Οι μεγάλοι…
Σήμερα είναι μια μοναδική μέρα. Στις σελίδες αυτού του “ιστολογίου” φιλοξενείται για πρώτη φορά και ελπίζω όχι για τελευταία ένα από το παιδάκια μου. Ειδικότερα ο μικρότερος από το τρίο, ο Χάρης.
Θα σας παρουσιάσω ένα ποίημα του που έγινε με αφορμή μια εργασία στα νέα Ελληνικά της Γ΄Γυμνασίου. Ο τίτλος… “Οι μεγάλοι”. Αφήστε το μυαλό σας να ταξιδέψει και μη ψάξετε να βρείτε τι γράφει ή πως θα έπρεπε να το γράψει. Εμένα μου είπε πάρα πολλά. Απολαύστε το.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
Οι μεγάλοι πάντα μαζί τους κουβαλούν
τα νιάτα τους και τη σοφία,
τα παιδιά των λουλουδιών
και τη δικτατορία.
Οι μεγάλοι ακούνε μουσική
που οι νέοι δεν εκτιμούνε
παλιά rock και ελληνικά
που οι νέοι δεν ακούνε.
Οι μεγάλοι έχουν μείνει ακόμα στη δραχμή
ακόμα να αλλάξουν.
Την αξία του ευρώ
ακόμα να καταλάβουν.
Οι μεγάλοι είναι αυτοί
που για το Πολυτεχνείο ξέρουν,
όχι από ιστορία σύγχρονη
ούτε και από τρίτους.
Παρά το μάθαν μια και καλή
από την επανάστασή τους.
Οι μεγάλοι σκέφτονται τα νιάτα τους
και βλέπουν τον εαυτό τους
στα πρόσωπα των παιδιών
που είναι πλέον δικά τους.
Οι μεγάλοι, πάει μεγάλωσαν,
έγιναν πια γονείς.
Τώρα πλέον είναι πιο σοφοί
απ’ όλους εμάς τους νεανείς.
Εγώ δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο εκτός… από τη καλημέρα μου.
