O χρόνος τρέχει…
Το ήξερα ότι θα σας αιφνιδίαζα. Με πιάνουν μερικές φορές οι φιλοσοφικές μου διαθέσεις και αφήνομαι “ελεύθερος” να τις εκφράσω. Αυτή τη στιγμή όμως δεν μιλάω για το χρόνο σαν έννοια αλλά για τη σχολική χρονιά. Είναι νωρίς ακόμα αλλά αν το δούμε λίγο στο ημερολόγιο, τα χρονικά περιθώρια για να ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά στενεύουν. Δηλαδή έχουμε ενάμιση μήνα μέχρι τις διακοπές του Πάσχα και μετά; Στο ημερολόγιο έχουμε 5 εβδομάδες. Στη πράξη, όμως με τις πολυήμερες εκδρομές, με τις απουσίες που κάνουν οι μαθητές της Γ’ λυκείου για διάβασμα, με τις εκδηλώσεις που συνήθως πραγματοποιούνται την άνοιξη, θα έλεγα ότι δεν έχουμε τελικά πολύ χρόνο.
Πως μου ήρθε πάλι; Εχθές ήταν από τις πιο δύσκολες ημέρες του χρόνου. Ήταν η μέρα που δεχόμαστε γονείς. Γιατί ήταν δύσκολη; Γιατί είχαμε το πρωινό μάθημα και μετά “καπάκι” όπως λέμε, τρεισήμισι ώρες ενημέρωση. Σε απλά Ελληνικά ήμουν μόλις ενδεκάμιση ώρες στο σχολείο και τις περισσότερες από αυτές όρθιος.
Έχοντας και το πρόβλημα με τη φωνή μου φοβόμουνα ότι δεν θα την έβγαζα καθαρή και θα έκλεινε ξανά. Τελικά με λίγη “ρέγουλα” και προσοχή, πολλά ζεστά και “τα χάπια μου” κατάφερα και άντεξα. Σήμερα, τα φαινόμενα δείχνουν ότι μπορώ να μιλήσω. Θα δείξει.
Αυτά για σήμερα. Τη καλησπέρα μου.
