Βόλτα στο Αίγιο…
Το περασμένο τριήμερο βρέθηκα στο Αίγιο. Το είχα ανάγκη έτσι να ξελαμπικάρω λίγο και να αλλάξω παραστάσεις. Ο καιρός ήταν περίεργος. Δηλαδή πηγαίνοντας είχε συννεφιά και βρήκαμε και βροχή στο Ξυλόκαστρο. Φτάνοντας στη Κουνινά, το υψόμετρο έδειξε τις δυνατότητές του… 23 βαθμοί Κελσίου. Λίγο και θα έψαχνα να ανάψω και σόμπα!!!.
Βέβαια ένα σπίτι κλειστό από το Πάσχα ήθελε τον αέρα του για να “ζεσταθεί” αλλά ήθελε και το μάζεμά του. Γίνανε όλα τα απαραίτητα και τακτοποιήθηκαν τα πράγματα που κουβάλησα.
Όλο το βράδυ έβρεχε – κανονικότατα – και το πρωί ξημέρωσε μια καινούργια μέρα. Όμορφη έδειχνε.
Στο κήπο οι κερασιές καταφορτωμένες, το έχετε ξαναδεί το έργο… αλλά τώρα τα υπέροχα κεράσια είχαν και ένοικο : ήταν όλα με σκουλήκι!!!! Και έτσι ωραία σαν θέα αλλά μέχρι εκεί.Μετά οι τριανταφυλλιές πρέπει πως “οργίασαν” τον Μάιο. Γεμάτες από βολβούς λουλουδιών που είχαν ανοίξει και είχαν μαραθεί. Και φυσικά τα ίχνη των περαστικών που είχαν “κατεβάσει διάφορα κλαδιά” προκειμένου να κόψουν τριαντάφυλλα. Δεν λέω καλά κάνουν αλλά μη σακατεύεις το δέντρο!!!.
Στον πίσω κήπο οι ακτινιδιές έχουν φτάσει “στο Θεό”. Έχουν θεριέψει και έχουν απλώσει τα κλαδιά και τα φύλλα, όπου μπορούν. Έτσι δεινοπαθεί η συκιά, η κερασιά του γείτονα, το αμπέλι αλλλλλάαααα Δεν έχουν ΟΥΤΕ ΕΝΑ ακτινίδιο!!!!.(γμτ συγχίστηκα)
Δεν ξέρω τι έγινε και δεν έχουν ούτε ένα καρπό. Οι γειτόνοι είπαν ότι τις μέρες τις ανθοφορίας είχε δυνατό αέρα και πολύ βροχή (!!!) και πως και άλλοι δεν έχουν καρπό. Να ήταν σύμπτωση; Δεν ξέρω. Πάντως τα δέντρα δεν δείχνουν να έχουν “πρόβλημα υγείας” – από όσο μπορώ να ξέρω δηλαδή.
Και πήγαμε και για μπανάκι. Παλαιοκαστρίτσα στυλ. Το ξέρετε το στύλ; Μπαίνετε μέσα και βγαίνετε παγωτό κασάτο. Μόνο που εδώ είχε την εξής ιδιομορφία. Για 10 εκατοστά από την επιφάνεια το νερό ήταν ζεστό μετά έχανε καμιά δεκαριά βαθμούς και έτσι κολυμπούσες ζεστός από πάνω και στο ψυγείο από κάτω…..Μεγαλείο. Η ερμηνεία απλή. Από τη βροχή κατέβαζαν νερό οι χείμαρροι από τα βουνά, και ήταν λίγο…δροσερό!!!
Και μετά είχε καφέ. Στη βομβαρδισμένη παραλία του Αιγίου. Τα παραλιακά κέντρα είχαν ισοπεδωθεί με εξαίρεση το τουριστικό. Εκεί ήπιαμε ένα καφέ και διαπιστώσαμε ότι κάθε μαύρο σύννεφο έχει μια ασημένια γραμμή γύρω του… Δεν με πιστεύετε; Κοιτάξτε το και μόνοι σας.
Πάντα μου άρεσε να βλέπω τον Ήλιο κατάματα. Και πάντα μου άρεσε αυτού του τύπου η φωτογραφία. Κοιτάξτε και άλλη μία.
Είπα έτσι να αλλάξουμε θεματολογία για λίγο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου “έβγαινε” καλοκαιρινό θέμα – ακόμα – . Αλλά που θα πάει. Μου είπαν ότι το καλοκαίρι είναι εδώ… Άντε να το δούμε και εμείς.
Και φυσικά για να μη ξεχνιόμαστε… τι μέρα είναι ; Σάββατο
Και τι ώρα; Περίπου μία… Τι σημαίνει αυτό; Ότι την “έκανα” και πάω για καφέ με τους συμμαθητές μου (από τότε… ναι…).
Άντε γεια λοιπόν και τη καλημέρα μου…
