Φτιάχνουμε μια ταινία;
Αυτό ήταν το ερώτημα στην Α΄Λυκείου στο τμήμα των Γαλλικών. Τι ήταν να ρωτήσει η καθηγήτρια; Σε ελάχιστο χρόνο, χωρίστηκαν οι αρμοδιότητες. Αυτοί που θα ήταν μπροστά από το φακό και αυτοί που θα ήταν πίσω από το φακό. Αυτοί που θα παίζανε και αυτοί που θα φτιάχνανε το σενάριο, θα γράφανε το βίντεο, θα κάνανε το μοντάζ, θα φτιάχνανε τη ταινία.
Έτσι σήμερα – ναι σήμερα Σάββατο – μαζεύτηκαν από όλη την Αθήνα – μη ξεχνάμε ότι οι μαθητές δεν μένουν όλοι στη γειτονιά – και αποφάσισαν να κάνουν τα γυρίσματα. Είχα τη τιμή να έχω και εγώ ένα μικρό ρόλο και έτσι βρέθηκα στα γυρίσματα… και φυσικά τράβηξα τις απαραίτητες φωτογραφίες για εσάς…
Η σκηνοθέτις κ. Ραϊκοπούλου βάζει τους ηθοποιούς – μαθητές στη λογική της σκηνής.
Η σκηνή εξελίσσεται και ο καμαραμάν και ο μπούμαν (αρσιβαρίστας μια και σηκώνει βάση – γερανό μικροφώνου με τη μολυβένια βάση) επί το έργον.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για μια ακόμα φορά θέλω να σταθώ σε δύο σημεία.
Το πρώτο αφορά τη δημιουργικότητα των μαθητών. Ένα κλικ χρειάζονται για να κάνουν θαύματα. Μια πρόταση και λίγο ενδιαφέρον. Για να μπορέσουν να ξεφύγουν από τη καθημερινότητα και το διάβασμα και να περάσουν σε μια άλλη διάσταση. Αλήθεια έχουμε σκεφτεί όλα αυτά τα παιδιά με τις τόσες προσλαμβάνουσες που έχουν στην καθημερινότητά τους, πόσο καταπιέζονται τόσες ώρες στο σχολείο; Και καλά να κάνουν κάτι που τους ενδιαφέρει και τους αρέσει. Αν όμως το αντικείμενο είναι κάτι που δεν τους ενδιαφέρει, τότε; Φυσικά και δεν δεχόμαστε ότι υπάρχει κάποιο μάθημα που μπορεί να μην ενδιαφέρει τους μαθητές, – πολύ περισσότερο αν είναι το δικό μας – αλλά φοβάμαι ότι έτσι είναι. Βέβαια το ασφυκτικό, κλειστό αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, δεν αφήνει πολλά περιθώρια δημιουργικότητας και αν κάτι πάει στραβά θα πρέπει να αιτιολογήσεις γιατί δεν έβγαλες την ύλη. Ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να “συμπαρασύρουμε” τα παιδιά στη γνώση και να τους δώσουμε ενδιαφέροντα μέσα στο μάθημα. Από την άλλη πρέπει να καλύψουμε την ύλη, μια και πάνω σε αυτή θα προχωρήσουμε παρακάτω. Πρόβλημα… Πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε για να δούμε πως θα τα καταφέρουμε. Μια ταινία βοηθάει, με ένα σενάριο πάνω στην ύλη, και εργασία από όλη την ομάδα, μπορεί για παράδειγμα να κινητοποιήσει όλη τη τάξη. Για παράδειγμα στην Οργανική Γενικής Παιδείας. Όσοι το διδάσκουν ξέρουν πόσο δύσκολο είναι. Για να μπορέσω λοιπόν να τους βάλω μέσα στο μάθημα, υπάρχει ένας διαγωνισμός για τα οικολογικά σπίτια και την εξοικονόμηση ενέργειας, που τρέχει και σκέφτομαι με την συνάδελφο που κάνει στο άλλο τμήμα, να τους εξιτάρουμε να πάρουμε μέρος, περνώντας μέσα από αυτό το διαγωνισμό, το κομμάτι τις ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τρύπας όζοντος και φαινόμενο θερμοκηπίου. Με αυτή τη συμμετοχή σίγουρα θα μάθουν περισσότερα από να τους κάνουμε μια κλασσική παράδοση πάνω στο κομμάτι. Για σκεφτείτε τα για κάποιο δικό σας μάθημα.
Το δεύτερο είναι το Σάββατο. Σήμερα Σάββατο, λοιπόν βρέθηκαν στο σχολείο τρεις καθηγητές, η διευθύντρια, η καθηγήτρια του τμήματος και ο guest star – δηλαδή εγώ. Και καλά εγώ έκατσα λίγο…μόνο μιάμιση ώρα. Οι άλλες δύο συνάδελφοι ήταν εκεί όταν πήγα και τις άφησα εκεί φεύγοντας. Το ερώτημα που μπαίνει είναι πόσοι είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε από τον προσωπικό μας χρόνο στα παιδιά, έτσι γιατί θέλουμε να κάνουμε κάτι. Γιατί και αυτό πρέπει να το πάρουμε υπόψη μας. Είμαστε εκεί για να δώσουμε ιδέες, να βρεθούμε και να δημιουργήσουμε μαζί και κυρίως για να τους δώσουμε το χρόνο μας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, μαθαίνουν έμπρακτα πλέον, να προσφέρουν, να μοιράζονται, να συνεργάζονται να δημιουργούν. Όχι μέσα στα πλαίσια ενός μαθήματος, αλλά επειδή έτσι τους αρέσει.
Σκεφτείτε τα λιγάκι, όσοι έχουμε να κάνουμε “με παιδιά” και εκεί θα δείτε ότι δεν είναι και τόσο παιδιά, και ότι μπορούν να κάνουν πράγματα που εμείς δεν φανταζόμασταν κάν. Και μη πείτε για υποδομές και εξποπλισμό. Όλοι έχετε μια βιντεοκάμερα στο σπίτι – και αν δεν έχετε εσείς όλο και κάποιος γνωστός θα έχει. Και το μικρόφωνο, δεν είναι ανάγκη να είναι χωριστό. Όλες οι βιντεοκάμερες έχουν μικρόφωνο. Και η επεξεργασία επίσης γίνονται πλέον εύκολα και τα περισσότερα χωρίς καν να αγοράσεις πρόγραμμα. Όλα είναι στο διαδίκτυο και μια εγγραφή μακριά. Μήπως να αρχίσουμε να ψάχνουμε εναλλακτικές διδακτικές μεθόδους;
Ας σταματήσω εδώ. Φυσικά όπως πολύ συχνά λέω, θα ήθελα την γνώμη σας…
Τη καλησπέρα μου…
