IQ 156
Διάβασα ένα άρθρο για τα προικισμένα παιδιά και δεν μπόρεσα παρά να θυμηθώ μια συζήτηση που είχα κάνει πριν από λίγο καιρό, με τον φίλο και συνάδελφο Γιάννη. Το Γιάννη τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια μια και ξεκινήσαμε μαζί από το δημοτικό και ακόμα κάνουμε παρέα και είναι και εκπαιδευτικός, οπότε πάντα έχουμε να πούμε.
Προ καιρού λοιπόν είχε έρθει στην επιφάνεια το θέμα των προικισμένων παιδιών και κάποια στιγμή μου λέει: Ξέρεις έχω IQ 156 αλλά δεν το λέω. Τον ρωτάω αρχικά τι σημαίνει αυτό το νούμερο και μου λέει ότι με βάση τα επίσημα τεστ της ΜΕΝΣΑ έχουν μέγιστο το 160 και αυτό το νούμερο σημαίνει ότι ανήκει στο 2% των ευφυέστερων ανθρώπων του κόσμου. Και γιατί δεν το λες, τον ρωτάω; Και μου απαντάει το εξής: όποτε το έχω πει, πάντα έχω αντιμετωπίσει την ερώτηση : δηλαδή τώρα εσύ είσαι έξυπνος; Και σχεδόν πάντα ακολουθούσαν σχόλια του τύπου, τι σημαίνει αυτό, και γιατί μου το λες και άλλα τέτοια. Και αποφάσισε ότι δεν αξίζει να το λέει γιατί αυτομάτως προκαλεί τέτοια σχόλια και επιφύλαξη από τον συνομιλητή του.
Όταν τον ρώτησα περισσότερες λεπτομέρειες για το τι ακριβώς είναι αυτό και τι είναι η ΜΕΝΣΑ μου απάντησε, ότι και αυτός δεν ήξερε γιατί τελικά δεν έκατσε πολύ. Και ξεκίνησε την αφήγηση :
“Πρέπει να ήμουν γύρω στα 26 όταν είχα ξεκινήσει με τα φροντιστήρια τα μαθήματα. Κάποια στιγμή βρήκα ένα τεστ IQ και το έκανα, γιατί πάντα μου άρεσε να δοκιμάζω και να ψάχνω καινούργια πράγματα και πήρα καλά αποτελέσματα. Εκεί ανάφερε για τη ΜΕΝΣΑ και τα σταθμισμένα τεστ της. Αποφάσισα να το δοκιμάσω. Ίσως ήταν εποχή που έψαχνα και την επιβεβαίωση. Πήγα και έγραψα το τεστ στο σπίτι του τότε προέδρου κάπου στα Πατήσια και μετά από αρκετό καιρό – περίπου δίμηνο – μου ήρθε η απάντηση : 156 δλδ….και μπορούσα να γραφτώ στη ΜΕΝΣΑ. Το οποίο και έκανα. Για κάποιο διάστημα ασχολήθηκα αλλά ήταν τα πρώτα βήματα και υπήρχε πολύ διάθεση αλλά δυσκολία στην οργάνωση. Εκείνο το καιρό ξεκινούσα με πολλά δικά μου μαθήματα και απομακρύνθηκα και έπαψα να ασχολούμαι.” Τελικά με τα ευφυή παιδιά; τον ρώτησα. Μου είπε ότι δεν ξέρει. Τον καιρό εκείνο δεν υπήρχε πολύς κόσμος να ασχοληθεί. Και ούτε και ο ίδιος είχε τις γνώσεις και τη δυνατότητα να κάνει κάτι. Και έτσι έμεινε σαν ιδέα αλλά δεν ξέρει αν προχώρησε.
Κάναμε μια εκτενή συζήτηση και συμφωνήσαμε ότι τελικά υπάρχει μια επιφύλαξη απέναντι στους έξυπνους ανθρώπους. Αν το δηλώσεις αυτομάτως κάνεις τον άλλο επιφυλακτικό. Και σε κοιτάζει κάπως. Από την άλλη τα ευφυή παιδιά στο σχολείο είναι δύσκολο να έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση. Θα πρέπει και οι εκπαιδευτικοί να έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν τάξεις με χαρισματικά παιδιά στο δυναμικό τους. Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα και σίγουρα δεν βγαίνει σε μια εγγραφή μπλογκ.
Την καλησπέρα μου.
