Ένας υπέροχος άλλος κόσμος… μυστικός
Σήμερα βρέθηκα στο Αιγάλεω. Στο 6 ΓΕΛ Αιγάλεω στο χώρο της έκθεσης των Φυσικών Επιστημών.
Οι χώροι του ΓΕΛ πρώτα απ’ όλα… Τεράστιοι, με άπλα, χαμηλά κτίρια μέ το πολύ ισόγειο και ένα όροφο, χώροι διάφοροι σκεπαστοί αλλά και ανοικτοί για τους μαθητές στην ώρα του διαλείμματος. Δεν ξέρω μέσα τι έλεγε, αλλά από έξω μου άρεσε πολύ. Βέβαια ¨κάγκελα”, κάγκελα παντού, που έλεγε και ένα παλιό άσμα. Αναγκαία; ίσως μια και εκεί είναι άπλα… στη μέση του πουθενά. Αλλά όπως και να το κάνεις… τα κάγκελα σε περιορίζουν είτε είσαι έξω από αυτά είτε είσαι μέσα από αυτά. Κάποια όμως μυαλά δεν περιορίζονται πουθενά… και δημιουργούν ένα καινούργιο κόσμο… ο οποίος όμως δεν φαίνεται. Είναι μυστικός.
Είναι ο κόσμος της φαντασίας, της δημιουργίας, της συνεργασίας της σκέψης και του ονείρου.
Τι ήταν η έκθεση; Πειράματα φυσικών επιστημών. Αλλά τα πειράματα τα πρότειναν και τα έφτιαξαν οι μαθητές. Κατασκευές που δεν ανακαλύπτουν την “Αμερική” αλλά κατασκευές ποου δείχνουν τι μπορεί να κάνει κάποιος όταν δεν τον περιορίζουν “κάγκελα”. Πως ένα παλιό ραβδιστικό μηχανάκι για της ελιές γίνεται μηχανάκι. Πως δουλεύει το απορρυπαντικό πιάτων, πως μια γλάστρα γίνεται αεροσήραγγα και ένα υποβρύχιο, μπορεί να μάθει τα παιδιά τους κανόνες της υδροστατικής. Πως δουλεύει το μάτι και πως διορθώνονται βασικές δυσλειτουργίες απλά με ένα laser και μια “λεκάνη” με διάλυμα γλυκόζης.
Και πίσω από όλα αυτά τα πειράματα, υπήρχαν παιδιά που με ενθουσιασμό μιλούσαν για τις κατασκευές τους αλλά και οι καθηγητές εκείνοι που μπορούν να εμπνεύσουν, να κάνουν τους μαθητές να δούν πιο μακριά, να πετάξουν και να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους, να αποκτήσουν και άλλες, να προβληματιστούν, να μάθουν καινούργια πράγματα και να κάνουν πράγματα που δεν φαντάζονταν.
Και πίσω από όλο αυτό το κόσμο, η υπεύθυνη των ΕΚΦΕ Αιγάλεω, Ευγενία Τσιτοπούλου να γυρίζει από αίθουσα σε αίθουσα ( τρεις στο σύνολο) να παρατηρεί, να μιλάει, να μοιράζει αφίσσες. Δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η ομάδα της αλλά σίγουρα δουλεύουν πολύ καλά. Και αν δεν έστηνε όλο αυτό πανηγύρι των επιστημών, κανείς μας δεν θα μάθαινε τίποτα.
Δεν ξέρω πόσα μόρια θα πάρουν οι συμμετέχοντες καθηγητές στην αξιολόγηση, αλλά σίγουρα θα πάρουν όλα τα μόρια της αγάπης των μαθητών τους, για την ευκαιρία που τους έδωσαν, να βρεθούν εκεί που τα μυαλά δεν έχουν κάγκελα, η εργασία δεν πρέπει να είναι σύμφωνη με το αναλυτικό πρόγραμμα για να εγκριθεί αλλά γίνεται γιατί έτσι μας αρέσει. Εκεί που η φαντασία δεν περιορίζεται και δεν υπάρχει δεν γίνεται, γιατί όλα γίνονται. Τουλάχιστον η σημερινή μέρα αυτό έδειξει.
Ο δε κόσμος του σχολείου είναι ένας υπέροχος κόσμος… μυστικός.
Τη καλησπέρα μου…
