Η Χημεία στη Κουζίνα και άλλες ιστορίες…
Όλα ξεκίνησαν πριν 40 χρόνια το 1975. Τότε ένας καθηγητής μου, ο Κυριάκος Λινάκης, με συνεπήρε με το μάθημά του στη Χημεία… και αποφάσισα να γίνω χημικός. Δεν ήξερα τι ακριβώς είναι, απλά ήξερα ότι μου άρεσε. Μετά από 4 χρόνια έδωσα εξετάσεις και μπήκα χημικός…. από τύχη. Ήταν η 31η επιλογή μου και μπήκα χημικό Ιωαννίνων. Ήταν τύχη από πολλές μεριές . Πρώτα απ΄όλα συμπληρώνοντας μηχανογραφικό χωρίς βαθμολογίες ήταν μάλλον τυχερή ζαριά που μπήκα χημικό. Τα Γιάννενα ήταν μια άλλη εξαιρετική τύχη, γιατί όντας 40 άτομα στο έτος βίωσα εξαιρετικές συνθήκες εκπαίδευσης με νέους καθηγητές που είχαν όρεξη για δουλειά και εργαστήρια πλήρη και λειτουργικά.
Τέλειωσα το χημικό, το στρατιωτικό και από το 1986 ξεκίνησα να διδάσκω. Φροντιστήριο στην αρχή και από το 1988 σε σχολείο. Από το 1990 στην Ελληνογαλλική Σχολή της Αγίας Παρασκευής. Δεν δούλεψα ούτε μια μέρα βιομηχανία γιατί θεώρησα ότι δεν θα μπορούσα να συνηθίσω τη ρουτίνα.
Πολύς κόσμος με ρωτάει αν το να κάνεις κάθε μέρα μάθημα δεν είναι ρουτίνα; Όχι. Ποτέ δεν ήταν και ούτε θα γίνει. Πάντα οι μαθητές κάνουν τη κάθε μέρα διαφορετική και ενδιαφέρουσα. Κάθε μέρα έχει τη πρόκλησή της και κάθε μέρα είναι διαφορετική από τη προηγούμενη.
Αυτό που είναι περιοριστικό είναι το αναλυτικό πρόγραμμα. Είναι σε τόσα πράγματα μέσα η χημεία και τόσα να πεις και να δείξεις… που όταν έχεις να βγάλεις την ύλη δεν προλαβαίνεις να πεις και να κάνεις.
Όλα τα χρόνια ψάχνω να βρω το διαφορετικό και το καινούργιο, αυτό που θα δώσει μια άλλη διάσταση και να απομυθοποιήσει τη χημεία, να τη φέρει πιο κοντά στον καθένα μας.
Έχουν υπάρξει πολλές αφορμές και πολλές ευκαιρίες, μέσα από ομιλίες, διαλέξεις,παρουσιάσεις. Φέτος παρουσιάστηκε μια καινούργια ευκαιρία….
ΚΟΥΖΙΝΟΧΗΜΕΙΑ!!!
Μετά από μια πρόταση της Χαράς Μαραντίδου, παλιάς μου μαθήτριας να παρουσιάσω κάποια εργαστήριο χημείας στο Κέντρο επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού – Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με χτύπησε… κατακέφαλα. Θα κάνω χημεία χωρίς αντιδραστήρια, και χωρίς χημικά όργανα. Με πιατάκια, ποτηράκια και μπουκαλάκια από τα οικιακά είδη και το σούπερ μάρκετ, θα μπορέσω να δείξω ότι τα πάντα είναι χημεία.
Και όταν λέμε χημεία, δεν εννοούμε εκείνους τους τρελούς επιστήμονες με το… περίεργο βλέμμα που κάνουν εκρήξεις, βγάζουν φωτιές ή τινάζουν τη μισή γειτονιά στον αέρα ( χωρίς βέβαια να αποκλείεται και αυτό). Όμως μάλλον δεν μπορείτε να φανταστείτε τη γιαγιά σας σαν χημικό. Και όμως είναι και μάλιστα καλή χημικός.Ξέρει πως να αξιοποιεί πολλά πράγματα που δεν φαντάζεστε. Μπορεί να σας βάψει κόκκινα αυγά με κρεμμύδι ή να σας φτιάξει υπέροχο κρασόξυδο από το παλιό κρασί. Μπορεί να φτιάξει λικέρ, στη ταράτσα ή να αρωματίσει τη ντουλάπα χωρίς να αγοράσει αρωματικά ( με ένα ματσάκι λεβάντα τυλιγμένο σε ένα μαντήλι.
Δεν ξέρει τη χημεία πίσω από αυτά που κάνει, αλλά σίγουρα ξέρει τι να κάνει. Και πως να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες που της δίνει η κουζίνα της.
Έτσι μεθαύριο σας προσκαλώ σε ένα ταξίδι στη κουζινοχημεία. Στη χημεία που θα γίνει στο κέντρο επισκεπτών στο Κέντρο Πολιτισμού – Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Φάληρο. Είναι για ηλικίες από 9 μέχρι 14, τουλάχιστον έτσι το έχω σχεδιάσει και δεν το έχω βαρύνει με πολύ θεωρία και πολύ εργαστήριο. Τόσο όσο χρειάζεται για να δούμε μερικά πράγματα.
Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ελάτε να τα πούμε από κοντά τη Παρασκευή στις 5.00 το απόγευμα.
Ελάτε να δούμε τη Χημεία αλλιώς, όπως πραγματικά είναι μέσα στη ζωή μας.
Τη καλησπέρα μου.
