Εθνική Ελλάδας γεια σου…

Κάθομαι πάλι μπροστά στο μόνιτορ, προσπαθώντας να ξεκλέψω χρόνο από τον εαυτό μου. Σε μια γωνία του μόνιτορ παίζει η τηλεόραση όπου “βλέπω” (μάλλον ακούω περισσότερο) τον αγώνα της Εθνικής μας με τη Ρωσία. Μια περίεργη βδομάδα έφτασε στο τέλος της. Μια ακόμα πιο περίεργη βδομάδα ετοιμάζεται να ξεκινήσει.

Όλη τη προηγούμενη βδομάδα, ακούσαμε όλο το κόσμο να λέει τα πάντα. Μα τα πάντα. Από το ότι η Ευρώπη ειναι έτοιμη για την έξοδο της Ελλάδας, μέχρι το ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να φύγει από την Ευρώπη. Από το ότι η έξοδος της Ελλάδας θα είναι καταστροφή για την Ελλάδα, μέχρι το ότι η έξοδος της Ελλάδας θα είναι καταστροφή για την Ευρώπη.  Από το ότι μια κυβέρνηση “ακραίων αριστερών” για την Ελλάδα θα είναι η καταστροφή της… μέχρι το βγάλτε μια κυβέρνηση όποια θέλετε για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Από το ότι δεν διαπραγματευόμαστε το μνημόνιο, μέχρι το βγάλτε μια κυβέρνηση να τα συζητήσουμε.

Δεν μπορώ να καταλάβω που είναι ο μεγαλύτερος πανικός. Σε αυτούς ή σε εμάς… ή μήπως δεν έπρεπε να κάνω τέτοια διάκριση μια και η Ευρώπη είναι ενιαία…  και ας μη της φαίνεται. Η αίσθηση που έχω εγώ ο άσχετος, από όσα ακούω και εφαρμόζοντας το πιο σπάνιο εργαλείο της ανθρώπινης διανόησης που έχει σχεδόν παντελώς εκλείψει : τη κοινή λογική, είναι ότι :

1. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

2. Ρϊχνουν συνέχεια άδεια, για να δούνε αντιδράσεις και δεν βλέπουν τίποτα και χάνονται ακόμα περισσότερο.

3. Έχουν μπερδευτεί με την Ελληνική ιδιοσυγκρασία γιατί είμαστε απρόβλεπτοι, και δεν μπορούν να μας χειραγωγήσουν.

4. Δεν ξέρουν τι άλλο να δεσμεύσουν για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ότι θα τους κάνουμε τη δουλειά τους και θα πληρώνουμε.

Δεν ξέρω τι από όλα ισχύει αλλά για εμένα ο δικός τους πανικός είναι πιο έντονος. Δεν ξέρω τι θα ψηφίσει ο καθένας από εσάς… Άς ψηφίσει ότι του πουν τα σημερινά του όνειρα για να δει τι θα κάνει στο αυριανά του όνειρα. Μετά οι σημερινοί πολιτικοί… τι να πω.

Βρέθηκαν- πάλι τα χρήματα – όλα θα επανέλθουν στα ίσα τους. Γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο πριν έξι ή πριν δώδεκα μήνες δεν κατάλαβα όταν υπογράφανε εν λευκώ ό,τι τους βάζανε μπροστά. Τότε γιατί δεν είπαν όχι και να προτείνουν τις εναλλακτικές λύσεις που τώρα μας λένε ότι έχουν. Δουλευόμαστε νομίζω αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Μας τα ρίξανε εθνικά, ότι αν δεν τους ψηφίσουμε δεν θα μας σώσουνε…γιατί τώρα μπορούνε… (έχει άλλο ένα με το Τοτό… να το πω;) Τώρα σκεφτήκανε και βρήκανε λύσεις…

Αλλά εγώ ο άσχετος με την κοινή λογική που έχω ακόμα (κάτι λίγο) ρωτάω : Πως μπορείς να εισπράξεις φόρο από άνεργο; Πως περιμένεις να αγοράσει ο καταναλωτής, κάτι – οτιδήποτε – όταν οι τιμές είναι εκεί που ήταν και παραπάνω, ενώ ο μισθός 30 + τοις εκατό κάτω; Και πως μπορείς να ζητήσεις από τον άνεργο, να σου δώσει αποδείξεις αγοράς για να δικαιολογήσει το αφορολόγητο, όταν δεν έχει εισοδήματα; Μήπως η επόμενη φάση είναι να κληθεί σε απολογία, αφού είναι άνεργος που βρήκε τα λεφτά για να κάνει τις αγορές που έχουν οι αποδείξεις; Γι αυτό λέω ότι δουλευόμαστε.

Και πάλι εγώ ο άσχετος προσπαθω να σκεφτώ τι σημαίνει η δραχμή. Έχω και μια ανάμνηση σχετικά. Και από υποτιμήσεις (το δολλάριο από 30 δραχμές στις 60 και άλλες “διολισθήσεις” της σταθερής και “ισχυρής δραχμής”). Και δεν είμαι σίγουρος. Αν περάσουμε στη δραχμή, οι τουριστικές επιχειρήσεις, θα πρέπει να προετοιμαστούν για κοσμοσυρροή… και από εκεί και μετά όλες οι περιφερειακές υπηρεσίες : σίτιση, μεταφορές, διασκέδαση, σουβενίρ… και αν είναι έξυπνοι και δεν κάνουν “αρπαχτή” όπως συνηθίζουν, θα μεταφέρουν τη κίνηση “του χρήματος” και σε άλλους παράγοντες. Είναι η βαριά μας βιομηχανία ο τουρισμός αλλά – για εμένα τον άσχετο – έχω βαρεθεί να με εκμεταλλεύονται στις διακοπές μου… γιατί δεν θέλουν να με ξαναδούν επειδή νομίζουν ότι θα έρθουν “άλλοι”. Όταν οι του εξωτερικού, άρχισαν να σπανίζουν οι Έλληνες ξενοδόχοι είδαν τους Έλληνες τουρίστες ξαφνικά…Τέλος πάντων… εκεί δεν τα βλέπω άσχημα. Καύσιμα, πετρέλαια και άλλα, δεν ξέρω τι γίνεται αλλά γνωρίζω ότι υπάρχουν “αποθέματα” για αρκετό διάστημα, μήπως μια σωστή διαχείριση θα έδινε χρόνο, να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να γίνουν νεες συμφωνίες. Σίγουρα θα δεθούμε σε κάποιο άρμα νομίσματος… και μάλλον το Ευρώ θα είναι αυτο, αλλά πρέπει να δούμε με ποιο τρόπο θα διαχειριστούμε αυτές τις συμφωνίες… Για να καταλάβετε τι εννοώ, θυμάμαι κάποιες συμφωνίες τότε στο πόλεμο του Κόλπου, με τον μικρό ή τον μεγάλο Μπους δεν θυμάμαι. Εκεί λοιπόν το πετρέλαιο είχε ανέβει στα ύψη…

Μπήκε το γκολ!!!! Νομίζω ότι μπορώ μισό λεπτό να κόψω τις σκέψεις…πάνω στο πετρέλαιο.

Λοιπόν… φοβούμενοι παραπέρα αύξηση έκλεισαν σε σημερινές – τότε – τιμές πετρέλαιο παραδοτέο σε 8 μήνες… και σε 8 μήνες το πετρέλαιο είχε πέσει σχεδόν σε μισή τιμή και εμείς το πληρώναμε σε τιμές “πολέμου”. Καλό έτσι; Δεν θυμάμαι ποιος τιμωρήθηκε… για τη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος… Αλλά φταίμε και εμείς… Θυμάμαι σε δημόσιο κτίριο, που είχα πάει για δουλειά μου, καταχείμωνο, το καλοριφέρ, δούλευε, το ηλεκτρικό καλοριφέρ μέσα στο γραφείο στο φουλ – το αντιλαμβανόσουν από τη ζέστη που έβγαζε – και το παράθυρο ανοικτό γιατί ζεσταίνονταν… Τι θέλω να πω… Από την μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη χρήση, αν ο καθένας κινηθεί σαν να πλήρωνε αυτός – γιατί αυτός πληρώνει άλλωστε – κάτι καλύτερο θα γινόταν.

Το άλλο δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι…Η Ελλάδα πάει για καταστροφή… και το χρηματιστήριο χθες τρελλάθηκε… Μέχρι 29 % αύξηση σε κάποιες μετοχές. Προεξοφλούσαν λέει τη καταστροφή της Ελλάδας…Αλλά πάλι εγώ ο άσχετος σκέφτομαι, αν καταστραφεί η Ελλάδα το Χρηματιστήριο δεν θα πέσει κάτω από…τις 200 μονάδες. Άρα τη Δευτέρα δεν θα τα αγόραζαν όλα στη μισή τιμή; Μήπως περιμένουν κάποιοι να ανεβεί – άρα η Ελλάδα δενθα καταστραφεί – και να πουλήσουν για να κερδίσουν κάποια… εκατομμυριάκια; Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι χθες κάποιοι έγιναν πολύ πλούσιοι και μεθαύριο κάποιοι θα γίνουν ακόμα περισσότερο πλούσιοι. Κάποια εκατομμύρια θα αλλάξουν χέρια σε ελάχιστο χρόνο….

Τέλος πάντων…πάλι.

Και πάμε στη βδομάδα που έρχεται… όλα είναι στο αέρα. Μας έχουν πείσει ότι όλα θα έχουν καταρρεύσει και θα δούμε πως θα ξεκινήσουμε, κάνοντας restart.  Πάντως εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι ότι μας κόψανε το χαμόγελο. Φαίνεται περίεργο, αλλά εμένα αυτό με ενοχλεί. Το χαμόγελο, δείχνει αισιοδοξία, προοπτική, μέλλον…και το ψάχνουμε δυστυχώς.

Πάω να δω την Εθνική. Έστω και μέχρι τώρα, το μήνυμα είναι σαφές… και στις καθυστερήσεις ακόμα όλα παίζουν… Και εμείς, όπως μας λένε παίζουμε στις καθυστερήσεις.

Αύριο λοιπόν ο καθένας ας ψηφίσει ό,τι πιστεύει ότι θα μπορέσει να ξαναφέρει το χαμόγελο και τη καθαρή ματιά στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.

Πάω, γυρνάω σε full screen την Εθνική – της αξίζει άλλωστε – και σας χαιρετώ

Τη καλησπέρα μου…