Η βιογραφία μου…

Είναι αντιγραφή. Αντιγράφω τον εαυτό μου… Τι κάνω πια…

Λοιπόν καλά είμαι. Μου είχαν ζητήσει τη βιογραφία μου πριν 2 χρόνια οι φίλοι μου από το ΑΣΜΠΕΤΑ και έφτιαξα το κειμενάκι που ακολουθεί. Το ξετρύπωσα λοιπόν ψάχνοντας, μου άρεσε πολύ και το ξανανεβάζω.

Φέρτε μου μολύβια, τόνους το χαρτί και άστε με να γράψω όλα όσα έχω να γράψω. (Στο ρυθμό γνωστού τραγουδιού). Λοιπόν.

Ξεκινάω.

Από την αρχή έτσι; Ωραία.
Γεννήθηκα …(δεν θέλω αδιάκριτες ερωτήσεις) σ’ ένα νησί. Μεγάλο νησί, μα πολύ μεγάλο νησί, για να μπορέσει να με χωρέσει (το μεγαλείο μου). Η μαμά μου παιδί της κατοχής. Ο μπαμπάς μου παιδί της κατοχής. Τη σημαίνει αυτό; Ότι μεγάλωσα μέσα στη κουζίνα. (το σύνδρομο της στέρησης γαρ). Αυτό που άκουγα συνήθως ήταν “Φάε παιδί μου.” Και έτρωγα.

Πέρασε αρκετός καιρός να καταλάβω ότι αυτό το έλεγε στον αδελφό μου που -τότε- ήταν λιτοδίαιτος. Τώρα μοιάζουμε “σαν” αδελφάκια. Όμως τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.

Ήμουνα πολύ μικρός όταν αναγκαστήκαμε να αφήσουμε αυτό το πολύ μεγάλο νησί και φτάσαμε σε ένα πολύ μεγάλο χωριό. Ήταν περίεργα γιατί ο κόσμος δεν περπατούσε και οι αποστάσεις ήταν πολύ μεγάλες. Όλοι ρωτούσαν τους άλλους από που είσαι και κανένας δεν έλεγε από εδώ Όλοι ήταν από κάπου αλλού.

Και τότε ξεκίνησα το σχολείο. Ήμουν μελετηρό παιδί και από μικρός έδειξα ότι θα μεγαλώσω.Πολύ. Όμως στο σχολείο συμπεριφερόμουν περίεργα. Πολλές φορές αισθανόμουν περίεργα γιατί έψαχνα. Έψαχνα πολύ. Πέρασε ο καιρός και αποφοίτησα από το σχολείο. Ήταν περίεργες εποχές. Θυμάμαι ότι μετά από 3 χρόνια στο γυμνάσιο γράφτηκα στη τετάρτη Γυμνασίου και πήρα βαθμούς της Α’ λυκείου. Ποτέ δεν κατάλαβα πως έγινε αυτό το θαύμα. Μετά ενώ γράφτηκα στο Λύκειο Αρρένων Βύρωνα, τελείωσα το Λύκειο Βύρωνα. Κόπηκε το Αρρένων και η αυλή γέμισε κοριτσάκια της Α΄γυμνασίου. Ούτε αυτό το κατάλαβα.
Και συνέχισα τις σπουδές μου με μεγάλη επιτυχία.Το χημικό των Ιωαννίνων μου έδωσε πολλές δυνατότητες, όπως γίνεται φανερό δίπλα, αλλά το κυριότερο είναι ότι με βοήθησε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Οι σπουδές εκτός σπιτιού μου δώσανε την ευκαιρία να οργανώσω τη ζωή μου. Το συγκεκριμένο κουσούρι μου έμεινε με αποτέλεσμα να έχω αρχείο για τα πάντα. Μόνο αρχείο για το τι αρχεία έχω δεν έχω. Αλλά που θα μου πάει θα το φτιάξω και αυτό. Πρέπει γιατί καιροφυλακτεί και ο Αλτσχάϊμερ.

Ό,τι ζητάς το έχω. Και αν δεν το έχω ξέρω που θα το βρεις. Αυτό όλα είναι αποθηκευμένα σε ένα υπολογιστή. Τον ανακάλυψα το 1986 και από τότε μεγάλωσα μαζί του. Οι έμποροι Η/Υ ήταν ευτυχισμένοι μαζί μου αλλά και εγώ γιατί τους έδωσα τη δυνατότητα να φτιάξουν τη περιουσία που πάντα ονειρεύονταν. Πάντα “κινιόμουνα” στην αιχμή της τεχνολογίας αγόραζα ακριβά και έβλεπα τις τιμές να πέφτουν κάθε βδομάδα που περνούσε. Ακόμα έτσι είμαι.

Ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο της ζωής μου είναι η σύζυξ. Μετράμε μόλις 30 χρόνια μαζί και είμαστε όπως φαίνεται.

Γενικά περνάμε καλά με τα τρία παιδάκια μας.Μεγαλώσαν και μας δώσανε καινούργια ενδιαφέροντα και προοπτικές όπως γίνεται φανερό παρακάτω.

Η δουλειά μου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Ασχολούμαι με νέους ανθρώπους και προσπαθώ να τους μάθω Χημεία.Νομίζω όμως ότι περισσότερο προσπαθώ να τους μάθω πως πρέπει να συμπεριφέρονται και να αντιμετωπίζουν καταστάσεις. Πολλές φορές παίρνω δουλειά στο σπίτι η οποία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Με κρατάει απασχολημένο πολλές ώρες και γεμίζει ευχάριστα τα βράδια μου.

Αυτά λοιπόν περιγράφουν σε τρία λεπτά τα πενήντα σχεδόν χρόνια της ζωής μου. Αν τα πω λεπτομερειακά θέλω 55 χρόνια (είμαι αργός αφηγητής) άρα δεν συμφέρει. Θα αρκεστείτε λοιπόν στην περίληψη.

Τη καλημέρα μου.