Μια φωτογραφία μια ιστορία… Έκλειψη Σελήνης (συνέχεια 1 από τις πολλές…)
Σήμερα ξεκινάω μια καινούργια σειρά εγγραφών : μια φωτογραφία – μια ιστορία… Κάθε φωτογραφία κρύβει μια ιστορία. Κάτι δείχνει και είναι σημαντικό για τον δημιουργό της. Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο φωτογράφος δημιουργεί τις αναμνήσεις του μέλλοντος. Επιλέγει δεν να μη ζήσει την στιγμή αλλά να την απαθανατίσει και να την αφήσει μέσα στο χρόνο μέσα από την φωτογραφία του, ώστε όταν την δούμε στο μέλλον να θυμηθούμε.. Έτσι λοιπόν θα βγούμε βόλτα στο χρόνο μέσα από παλιές φωτογραφίες. Καλό ταξίδι…
7 Αυγούστου του 2017, εν καιρώ διακοπών…
Σήμερα θα έχουμε μερική έκλειψη Σελήνης, ορατή από την Ελλάδα. Παίρνω λοιπόν τρίποδο και φωτογραφική μηχανή, και παίρνω τα βουνά. Το τελευταίο δεν ήταν δύσκολο γιατί στην Κουνινά είναι ήδη βουνό και το υψόμετρο των 670 μέτρων δεν είναι και μικρό…
Πάω λοιπόν προς τα έξω του χωριού, στήνω τρίποδο, βάζω τη μηχανή, Lumix Panasonic DMC-FZ72, bridge φωτογραφική μηχανή με μέγιστη εστιακή απόσταση (φυσική + ψηφιακή) = 6000mm (!!!!). Στόχος είναι να “εξαντλήσω τα όρια των δυνατοτήτων” της μηχανής. Να δω που φτάνει.
Ψάχνω στον ορίζοντα και τη βλέπω τη Σελήνη να βγαίνει και να ανεβαίνει…και της λείπει η βάση…
Φουλ ζουμ και βγαίνει η πρώτη…φλου…
Δεν μπορεί να “εστιάσει στους κρατήρες”. Κάνω πολλές λήψεις και δοκιμές για να δω που θα βρω την καλύτερη. Παίζω με εστιακή απόσταση, και την ανάσα κρατημένη…
Η καλύτερη είναι αυτή που βλέπετε, με λίγο ζεστά χρώματα, (μια και οι bridge μηχανές δεν ρυθμίζουν διάφραγμα).
Τα meta data λένε :
- Ταχύτητα 1/30
- ISO 500
- Μέγιστο διάφραγμα : 5,125
- Εστιακή απόσταση 35 mm : 2400 mm (νομίζω δεν υπολογίζει το ψηφιακό ζουμ… θα το ελέγξω για επόμενη εγγραφή).
- Ημερομηνία 7/8/2017 9.48ν μμ
Σήμερα λοιπόν βγήκαμε μια βόλτα στη Σελήνη…
