Η άλλη όψη της επιμορφωσης…
Στις αρχές του Ιουνίου ολοκληρώσαμε την επιμόρφωση Β’ επιπέδου. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να διαβάσω όλα όσα κάναμε και να φτιάξω τις εργασίες που χρειάζεται να κατατεθούν μέχρι τις 17 προκειμένου να πιστοποιήσω ότι παρακολούθησα για να μπορέσω να πιστοποιηθώ στη συνέχεια μέσα από τις εξετάσεις. Μπλεγμένο φαίνεται. Δεν θα σταθώ σε αυτό. Θα σταθώ στις “παρενέργειες” αυτής της επιμόρφωσης.
Ξεκινήσαμε λοιπόν στις αρχές του Δεκέμβρη και βρεθήκαμε σε ένα χώρο με υπολογιστές… πολλούς υπολογιστές και ένα Ιντερνετ, που όταν μπαίναμε όλοι μαζί δεν φτάναμε ποτέ… εκεί που θέλαμε. Ένας ένας κάτι γινότανε, αλλά όλοι μαζί… χαμός. Και αυτό μέσα στο πρόγραμμα ήταν… εκπαιδευτικό. Ήθελε να εκπαιδευτούμε στο τι γίνεται όταν η ταχύτητα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ δεν είναι μεγάλη… και το πόρισμα ήταν ότι απλά περιμένουμε.
Άσχετοι λοιπόν, μεταξύ μας οι περισσότεροι, με τα δικά μας χαρακτηριστικά και δεδομένα, για 6 μήνες συνεργαστήκαμε, δουλέψαμε, γκρινιάξαμε, σχολιάσαμε, γελάσαμε, και …μάθαμε. Έτσι τη Δευτέρα που μας πέρασε είπαμε να πάμε να τα πούμε μεταξύ “τυρού και αχλαδιού” ή πιο σωστά μεταξύ πίτσας και μακαρονάδας.
Βρεθήκαμε λοιπόν και μιλήσαμε όχι για σενάρια και εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά για εμάς, τα παιδιά μας, τη πορεία μας μέσα από την εκπαίδευση και γενικά μας έφερε πιο κοντά. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι έχουμε δέκα ακόμα φίλους συναδέλφους, σε διάφορα σχολεία.
Τώρα έχουμε όλοι χωθεί στις σημειώσεις μας και δουλεύουμε στα σενάρια μας. Καλή δουλειά λοιπόν σε όλους και καλό Σαββατοκύριακο – (Δεύτερο για όσους)…
Τη καλησπέρα μου…
