Τι θα γινόταν αν…. (μέρος 2ο – κανονικό)
Τι θα γινόταν αν… λοιπόν… Η κινητήρια ερώτηση πίσω από κάθε ανακάλυψη. Εκεί είχαμε μείνει χθες… όταν τσαντίστηκα με την ΕΡΤ και έγραψα άλλα αντί άλλων.
Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο χθες ήταν ο τρόπος που έγινε. Αυτός ο νομότυπος τσαμπουκάς και αυτή η επίδειξη ισχύος για εμένα είναι μια εικόνα από το μάλλον. Το παρακολουθώ και διακατέχομαι από αρκετά νεύρα με αυτά που ακούω. Συνεχίζω το μαζοχισμό μου παρακολουθώντας BLUE SKY!!!!
Στο θέμα μας λοιπόν…
Τι θα γινόταν αν… αμφισβητούσαμε τα αποτελέσματα ενός πειράματος, μιας ερευνητικής εργασίας, κάτι που θεωρούμε δεδομένο. Νομίζω ότι από αυτή την αμφισβήτηση ο κόσμος μας έχει προχωρήσει. Αν δεν υπήρχε αυτή η αμφισβήτηση και η ανησυχία, η περιέργεια να αλλάξει κάτι… για να δω τι θα γίνει…Αν δεν υπάρχει η περιέργεια και η διάθεση για πειραματισμό, δεν θα άλλαζε τίποτα. Αν δεχόμασταν ότι ένα αποτέλεσμα είναι το τελικό… απλά δεν θα ψάξουμε για κάτι παραπάνω. Και τότε δεν θα βρίσκαμε τίποτα.
Και πάμε στην σημερινή πραγματικότητα. Όπου όλοι μας έχουμε “τα προβλήματά μας λυμένα” . Δεν έχουμε να ψάξουμε και να αναρωτηθούμε. Και έρχομαι σε αυτό που συνήθως έρχομαι στα παιδιά. Στους μαθητές όπου βλέπω πολύ συχνά στα γραπτά τους να λείπει αυτό το βασικό ερώτημα.. της αμφισβήτησης.
Τι θα γινόταν αν δεν βγαίνουν τα νούμερα σε μια άσκηση… Τίποτα. Δεν βγαίνει η άσκηση. Ρωτάμε το καθηγητή αν βγαίνουν ή είναι σωστά τα νούμερα. Και αν μας πουν ότι είναι σωστά, απλά δεν κάνουμε τις πράξεις. Γιατί το νούμερο που έβγαλα στα αποτελέσματα είναι τα τελικά και μη αμφισβητήσιμα. Και δίνουν λάθος αποτέλεσμα… εν γνώσει τους.
Αλλά δεν κάνετε το ερώτημα… Τι θα γινόταν αν… έκανα λάθος. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Γενικά μας λείπει η περιέργεια. Μας λείπει η διάθεση για αμφισβήτηση. Κοινώς δεν το ψάχνουμε. Έρχεται το παιδί μας και μας κάνει μια ερώτηση. Του απαντάμε άμεσα, χωρίς να του αφήνουμε περιθώριο να σκεφτεί. Και πολλές φορές δεν του αφήνουμε και περιθώρια να αναρωτηθεί ή να αμφισβητήσει. Και έτσι δεχόμαστε όλοι πολύ εύκολα την αυθεντία, την απάντηση στο ερώτημα μας και δεν το ψάχνουμε.
Νομίζω την επόμενη φορά που ψάχνουμε κάτι να αναρωτηθούμε…
Τι θα γινόταν αν… δεν ήταν τα πράγματα έτσι; Και να προβληματιστούμε πάνω σε αυτό. Και τότε κάποια πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Αλλά να κάνουμε κάτι για αυτό. Όχι αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση. Αλλά για το επόμενο βήμα.
Τη καλησπέρα μου.
