Και έτσι βρέθηκα στις Βρυξέλλες…

Μέσα από ένα πρόγραμμα ενημέρωσης των μαθητών από την Ευρωπαϊκή Ένωση, βρέθηκα στις Βρυξέλλες, συνοδεύοντας μια καταπληκτική ομάδα είκοσι μαθητών, μαζί με τη Διευθύντρια μου. Εδώ, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το ταξίδι και τους στόχους του όσο για τις Βρυξέλλες, όπως τις είδα σαν τουρίστας, όσο μπόρεσα να δω μια και το πρόγραμμα ήταν ασφυκτικό, αφήνοντας μας ελεύθερες μόνο κάποιες ώρες την πρώτη μέρα. Τη δεύτερη και τη τρίτη μέρα είχαμε επισκέψεις και ενημερώσεις πρωί απόγευμα, οπότε έμενα κάποιες λίγες ώρες το βράδυ ίσα για φαγητό. Τη τέταρτη και τελευταία μέρα με αφύπνιση στις 04.00 και πτήση στις 07.00 νομίζω ότι μπορούμε να την αφήσουμε.

Λοιπόν οι Βρυξέλλες λέγονται έτσι γιατί είναι δύο, μπορεί και τρεις… κάτι σαν τα Πατήσια. Καλά…Έχουμε και λέμε. Τι είδα εγώ : Μια κλασσική ευρωπαϊκή πόλη, με τα κτίσματα τα παλιά, και τους στενούς σχετικά δρόμους, μια πόλη γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια “προαστιακή” πόλη με μεγάλα κτίρια και πολύ πράσινο.

Η αίσθηση που είχα είναι ότι όταν “άνοιξαν” τα γραφεία στις Βρυξέλλες βρήκαν ένα χώρο, “κάπου παραέξω” και εκεί έγιναν τα πρώτα κτίρια, μετά τα δεύτερα, μετά αναπτύχθηκαν άλλοι χώροι για διαμονή, υποδομές και όλα όσα χρειάζονται με αποτέλεσμα να μετατοπισθεί το κέντρο της πόλης εκτός από τα παραδοσιακά κεντρικά σημεία, και στη περιοχή των γραφείων της ΕΕ. Εκεί ο χαρακτήρας είναι διαφορετικός. Πολύ γυαλί, (νομίζω εκμεταλλεύονται το θερμοκήπιο, για να ζεσταίνουν τα οικήματα το χειμώνα) αλλά και βιοκλιματικές εφαρμογές στα οικήματα, όπως μετακινούμενα κρυστάλλινα πάνελ, τα οποία το χειμώνα ανοίγουν και κτυπάει ο ήλιος τα εσωτερικά παράθυρα, ενώ το καλοκαίρι κλείνουν και κτυπάει ο ήλιος τα εξωτερικά πάνελ, κρατώντας την θερμοκρασία στο εσωτερικό σχετικά χαμηλά. Η συγκεκριμένη περιοχή της  πόλης ανασκάπτεται συνέχεια και όλο και κάτι καινούργιο σηκώνεται. Να σας δείξω μερικές φωτό από τη περιοχή της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Νομίζω ότι έγινε κατανοητό τι σημαίνει γυαλί στα οικήματα.

Οι συγκοινωνίες είναι πολύ καλές και σχετικά ακριβείς – παίζουν στο πεντάλεπτο κάτι πολύ λογικό. Να σας εξηγήσω… ο οδηγός είναι και εισπράκτορας και αν όπως εμείς μπει ένα γκρουπ 22 ατόμων πρέπει να κόψει τα εισιτήρια ένα – ένα και να περαστούν από το μηχάνημα…Πως να μην αργήσει. Το εισιτήριο στο λεωφορείο έχει 2 € αν και υπάρχουν φτηνότερες λύσεις. Υπάρχει εισιτήριο πολλαπλών διαδρομών που είναι οικονομικότερο και ημερήσιο εισιτήριο, επίσης οικονομικό. Αλλά αυτά θα πρέπει να τα βρείτε σε κάποιο κεντρικό σταθμό. Οπότε φροντίστε να το προμηθευτείτε.  Το μετρό είναι επίσης πολύ καλό αλλά απλά λειτουργικό. Οι σταθμοί κάτι σαν τον ηλεκτρικό τον δικό μας… δηλαδή είχαν ούτε άπλα, ούτε κάποια πολυτέλεια. Και εδώ πολλά έργα και αναστηλώσεις (ατσάλινα δοκάρια μπαίνανε σε πολλά σημεία σε σταθμούς). Κάτι πολύτιμο στις μετακινήσεις είναι οι χάρτες των δρομολογίων και κυρίως των διασταυρώσεων των γραμμών.  Πας παντού αλλά πρέπει να ξέρεις πως τέμνονται οι γραμμές των δρομολογίων. Αυτοί οι χάρτες γενικά δίνονται στους σταθμούς και σε κεντρικά σημεία – ίσως και στα ξενοδοχεία. Αλλιώς από το Ιντερνετ πολύ εύκολα.

Το φαγητό είναι ακριβό αλλά το ακριβότερο όλων είναι το νερό. Δηλαδή είναι υπερβολικό το 2 €για το μισόλιτρο και από 5-7 €το λίτρο στο φαγητό ή την καφετέρια. Η λύση είναι το σούπερ μάρκετ όπου παίρνεις τις προμήθειες σου σε φυσιολογικές τιμές και καλύπτεις τις ανάγκες σου. Τώρα το φαγητό… η φτηνότερη μερίδα από 12 €, ότι και είναι, για το άνω όριο…δεν υπάρχει. Οι σαλάτες το ίδιο…Άρα όσοι βρεθείτε θα πρέπει να το έχετε υπόψη. Φυσικά και θα υπάρχουν φτηνότερες λύσεις, αλλά εμείς δεν τις βρήκαμε…Κινούμενοι σε κεντρικά μέρη και υπό την πίεση του χρόνου, δεν είχαμε πολλά περιθώρια. Αν έχετε κάνει το homework σας προφανώς θα δείτε τι υπάρχει.

Οι πλατείες είναι πολύ όμορφες και δίνουν αρκετές διεξόδους για να κάτσεις. Έτσι η πλατεία Λουξεμβούργου, η Μεγάλη Πλατεία (Grande Place) η πλατεία Sablon ήταν κάποιες που είδαμε, αλλά και μερικές άλλες των οποίων το όνομα δεν συγκράτησα. Δείτε με τη σειρά από μια φωτό.

Για το τέλος άφησα το αεροδρόμιο. Αν πάτε για πρώτη φορά μη κομπλάρετε. Κατεβαίνετε και περπατάτε κανένα μισάωρο μέχρι να φτάσετε στις βαλίτσες σας, οι οποίες φυσικά έχουν ήδη βγει. Δεν ξέρω αν ήταν η σχετική θέση που πάρκαρε η πτήση μας – που είναι και το λογικό – αλλά είχε μεγάλη απόσταση μέχρι την παραλαβή, και διάφορα ανεβοκατεβάσματα σε επίπεδα. Άρα προσοχή στις ταμπέλες, και μετρήστε τον χρόνο μέχρι να βγείτε γιατί τόσο θα θέλετε και στην είσοδο…ΣΥΝ τον έλεγχο. Πολύ αυστηρός, και σε στέλνανε ξανά αντί να σε σκανάρουν με το μηχανάκι. Εμένα οι τιράντες με “πρόδιδαν” κάθε φορά και έπρεπε τις βγάζω.

Ο καιρός μάλλον μουντός με μια αίσθηση βροχής μετέωρη – κυρίως το πρωινό. Και τις δύο μέρες το πρωί “έσταζε” – δεν μπορεί να χαρακτηριστεί βροχή – και είχε μικρή διάρκεια.  Στη συνέχεια “σήκωνε” και ήταν μάλλον καλός. Τη δεύτερη και τη τρίτη μέρα που είμασταν συνέχεια σε ενημερώσεις ήταν έτσι. Τη πρώτη που είμασταν ελεύθεροι… έσταζε μέχρι το μεσημέρι και ήταν μουντός. Κάτι σαν να μας δούλευε ο καιρός.

Μουσεία… πολλά και όλων των ειδών, αλλά δυστυχώς δεν είδαμε κανένα…Βλέπετε άλλοι κανόνισαν το πρόγραμμά μας… και είμασταν στο τρέξιμο.

Αυτά… νομίζω ότι σας τα είπα όλα. Όσοι βρεθούν στις Βρυξέλλες λοιπόν, να έχουν κάνει την προετοιμασία τους και να περάσουν καλά. Κατά τα φαινόμενα έχει τέτοιες δυνατότητες…

Τη καλημέρα μου και μη ξεχάσετε να αλλάξετε τα ρολόγια σας…