Back to school…(2)
Ξανά πίσω στα θρανία. Με μια άλλη προοπτική όμως… Αυτή του μαθητή. Ναι αποφάσισα να ξανακαθίσω στα θρανία και να μάθω. Διότι – ως γνωστόν – μου αρέσει να μαθαίνω. Κυνηγάω τις προκλήσεις και “τις στριμώχνω” μέχρι να υποκύψουν.
Ας τα δούμε λίγο αναλυτικά.
Κάπου σερφάροντας βρήκα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών ένα πρόγραμμα διαδικτυακής εκπαίδευσης. Έψαξα να βρω παραπέρα πληροφορίες. Και βρήκα… Εκπαιδευτική Ψυχολογία λέει. Τι να είναι αυτό… καλό ακούγεται. Για να το ψάξω λίγο περισσότερο. Υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα; Μ!!!!!Ναι… Καλό δείχνει. Και τι άλλο λέει; ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ…Μμμμμμ!!!!! Αυτό και αν είναι καλό.Δηλαδή θα μάθω πως δουλεύει ένα οργανωμένο πρόγραμμα διαδικτυακής εκπαίδευσης. Γίνεται όλο και καλύτερο. Λοιπόν… θα πάρω. Και νάμαι σπουδαστής.
Το είχα αποφασίσει αλλά το κόστος ήταν μεγάλο. Θα πήγαινα ούτως ή άλλως. Αλλά ας ρωτήσω το σχολείο, μήπως μπορεί να καλύψει το κόστος. Ετοιμάζω λοιπόν μια συγκεκριμένη πρόταση αναφέροντας όλα τα θετικά και δεσμεύτηκα με τη σειρά μου να γίνω επιμορφωτής για τους συναδέλφους. Θα μαζέψω όλο το υλικό και θα το βάλω στη διάθεση των συναδέλφων. Και η απάντηση ήταν καταφατική.
Και νάμαι έτοιμος με τους κωδικούς μου και το προφίλ.
Και σαν καλός “μαθητής” είπα να ανοίξω τη “σάκκα” μου τη ψηφιακή και είπα να κοιτάξω τα μαθήματα μου. Δεν βρήκα τίποτα. Τα μαθήματα αρχίζουν τη Δευτέρα βέβαια. Αλλά εγώ ήθελα να ρίξω μια ματιά στα καινούργια μου βιβλία. Αλλά που… τίποτα διαθέσιμο. Μόνο ένα διαγώνισμα στη θεωρία Piaget που ανοίγει…αύριο.Κοιτάζω τα χαρακτηριστικά και βλέπω… διάρκεια 600 λεπτά (!!!) 10 ώρες διαγώνισμα. (!!!) Μα καλά τι διαγώνισμα είναι αυτό; Ψάχνω για να δω τις οδηγίες… χμ!!! 35 σελίδες πράμα και μερικές λευκές (ο δαίμων του “ηλεκτρονικού” τυπογραφείου).. Και μέσα στα πολλά… το άλλο. Τα μαθήματα θα είναι διαθέσιμα για 20 ώρες (!!!) Άλλο πάλι αυτό. Πως το εννοεί ο ποιητής. Μακάρι και να ήξερα. Θα το δω. Άφησα κάτι για αργότερα για να έχω να μελετήσω.
Ας δω τι άλλο έχει η “σάκκα” μου. Α!!! ένα προφίλ. ΝΑ το φτιάξω λοιπόν. Να ανεβάσω μια φωτό μου… Φυσικά ανέβασα τη καρρικατούρα μου. Όπως συνήθως. Να είναι ευλογημένο το χεράκι του σκιτσογράφου στη Κέρκυρα που με έφτιαξε. Την έβαλα αλλά μου βγήκε λίγο μεγάλη. Αλλά ακόμα δεν έμαθα πως θα τη μικρύνω. Και λέω …”Να φτιάξω τα υπόλοιπα” Κοιτάζω την ημερομηνία. Και ξεκινάω… και πάω στα έτη και… φτάνουν μέχρι το 1970. Ξανακοιτάζω και…πάλι μέχρι το 1970 βλέπω. Και σκέφτομαι … “Ρε μπας και μεγάλωσα;” Μπας και δεν μπορώ να μάθω πια… γιατί δηλαδή οι ημερομηνίες σταματάνε στο 1970; Πληγώθηκα πάλι. Και όχι τίποτα άλλο αλλά αν πήγαινε καλά το σεμινάριο αυτό (Είναι πεντάμηνο και τελειώνει κάπου πριν τα Χριστούγεννα) είχα αρχίσει να φλερτάρω με το ανοικτό Πανεπιστήμιο. Τώρα… θα με δεχτούν ή είμαι πολύ μεγάλος.
Άτιμη “κενώνα” !!!! Πως χωρίζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες. ΄Αλλά δεν θα τους περάσει. Πείσμωσα…
Τη καλησπέρα μου.
