Κεφαλλονιά – Οδοιπορικό (μέρος 3)
Πάμε μια βόλτα… στο Φισκάρδο. Πριν από αυτό όμως οφείλω μια απάντηση στο “κουίζ”. Δεν είδα να απαντάτε. Εκτός από τη Βιβή που έκανε δηλώσεις ότι γνωρίζει… πέραν τούτου ουδέν. Τέλος πάντων. Ας το πάρει το “ποτάμι”. Η δουλειά που με βασανίζει όπως κάθε χρόνο τα τρία τελευταία χρόνια είναι το πρόγραμμα διδασκαλίας του σχολείου. Ένα πολύ δύσκολο παζλ που δεν κολλάνε όλα τα κομμάτια και συχνά πυκνά πρέπει να ξεκινάει από την αρχή μέχρι να βρεθεί μια λύση. Τώρα κάτι έχει γίνει αλλά δεν ξέρω πόσο θα αντέξει. Θα δείξει.
Λοιπόν πάμε για Φισκάρδο. Ξεκινώντας από Λουρδάτα, πάμε για Αργοστόλι και ακολουθούμε τα σήματα. Εδώ πραγματικά ένας καλός συνοδηγός βοηθάει γιατί χάνονται εύκολα οι διασταυρώσεις. Τέλος πάντων Πριν το Αργοστόλι έχει διασταύρωση από όπου πας δεξιά και φεύγεις για “πάνω” έχοντας αριστερά το Αργοστόλι και δεξιά βουνό. Και πας και πας και πας… και μπαίνεις στα βουνά και χάνεις τη θάλασσα και προχωράς και προχωράς…Δείτε λίγο τη διαδρομή…
Λίγο πάνω από τα Διβαράτα έχει μερικούς εξώστες. Μην αγχώνεστε όλοι εκεί σταματάνε και θα τους δείτε. Και κοιτάνε κάτω τη παραλία. Εσείς πήρατε μια ιδέα πριν τρεις μέρες στην αρχική καταχώρηση για τη Κεφαλλονιά. Μπορείτε να δείτε καλύτερα τι γίνεται.
Και λέτε ωραία είναι, να πάω να δω και από κοντά. Και πας…Φτάνεις μετά από μισή ώρα περίπου μια και όλοι έχουν παρκάρει δεξιά αριστερά και χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο.Οπότε σε κάθε πλάτωμα περιμένεις να φύγει ο άλλος για να προχωρήσεις και φτάνεις στη παραλία. Και συνειδητοποιείς ότι δεν έχει χώρο να παρκάρεις παρά ψηλά στο δρόμο. Και αφήνεις τους άλλους και τα πράγματα και πας για να βρεις που θα αφήσεις το αυτοκίνητο. Μην αφήσετε μόνο του τον οδηγό. Έχει ανάγκη από άλλον ένα. Να τον βοηθήσει στο παρκάρισμα αλλά και για παρέα. Εμείς μπήκαμε σε ένα χωματένιο πάρκινγκ και πιάσαμε μια ζεστή θέση. Μόλις έφευγε ο άλλος μπήκαμε εμείς. Και έτσι γλύτωσα την πεζοπορία. Και πάμε για μπάνιο…
Χμ!!! Ανοικτή θάλασσα στο Ιόνιο με τα ποντοπόρα και το αεράκι…Χμ!!! Μεγάλα κυματάκια και “γλίτσα” να επιπλέει – τουλάχιστον τη μέρα που πήγαμε-. Πολύ ωραία ολοστρόγγυλα βότσαλα (Εμ!!! με τόσο κύμα που να αντέξει γωνιά σε πέτρα). Τέλος πάντων το είδαμε και αυτό και φεύγοντας είπαμε να σταματήσουμε για να τσιμπήσουμε κάτι. Σταματήσαμε στη τελευταία ταβέρνα φεύγοντας δεξιά. Πριν βγούμε στο κεντρικό δρόμο. Καλή, πολύ καλή θα έλεγα. Α! Το θυμήθηκα. Το πόδι μακριά από το συμπλέκτη στην ανάβαση. Η κλίση είναι πολύ μεγάλη και θα τον κάψετε. (πατινάρισμα τρελό).
Αν καταλάβατε δεν ενθουσιάστηκα από το Μύρτο. Αλλά κατενθουσιάστηκα από τον Άσο. (με ένα σ τελικά). Δείτε μια άλλη άποψη.
Αν δεν έχετε φάει, ρίξτε βουτιά εκεί. Για φαγητό δεν ξέρω τι γίνεται. Εμείς είχαμε φάει και έτσι ήπιαμε καφεδάκι μόνο..και βλέπαμε ζηλεύοντας. Στο κέντρο της φωτογραφίας πάνω ψηλά είναι ένα ζευγάρι που κοιμάται σε φουσκωτή πολυθρόνα πάνω στα κύματα κάτω από τη σκιά του πεύκου. Έχουν και αγκυροβόλιο μη τους βγάλει το κύμα έξω. Δεν έχω δει πιο “προκλητικό” ζευγάρι.
Και φύγαμε και φτάσαμε στο Φισκάρδο απογευματάκι (6-7 η ώρα). Μια εικόνα της μεταπολεμικής Κεφαλλονιάς έλεγαν οι οδηγοί. Αυτό που είδα δεν θύμιζε μεταπολεμική Κεφαλλονιά. Πείτε μου και εσείς.
Είχε βέβαια κάποιες όμορφες γωνιές…
αλλά όσο μπορούσε να δει το μάτι σου έβλεπες κατάρτια και φουσκωτά. Για δε τη παραλία έπρεπε να προσπαθείς συνέχεια να αποφύγεις τα τραπεζάκια και τους άλλους περιπατητές. (Πολύ κλειστοί σχηματισμοί). Και έτσι φύγαμε και σε 5 λεπτά δρόμο μέσα σε ένα ελαιώνα είδαμε το Φώκι. Όπου κάναμε “δεξιά” και βουτήξαμε.
Τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα αλλά η πρόσβαση γίνεται μέσα από ένα ελαιώνα. (20-30 μέτρα απόσταση).
Φύγαμε και κλείσαμε το κύκλο και γυρίσαμε γύρω στις 10 στη βάση από τις 11 το πρωί που ξεκινήσαμε. Κουρατική διαδρομή. Είχε ωραία μέρη όμως.
Πριν τον Ασο πάλι έχει εξώστες πάνω στο δρόμο με πολύ ωραία θέα. Υποθέτω ότι εκεί θα έχει και πολύ ωραία ηλιοβασιλέματα. Εμείς τα χάσαμε γιατί περάσαμε μισή ώρα και, αφού είχε βυθισθεί ο ήλιος στη θάλασσα.
Λοιπόν αυτά για σήμερα. Τη καλησπέρα μου.