Συνέδριο για τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση – Ιωάννινα – Σεπτέμβρης 2016

Η καλύτερη μου. Κριτική σε όλα, χωρίς να έχω κουνήσει το δακτυλάκι μου σε κάτι. Πήγα άσχετος και άσκησα “αντικειμενική κριτική¨σε ότι είδα. Μια κριτική που τη μεταφέρω εδώ, χωρίς στρογγυλέματα. Ξεκινάμε λοιπόν την αντικειμενική κριτική…

Γιάννενα… Ένας δεσμός άρρηκτος. Εδώ και σαράντα χρόνια περίπου. Από το 1979 που πρωτοβρέθηκα σαν πρωτοετής φοιτητής στη Δόμπολη. Σε αυτό το ερειπωμένο κουφάρι που όποτε περνάω τα τελευταία χρόνια από μπροστά του δεν μπορώ να το βλέπω σκελετωμένο στα μπετά και να μη θυμηθώ όλα όσα έζησα μέσα στην αυλή του. Καλά και κακά. Πόσα πέρασα στον όροφο του Χημικού και στα προκάτ, πόσες φορές πέρασα τη πόρτα της λέσχης και πόσες ατελείωτες ώρες επένδυσα διαβάζοντας στον περιστερώνα βιβλιοθήκη του. Και από όλα αυτά το μόνο που  βλέπεις σήμερα είναι ένας σκελετός στα “μπετά” που κάθε φορά που το βλέπω είναι και πιο γερασμένος.

Γιάννενα σήμερα, στη Δουρούτη ( περιοχή ονομασμένη από την ομώνυμη μονή ) μια σύγχρονη πανεπιστημιούπολη με μοντέρνες υποδομές και δυνατότητες επέκτασης όσο και όπως απαιτήσουν τα επόμενα χρόνια. Μια πανεπιστημιούπολη που υπάρχει και λειτουργεί χάρη στην αγωνία και το τρέξιμο ορισμένων – όπως γίνεται συνήθως – που πονάνε το χώρο της δουλειάς τους και προσπαθούν να “ξεχειλώσουν” στις πενιχρές κρατικές χορηγίες για να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν. Η αλήθεια είναι ότι όταν είχα ξαναπάει στο πανεπιστήμιο είχα πάει μόνο στο Χημικό για μια “προσυγκέντρωση” των αποφοίτων της χρονιάς μου. Πέραν τούτου ουδέν. Όμως φέτος είπα να γυρίσω λίγο το πανεπιστήμιο και έτσι είδα τις σχολές θετικού προσανατολισμού. Από τις φιλοσοφικές δεν πέρασα. Έστω και το μισό όμως είδα όμορφα πράγματα.

Συνεδριακό κέντρο “Κάρολος Παπούλιας”.  Ένα κόσμημα. Όσο πιο πολύ το χρησιμοποιούν τόσο πιο γνωστό θα κάνει όλο το πανεπιστήμιο. Η κεντρική του αίθουσα με περίπου 350 θέσεις ( χοντρικό μέτρημα) πανέμορφη.

Έχει και 5-6 ακόμα “δορυφορικές” αίθουσες με χωρητικότητες από 35 – 40  μέχρι 60-70 θέσεις. και μια δυο αίθουσες συσκέψεων (τραπέζι και 10-12 καρέκλες). Όλες οι παρουσιάσεις έγιναν εκεί και τουλάχιστον δεν είχες να “γράψεις χιλιόμετρα” περνώντας από τη μία αίθουσα στην άλλη.  ( Θυμάμαι συνέδριο Βέροια – Νάουσα όπου δυο πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις ήταν η μία στη Βιβλιοθήκη της Βέροιας και η άλλη στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου Βέρμιον στην Νάουσα. Και κοντά χρονικά… και ναι τις πρόλαβα και τις δύο). Εδώ μαζεμένα και νοικοκυρεμένα.

Η οργανωτική επιτροπή : μια λέξη ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ – dream team θα την έλεγα. Να σας τους δείξω γιατί αξίζουν…Πανταχού παρόντες, αεικίνητοι, γελαστοί όπως τους βλέπετε, λιώσανε τρεις μέρες στο τρέξιμο. Όμως τίποτα δεν έλειψε και όλα δούλεψαν ρολόι.  Άλλοι φανεροί και άλλοι λιγότερο φανεροί όλοι συντέλεσαν στο τελικό αποτέλεσμα.

Υπήρχε διεθνής συμμετοχή από τον Καναδά και την Πορτογαλία. Δεν ξέρω αν είχαν ξανάρθε αλλά σίγουρα θα θέλουν να ξαναέρθουν. Βίωσαν την Ελληνική φιλοξενία και θα φύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις για τη χώρα μας που σίγουρα θα μεταφέρουν αυτές τις εμπειρίες  στις δικές τους χώρες.  Κάτι που μου άρεσε : δύο αυτοκίνητα AUDI από τα αυτοκίνητα test drive είχαν παραχωρηθεί από γνωστό ( προφανώς) έμπορο των Ιωαννίνων, για τις ανάγκες του συνεδρίου. Έτσι μετά από τις κεντρικές ομιλίες που συμμετείχαν οι φιλοξενούμενοι, κάποιοι από την οργανωτική ανέλαβαν να τους ξεναγήσουν στις ομορφιές της Ηπείρου και φτάσανε μέχρι τα Σύβοττα για να “μυρίσουν” και θάλασσα.  Πάντα μέλη της επιτροπής όπως και ο Συντονιστής του Συνεδρίου ήταν συνέχεια δίπλα τους ώστε να μη τους λείψει τίποτα. Οπότε ναι θα τους πουν να ξαναέρθουν και σίγουρα θα έρθουν πάλι. Οι εργασίες τους – για να περάσουμε και στις εργασίες – τουλάχιστον αυτές που άκουσα είχαν σαν θέμα τις νέες τεχνολογίες και τα ΑΜΕΑ,είτε με επίκτητα προβλήματα είτε εκ γενετής, και πως θα μπορούσαν οι νέες τεχνολογίες να τους βοηθήσουν.

Και μιλώντας για νέες τεχνολογίες, υπήρξε ένας προβληματισμός σε συζητήσεις πάνω στο αν πρέπει να τις λέμε “νέες”… Νέες για ποιους; Πάντως όχι για τους μαθητές μας… για αυτούς είναι καθημερινότητα. Μάλλον για εμάς. Που όσος χρόνος και αν περάσει πάντα νέες θα είναι.

Πάμε στις παρουσιάσεις. Κάτι πρέπει να γίνει. Θα ήθελα πολύ να δω ένα συνέδριο που να απαγορεύεται το Power Point. Ναι να απαγορεύεται. Να βρουν άλλο τρόπο να πουν και να δείξουν αυτά που θέλουν. Πολύ θα το ήθελα. Τέτοια εξάρτηση πια, δεν πάει άλλο. Πάμε πάλι… Μία από τα ίδια

Οι αναγνώστες… ξαναχτύπησαν. Όλα από “μέσα”. Ότι είχε το ΡΡ. Τιποτε παραπάνω. Και φυσικά το ΡΡ μασίφ, ογκόλιθος και γεμάτο… κείμενο. Που φυσικά δεν διαβαζόταν.

Οι επιλογές των χρωμάτων… κόλαση. Καλά το “ποντικί” ( = σκούρο γκρι) με ποιο τρόπο συνδυάζεται με το μωβάκι (!!!!). Μπορεί να φαινόταν όμορφο στο μόνιτορ από τα 40 εκατοστά αλλά σίγουρα στην οθόνη, δεν φαινόταν και δεν διαβαζόταν τίποτα. Αμ το άλλο!!! Μπλε φόντο με κάποιες λεπτές γαλάζιες πινελιές,και γενικά ευανάγνωστα κείμενα και ξαφνικά κάποιοι πίνακες μπλε ( ελάχιστα διαφορετική απόχρωση από το κυρίαρχο χρώμα” όπου φυσικά ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΤΑΝ τίποτα. Πραγματικά μου κάνει εντύπωση… δεν το δείξανε σε ένα φίλο για να τους πει μια γνώμη… Δηλαδή έκανε ΜΠΑΜ ότι ο συνδυασμός ήταν λάθος. Άπειρα άρθρα έχουν γραφτεί… ας διαβάσουν κανένα. Ο πρόεδρος στις ακραίες περιπτώσεις έκανε τα σχόλια του με σαφήνεια…

Από την άλλη αυτή η σκέψη… “για να δούμε αν θα δουλέψει” που λένε πολλοί δυνατά, με ενοχλεί. Θα δουλέψει γιατί το θέλω εγώ. Δεν έχει δική του βούληση ο υπολογιστής. Αλίμονο μας αν θέλουμε να κάνουμε χρήση των νέων τεχνολογιών και να περιμένουμε αν θα αποφασίσει ο υπολογιστής “να δουλέψει”. Και μάλιστα σε συνέδριο νέων τεχνολογιών. Ή το άλλο… “ωχ τι έγινε τώρα;”Τι πάει να πει αυτό. Από μόνη της μια παρουσίαση μπροστά σε κοινό έχει την αγωνία της. Φροντίστε τουλάχιστον η εργασία σας να τρέξει. Εγώ την έστελνα με mail στον εαυτό μου, την είχα σε στικάκι σε Power Point  97, 2007, PDF. Δεν μπορεί κάποιο θα έτρεχε. Και αν το είχα ξεχάσει ή έχανα το στικάκι, θα το κατέβαζα επί τόπου. Ότι και να γινόταν παρουσίαση θα έκανα…. Ή το χιουμορίστικο… “για να δούμε αν η τεχνολογία μας κάνει τη χάρη”… Τίποτα από αυτά δεν πρέπει να ακούγονται σε ένα συνέδριο για ΤΠΕ στην εκπαίδευση. Όταν βρεθείτε στη τάξη (το λέω γιατι οι περισσότεροι ομιλητές δεν είχαν τέτοια εμπειρία) τα πάντα πρέπει να δουλεύουν αλλιώς τη χάσατε τη τάξη.

Το περιεχόμενο γενικά ήταν αξιόλογο αλλά έχανε από τους παρουσιαστές. Για παράδειγμα… μαι εφαρμογή δόθηκε για μελέτη σε 11 μαθητές και στη στατιστική ανάλυση έδωσε ένα ποσοστό 13% (δηλαδή ενάμιση μαθητής !!!!).Αργότερα σε διευκρινιστική ερώτηση είπε ότι είχε και μια ομάδα 12 ακόμα μαθητών σαν δείγμα αναφοράς. Και έτσι καταλάβαμε ότι δεν έκοψε κανένα αλλά ήταν τρεις μαθητές που είχαν απαντήσει έτσι. Μια άλλη εργασία αφορούσε έρευνα που δόθηκε σε πέντε (5) εκπαιδευτικούς και έγινε στατιστική με 5 απαντήσεις. Εμένα στην εργασία μου “Κατά πόσο είμαστε έτοιμοι για το Νέο Σχολείο” ( επί Διαμαντοπούλου ) με 283 ερωτηματολόγια συμπληρωμένα και (τυχαία) με κατανομή περίπου μισοί εκπαιδευτικοί και μισοί μαθητές, πήρα σχόλιο ότι είχα μικρό δείγμα. Επίσης ο πρόεδρος έκανε παρέμβαση ότι η συγκεκριμένη μελέτη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί στατιστική με 5 ερωτηματολόγια. Ήταν και άλλα…

Κυκλοφόρησε μια “ιστιοσελίδα” αλλά και μια “μελότητα” ( = membership). Δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ από τις ερευνητικές εργασίες των μαθητών μου μια ερευνήτρια Joan Meadow που μου την παρουσίασαν σαν Ιωάννα Λιβάδι (!!!). Αυτά είναι τα παραλειπόμενα. Φυσικά και υπήρχαν άψογες παρουσιάσεις αλλά και παρουσιαστές ( τα περισσότερα), μερικές φορές ταυτόχρονα αλλά και χώρια. Μπόρεσα να παρακολουθήσω περίπου 15 ομιλίες αυτά που γράφω αναφέρονται σε τρεις.

Κλείνοντας και συμπεραίνοντας, δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ κάτι που είχα ακούσει το 2009 στο πρώτο συνέδριο που είχα συμμετάσχει με εισήγηση : “είναι 15 χρόνια που λέμε τα ίδια. Να δούμε πότε θα αλλάξει κάτι.” Να προσθέσω και άλλα έξι χρόνια και φτάσαμε στα 21. Ακόμα ψαχνόμαστε. Κάθε χρόνο παρακολουθώ 4-5 συνέδρια με συναφή θέματα. Όλα μου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται, αλλά η αίσθηση που έχω είναι ότι πάλι στα ίδια είμαστε.

Πάντως θα ήθελα να δω ένα συνέδριο με τους ομιλητές να έχουν μόνο μαρκαδόρους και ασπροπίνακα… Αυτά από το συνέδριο των Ιωαννίνων. Περιμένω να ανακοινωθούν τα πρακτικά που θα βγουν στην ιστοσελίδα του συνεδρίου. Και επειδή κάποιοι τα ψάχνουν δίνω των σύνδεσμο.

http://hcicte2016.etpe.gr/el/proceedings-el/

Τη καλησπέρα μου μετά από αρκετό καιρό.