Εξετάσεις μετά των πυλών…
Να βάλω το φακιόλι μου, να πάρω το ξεσκονόπανο γιατί έχει καιρό μείνει κλειστό το blog. Βλέπετε οι εξετάσεις οι πανελλαδικές, οι βαθμολογήσεις και όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να το αφήσω να πιάσει σκόνες και αράχνες. Τώρα υπάρχει μια σχετική ηρεμία (έχουμε κάποιες εισηγήσεις ακόμα) αλλά έχει μια σχετική ηρεμία. Έτσι είπα λοιπόν να ανοίξω και να αερίσω λίγο το “σπίτι” μου…
Παίζοντας με τις λέξεις ήθελα να πω ότι τελειώνουν οι εξετάσεις. Οι πανελλαδικές ολοκληρώθηκαν και είμαστε στη φάση της διόρθωσης. Ήδη έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται η καταληκτική ημερομηνία. Εγώ τη βάζω στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Μη με ρωτήσετε τι ξέρω. Δεν ξέρω τίποτα… απλά δεν μου βγαίνουν τα νούμερα. Μετά του Αγίου Πνεύματος μείνανε τέσσερις μέρες για να κλείσουν οι διαδικασίες. Πάλι κοίταξα τη γυάλινη σφαίρα μου. Να δω τελικά αν θα γίνω μαθητευόμενος μάγος ή όχι.
Η γενική εικόνα είναι ότι βάλανε δύσκολα. Πρακτικά σημαίνει κάτι; Δεν είμαι σίγουρος. Με εξαίρεση το ψυχολογικό της πίεσης και της αίσθησης ότι παρά τη προσπάθεια δεν μπόρεσε να αποδώσει ο μαθητής, Γιατί από τη ψυχρή αριθμητική, αν γενικά δεν γράψανε οι υποψήφιοι, όλοι οι βαθμοί όλων θα μειωθούν ανάλογα άρα η κατάταξη θα παραμείνει. Απλά θα πέσουν οι βάσεις. Είναι άραγε τόσο απλό; Μακάρι και να ήξερα. Θα δείξει.
Έμαθα πολλά από αυτή τη τρίτη “εξεταστική εμπειρία”. Ένα από αυτή ήταν “η αλαζονεία του είκοσι” θα την έλεγα. Είναι πολύ εύκολο ένας μαθητής να νομίσει ότι είναι και ο πρώτος και ότι δεν έχει λόγο να ανησυχεί γιατί είναι και ο πρώτος. Έτσι το παιδάκι μου είχε μια πολύ καλή πορεία και όλη η ανάδραση που δεχόμουνα από σχολείο και φροντιστήριο ήταν ότι είναι άριστος. Και σε ένα διαγώνισμα τον Φεβρουάριο γράφει ένα “άριστο” δώδεκα στα μαθηματικά και ένα εξίσου “άριστο” 14 στη φυσική. Ευτυχώς έγινε στο κατάλληλο χρόνο. Αρκετά αργά για να έχει προχωρήσει η ύλη και αρκετά νωρίς για να έχει χρόνο να διορθώσει τη κατάσταση. Έτσι μετά από μια συζήτηση όπου τονίστηκε πόσο εύκολο είναι η δουλειά ενός ολόκληρου χρόνου να ανατραπεί μέσα σε μια αβλεψία της στιγμής. Γιατί το σχόλιο ήταν ακριβώς αυτό από την μεριά του γιόκα μου… “Αφού την ήξερα τη λύση…” Τώρα κατά πόσο είχε αποτέλεσμα θα δείξει.
Δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ σε όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει, μαθητές να ρωτάνε αν είναι σωστές οι πράξεις ή αν βγαίνει η άσκηση. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που μαθητές συνήθως καλοί, κάνουν ένα “χαζό” λάθος και χάνονται. Αλλά δεν περνάει από το μυαλό τους ότι το λάθος είναι δικό τους. Η άσκηση είναι λάθος. Εμείς ευτυχώς τη “σφαλιάρα” τη φάγαμε νωρίς και συνήλθαμε. (Τουλάχιστον έτσι έδειξε… δεν παίρνω και όρκο).
Έτσι σιγά σιγά η σχολική χρονιά βαίνει προς το τέλος της. Οι μαθητές δίνουν προαγωγικές, απολυτήριες, εισαγωγικές εξετάσεις και πάει λέγοντας. Εμείς σαν καθηγητές, διορθώνουμε μετά μανίας. Όλα πρέπει να έχουν τελειώσει μέχρι τις 14 Ιουνίου.
Ήδη έχουμε αρχίσει τον απολογισμό και τον προγραμματισμό για την επόμενη χρονιά. Ήδη έχουμε μοιράσει αρμοδιότητες και δουλειές . Τι μένει λοιπόν… να περιμένουμε τα αποτελέσματα για όλο το κόσμο… προαγωγικές, απολυτήριες, πανελλαδικές, να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, μικροί μεγάλοι και να προχωρήσουμε.
Τη καλησπέρα μου…
