Απορίες…
Προσπαθώ να καταλάβω αλλά φαίνεται ότι είναι δύσκολο.
Προσπαθώ να καταλάβω τι πρέπει να γίνει με τις νέες τεχνολογίες και την εκπαίδευση. Θα προσπαθήσω να κάνω έναν απολογισμό, τώρα που τα θυμάμαι, αφενός μεν για να γίνει μια καταγραφή, και να τα βλέπω και να τα θυμάμαι αλλά αφετέρου να μπορέσω να δώσω αφορμές σε όσους τα διαβάζουν να τα σκεφτούν και να προτείνουν ενδεχομένως λύσεις η να προτείνουν πράγματα.
Χρησιμοποιώ τους υπολογιστές από το 1986 και από την πρώτη μέρα τον χρησιμοποίησα στα μαθήματα. Τον πρώτο καιρό με σημειώσεις. Ήταν η πιο κοινή χρήση τότε. Στο γύρισμα της χιλιετίας πέρασα στις παρουσιάσεις και στις εικόνες. Προσπάθησα πολύ να φτιάξω αυτά που ήθελα αλλά πάντα νόμιζα ότι “ανακάλυπτα την Αμερική” που φυσικά είχε ανακαλυφτεί προ πολλού. Η πορεία τότε ήταν μοναχική.
Μετά το 2005 μπήκαμε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ απεριόριστα και αποκαλύφτηκε ο θησαυρός. Και οι δυνατότητες που υπήρχαν. Και τότε άρχισα να blog – άρω. Έφτιαξα διάφορα sites κυρίως μέσα σε μια προσπάθεια πειραματισμού και δοκιμών και κυρίως για να μπορέσω να καταλάβω. Τα τελευταία τρία χρόνια φτιάχνω πλέον στοχευμένα sites. Ξεκίνησα με μερικά Google sites (τέσσερα για την ακρίβεια) με συγκεκριμένη στόχευση στα μαθήματα.
Και τότε ανακάλυψα το MOODLE. Τα είχε όλα. Διαδραστικότητα, εκπαιδευτικό προσανατολισμό, Ελληνικό, υποστήριξη, και ό,τι μπορεί να φανταστεί ένας καθηγητής. Πολλά πάρα πολλά. Και ξεκίνησα με την θεωρία. Διάβασα δύο βιβλία σχετικά προσπαθώντας να δω τις δυνατότητες που ανοίγονται. Και εντυπωσιάστηκα. Και ήθελα να τα κάνω όλα… μα όλα… Αλλλλλλάαααα κρατήθηκα. (που έλεγε το παλιό σλόγκαν). Είπα όχι… Ένα βήμα τη φορά και όπως λένε, το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινάει με ένα βήμα… το πρώτο. Έτσι προτίμησα να κάνω μετρημένα βήματα και να ελέγξω τα αποτελέσματα πριν προχωρήσω στο επόμενο. Και αυτό για να μπορέσω να προχωρήσω όσο γίνεται πιο σωστά. Έφτιαξα σημειώσεις, κατέβασα άπειρες ταινίες και πολλές τις μεταγλώττισα για να γίνουν πιο κατανοητές. Χρησιμοποίησα προγράμματα προσομοίωσης ώστε να φτιάξω βίντεο μέσα από προγράμματα καταγραφής οθόνης. Βρήκα συνδέσμους με animations . Και τελικά πήρα την μεγάλη απόφαση και εκτέθηκα. Είπα ότι θα κάνω ανοικτά διαδικτυακά μαθήματα. Και ανέβασα σημειώσεις, παρουσιάσεις και όλα όσα είχα μαζέψει για το πρώτο κεφάλαιο. Έκανα και podcasting. Είπα το μάθημα μου στο μικρόφωνο και το ανέβασα στο διαδίκτυο.
Και τότε συνειδητοποίησα ότι έμεινα μόνος. Ή δεν μπόρεσα να τους δώσω λόγο να μπουν ή τα παιδιά έχουν μπουχτίσει από τα διαβάσματα και δεν βλέπουν τον λόγο να ασχοληθούν. Είναι ένα ακόμα μάθημα. Ή ακόμα χειρότερα είναι ακόμα ένα σχολείο. Η περυσινή προσπάθεια δεν απέδωσε τα αναμενόμενα γιατί δεν είχε επισκεψιμότητα. Τουλάχιστον όχι όση περίμενα. Η ανάδραση ήταν μάλλον ουδέτερη. Τα παιδιά δεν έβρισκαν το λόγο να μπαίνουν γιατί – λέει – δεν ανανεωνόταν συχνό το site. Και είπα να το κάνω όχι ανά κεφάλαιο αλλά ανά μάθημα. Έτσι κάθε δέκα μέρες θα είχε κάτι καινούργιο και θα έχουν λόγο να μπαίνουν. Είπα να κάνω και φύλλο εργασίας σε κάθε μάθημα ώστε να τους παρακινήσω να διαβάζουν την θεωρία και να απαντούν κάποιες βασικές ερωτήσεις.
Όλα αυτά τα ξαναδιαβάσατε στην προηγούμενη εγγραφή. Αλλά και πάλι δεν ξέρω αν κάνω καλά, η πιο σωστά τι πρέπει να κάνω. Τελικά θα το ολοκληρώσω το πακέτο, όπως εγώ το έχω σκεφτεί και “ας είμαι μόνος μου”. Αλλά αν δεν έχω την ανάδραση, πως θα ξέρω αν είναι σωστά αυτά που κάνω; Σωστά όχι για τα δικά μου μέτρα και σταθμά, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι αν είναι σωστά για τους μαθητές μου. Θα δείξει. Ίσως μερικά πράγματα τα θεωρούν δεδομένα αλλά δεν είναι έτσι.
Καταλάβατε προφανώς ότι το πρώτο σεμινάριο “πήγε άπατο”. Από τη μια λέω εντάξει από την άλλη είμαι μάλλον μπλεγμένος. Τέλος πάντων. (για πολλοστή φορά). Είπαμε… εγώ θα το τελειώσω το πρώτο κεφάλαιο. Από εκεί και μετά…”γαϊδάρου πόδας στο νερό…θέλει ας πει θέλει ας μη πιει”.
Ας σταματήσω… Τη καλησπέρα μου.
