Vendetta… και άλλες ιστορίες…
Κυριακή σήμερα, ο Νοέμβρης στο φεύγα και ο Δεκέμβρης στο έλα. Παρόλα αυτά ο πρωινός καφές, καταναλώθηκε στο μπαλκόνι. Αρκετά γλυκό το πρωινό, και όταν σε έβλεπε ο ήλιος, ακόμα καλύτερο.
Χθες έκανα shopping therapy.
Το κράνος μου ήταν σε μαύρο χάλι, το είχα 4-5 χρόνια και ευτυχώς δεν το είχα αξιοποιήσει ποτέ. Τα γάντια μου επίσης τα είχα λιώσει – κυριολεκτικά. Έτσι πήγα για ανανέωση εξοπλισμού μηχανής. Πήρα ένα πολύ όμορφο κράνος και ένα σετάκι με γαντάκια, τα οποία ελπίζω επίσης να πετάξω όταν τα βαρεθώ και όχι από χρήση. Μου είναι λιγάκι “κορσεδαριστό” το κράνος. Γενικά πρέπει να είναι εφαρμοστό, αλλά τώρα μοιάζω με “ροφό” με τα μάγουλα ζουπηγμένα μέσα. Φαντάζομαι σε λίγο χρόνο, θα κάτσουν λίγο τα μαξιλαράκια και θα έρθω στα ίσα μου.Τα παλιά μου τα άφησα εκεί, αν υπάρχει κανείς να τα αξιοποιήσει, όσο έχουν ακόμα κάποια ζωή…
Μετά πήγα και αγόρασα δυο παντελονάκια, ένα νούμερο μικρότερα!!!! Ναι ακόμα μπαίνω στο πλύσιμο. Τα προηγούμενα παντελόνια – καλοκαιρινά – ήταν πλέον πολύ χαλαρά και ο μόνος λόγος που στέκονταν στο ύψος τους ήταν…οι τιράντες. Έτσι αυτά, κάθονται σωστά, αν και είναι λίγο στενά στη μέση, τονίζοντας τους έντονους προκοιλιακούς μου μυς. Αλλά δεν πειράζει, έτσι θα θυμάμαι ότι έχω δρόμο ακόμα. Και φυσικά μετά είχα καφέ!!! Διπλό αυτή το φορά… Στο Τιτάνια όπου γινόταν η εκδήλωση για τη βία στο σχολείο με το φίλο μου το Νίκο και μετά δεύτερο γύρο – κλασσικά – με τους συμμαθητές.
Σήμερα πήρα όπως συνήθως τις κυριακάτικες εφημερίδες και είπα να τις διαβάσω στο μπαλκόνι – με καφέ φυσικά – και με τη σύζυξ. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι είναι Σαββατοκύριακο, από το μη τρέξιμο. Αλλά μαύρισε η ψυχή μου…Τέτοιο ψυχοπλάκωμα από τα πρωτοσέλιδα και τα δευτεροσέλιδα… άλλο πράμα. Δηλαδή όλη αυτή η αγωνία να μας πείσουν ότι δεν έχουμε καμία ελπίδα για τίποτα, τι να πω… Δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ την πρόσφατη προβολή του V for Vendetta όπου ο έχων την εξουσία, διαβλέποντας τον κίνδυνο, της επανάστασης, αμόλυσε τα ΜΜΕ να πείσουν το κόσμο “ότι τους έχει ανάγκη”, και φυσικά οι τηλεοράσεις οι οποίες ήταν ελεγχόμενες – στη ταινία γιατί εδώ… σαφώς και δεν είναι (χρρρρ!!!! χρ!!!!!) – έκαναν αυτό που πρέπει… δημιούργησαν πανικό.
Που φτάσαμε, να αντιπαραβάλλουμε την πραγματική ζωή με μια ταινία Χολλυγουντιανή. Τέλος πάντων. Με της σύγκριση αυτή υποτίθεται ότι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί μιλάμε… Λέμε τώρα… Δεν το ζούμε… Έχω κατασυγχιστεί…
Αν δεν παίρνουμε εφημερίδες θα κλείσουν (ήδη κλείνουν) και θα μείνουν στο δρόμο οι μικροί, όχι οι μεγάλοι…(δεν παίρνω εφημερίδες από αλτρουισμό… μάλλον μαζοχισμό θα έλεγα). Τι μπορούμε να κάνουμε…Πάντως τη τηλεόραση στις ειδήσεις την έχω κόψει. Δεν μπορώ τις “κωλοτούμπες” των anchor man και woman στα δελτία, που κατευθύνουν τις συζητήσεις…. (λάθος….) διευθύνουν τις συζητήσεις πάνω σε καυτά θέματα, μνημονικά… και μετά βγαίνουν οι αγανακτισμένοι πολίτες να εκφράσουν την οργή τους… Μα οι περισσότεροι δεν φαίνονται… στα Mall που γίνονται οι έρευνες. Είναι στα σπίτια τους και μετράνε τι μπορούν να κάνουν για να μοιράσουν σωστά τα λεφτά που παίρνουν – όσα είναι αυτά – που συνήθως τελειώνουν μέχρι τις 5-10 του κάθε μήνα. Και ρωτάνε τους νέους για το μέλλον…Τι να σου πει ο νέος των 18-20 χρονών με τον βομβαρδισμό που δέχεται; Και έχουμε μια νέα γενιά χωρίς όνειρα και προοπτικές, Σπουδαστές που κοιτάνε να μαζέψουν ένα σωρό πτυχία και μεταπτυχιακά, αφενός να είναι καλύτερα εξοπλισμένοι για την αγορά εργασίας, και από την άλλη για να καθυστερήσουν να βγουν στην αγορά εργασίας. Και βγαίνοντας εισπράττουν άρνηση γιατί είναι overqualified!!!! (δηλαδή με υπερβολικά προσόντα που δεν δέχεται να πληρώσει ο εργοδότης). Παράνοια…δεν νομίζω.
Πριν δύο χρόνια, έρχεται μια μαθήτρια τρίτης Λυκείου στο σχολείο πανικόβλητη…Τι έχεις ….Μαρία. Η Ελλάδα πτωχεύει… τι θα κάνουμε, και εγώ μιλάω για σπουδές κλπ κλπ κλπ…. κάτι πρέπει να κάνω…Είδα και έπαθα να την ηρεμήσω. Αυτά κάνουμε… Δεν την είδα φέτος να δω πως είναι… μάλλον με υπογλώσσια ή αντικαταθλιπτικά στα 20.
Νομίζω ότι πρέπει να βρούμε το χαμόγελό μας πάλι, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να ενισχύσουμε – όσο μπορούμε – την τοπική αγορά, τον γείτονα μαγαζάτορα, να προσέχουμε να αγοράζουμε Ελληνικά προϊόντα (ξέρετε αυτά που στο bar code ξεκινάνε με το 520…) γιατί αυτά δίνουν χρήματα στην ελληνική οικονομία. Αλήθεια δεν ξέρω ποιος είναι ο κωδικός των Γερμανικών προϊόντων, να γυρίσουν μερικά στα αζήτητα, καλό θα τους κάνει… Αρκετά τους ταΐσαμε. Να καλημερίσουμε το γείτονα… και να χαμογελάμε…”γιατί κάνει τους άλλους να ανησυχούν”… Αρκετά πια…
Τη καλημέρα μου…και είναι μια ωραία μέρα. Εμείς έχουμε ήλιο και 20 βαθμούς έξω. Οι “άλλοι” έχουν μούχλα, κρύο και υγρασία μέσα και έξω…Μη τους κάνουμε το χατήρι.
