Ψηφιακές δεξιότητες – τα γενικά
Εϊναι μια φράση που ακούγεται συνέχεια. “Ψηφιακές δεξιότητες” εδώ, ψηφιακές δεξιότητες εκεί… digital skills ο αγγλικός όρος. Τι είναι άραγε οι ψηφιακές δεξιότητες; Το έχουμε σκεφτεί;
Για να δούμε λιγάκι…
Είναι ψηφιακή δεξιότητα να ανοίγω τον υπολογιστή; Μπα δεν νομίζω, αλλά να βλέπω τα e-mail είναι. Να απαντάω στην αλληλογραφία είναι, να ανοίγω και να επισκέπτομαι sites είναι επίσης. Να γράφω κείμενο… μπα δεν νομίζω… αυτό είναι γραφομηχανή, αλλά να ανοίγω ένα αρχείο και να αποθηκεύω το κείμενο που έγραψα είναι ψηφιακή δεξιότητα. Να το διαμορφώνω σε μέγεθος και είδος γραμματοσειρών, να αλλάζω τη μορφή του με παραγράφους και κενά είναι. Να ανοίγω ένα πρόγραμμα είναι όπως και να το κλείνω είναι αλλά και να αποθηκεύω ένα αρχείο. Να εγκαθιστώ ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή, δεν το συζητάμε είναι ψηφιακή δεξιότητα. Όπως επίσης και να αποεγκαθιστώ.
Τελικά πόσο μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι… Μάλλον για πολύ ακόμα, μια και συνέχεια ανεβάζομε το επίπεδο των γνώσεων. Θα μπορούσαμε τελικά να πούμε τι είναι ψηφιακές δαξιότητες;
Να προσπαθήσω να δώσω έναν ορισμό. Ψηφιακές δεξιότητες, θα μπορούσα να πω ότι είναι η ικανότητα, να δημιουργήσεις, διαμορφώσεις αποθηκεύσεις και μοιραστείς ένα ψηφιακό αρχείο. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι απαιτούμενες γνώσεις υποδομής, όπως εγκατάσταση προγράμματος, άνοιγμα αρχείου, χρήση του προγράμματος , αποθήκευση και τέλος εξαγωγή του προϊόντας με διάφορες μορφές για διαμοιρασμό είναι δεδομένες.
Τι γίνεται όμως με την εκπαίδευση; Η εκπαίδευση αλλάζει. Αλλάζει με πολύ γρήγορους ρυθμούς και πολλές φορές με τρόπο που είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Τα σύγχρονα μοντέλλα εκπαίδευσης θέλουν τον μαθητή να συμμετέχει και τον καθηγητή δίπλα του. Θέλουν τον μαθητή να ανακαλύπτει και τον καθηγητή να κατευθύνει απλά και όχι να δίνει απαντήσεις. Τα εκπαιδευτικά εργαλεία αλλάζουν. Την θέση του πρασινοπίνακα, έχει πάρει η οθόνη του υπολογιστή. Οι μαθητές είναι πολύ εξοικειωμένοι με το μέσον, οι καθηγητές όχι. Οι μαθητές είναι πολλές ώρες μέσα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ αλλά όχι για να μελετήσουν. Περισσότερο για “να βρεθούν”. Αντίθετα οι καθηγητές δεν αξιοποιούν αυτές τις δυνατότητες. Το γραπτό κείμενο (texting) είναι κοινό χαρακτηριστικό στους νέους από τα SMS μέχρι τα chat – rooms. Αντίθετα οι εκπαιδευτικοί προτιμάνε να μιλάνε.
Θα λέγαμε ότι είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, παράλληλοι. Άρα δεν πρόκειται να τμηθούν και αυτό είναι κακό για την εκπαίδευση. Πρέπει να υπάρχουν κοινές προσεγγίσεις και κοινές πορείες. Πως θα μπορέσει να γίνει αυτό, με επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και εισαγωγή εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών μέσων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τους μαθητές για να μάθουν καλύτερα. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο γιατί ο κπαιδευτικός συνήθως έχει ένα αναλυτικό πρόγραμμα να ακολουθήσει και αυτό συνήθως επιβάλλει συγκεκριμένες εκπαιδευτικές πρακτικές.
Το παλιό και γενικό “μάθε παιδί μου γράμματα” έχει εξειδικευθεί μια και η γνώση έχει τόσο πολύ αυξηθεί σε όγκο που η διαχείρηση όλης της πληροφορίας, είναι από μόνη της ένα τεράστιο κεφάλαιο. Η εκπαίδευση προσεγγίζει τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δώσει στους μαθητές διεξοδους επαγγελματικές στη σημερινή κατάσταση. Η τεχνική εκπαίδευση είναι η λύση που προτεινεται αν και η Ελληνική κοινωνία – κυρίως λόγω παλαιότερης εμπειρίας – δυσκολεύεται πολύ να δεχτεί τη χρησιμότητα της τεχνολογικής εκπαίδευσης.
Το διάγραμμα που βλέπετε συσχετίζει τις ψηφιακές δεξιότητες με διάφορους άξονες. Σε επόμενες εγγραφέςε θα προσπαθήσω να αναπτύξω κάθε ένα από αυτούς τους άξονες και να τους συσχετίσω με τις ψηφιακές δεξιότητες. Η ανάπτυξη αυτή θα βρίσκεται στη γενική γραμμή, “ψηφιακές δεξιότητες και εκπαίδευση”. Οπότε μείνετε συντονισμενοι και παρακολουθείστε τα βήματα. Και αν έχετε κάτι να σχολιάσετε, ευπροσδεκτο το σχόλιο.
Τη καλησπέρα μου.
