Το δώρο…

Έφτασε το καλοκαιράκι…. Πως το κατάλαβα; Είναι απλό. Σήμερα είδα έναν με ένα μηχανάκι να έχει αγοράσει ένα ανεμιστήρα. Από εκεί είπα….Βγήκαν οι ανεμιστήρες άρα ήρθαν οι ζέστες. Είχα και άλλες ενδείξεις αλλά δεν έδωσα σημασία. Για παράδειγμα όσα καταστήματα επισκέφτηκα είχαν θεόκλειστες τις πόρτες και air condition στο φουλ. Αλλά σκέφτηκα…”μπορεί να είναι θερμόαιμοι…”. Μετά κατεβαίνοντας τη Μεσογείων είχα την αίσθηση ότι έτρεχα μέσα σε ένα…”σεσουάρ”. Αλλά σκέφτηκα …”μπα ιδέα μου  είναι”. Μόνο όταν είδα τον τύπο με το μηχανάκι και τον ανεμιστήρα βεβαιώθηκα.

Μια από τις μικρές χαρές της ζωής μου είναι να κάνω δώρα. Μου αρέσει πολύ… πάρα πολύ. Ίσως θα πρέπει να δώσω φαΐ στους  ψυχολόγους. Δεν ξέρω αν υπάρχει το σύνδρομο του “Άη Βασίλη”. Αν δεν υπάρχει μήπως πρέπει να δημιουργηθεί;

Να σας εξηγήσω. Είναι γνωστό σε όλους ότι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν διακρίνονται σε άγνωστους, γνωστούς και φίλους. Στους φίλους πρώτα αλλά και στους γνωστούς, ανάλογα με τις συνθήκες, μου αρέσει να κάνω δώρα. Αλλά τα δώρα αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαία ούτε και της σειράς… Έχουν σκέψη, ενδιαφέρον, αγάπη, χρόνο. Είναι βασικά συστατικά. Και γι΄αυτό όταν προσφέρονται, σαν μικρό παιδί ψάχνω να δω αντιδράσεις. Το χαμόγελο, την απορία, την έκπληξη, την χαρά…ό,τι μπορεί να κρύβεται μέσα σε ένα κουτί, σε μια τσάντα, σε ένα πακέτο. Μ’ αρέσει να παίζω με τα δώρα.

Υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία πίσω από κάθε δώρο.  Πρώτα απ’ όλα υπάρχει το “ψάρεμα”. Το ψάρεμα γίνεται πάντοτε, κάθε στιγμή που είμαστε μαζί προσέχοντας κάθε λέξη και κάθε σκέψη. Τα σχόλια που κάνει βλέποντας κάτι, τις σκέψεις που εκφράζει ανοικτά, κοιτώντας τις βιτρίνες. Όλα αυτά καταγράφονται και αφορμής δοθείσης ανασύρονται. Ανασύρονται όποτε δοθεί η κατάλληλη αφορμή, πάλι. Μπορεί να είναι ονομαστική γιορτή, γενέθλια, μια προαγωγή, μια αγορά. Πάντα υπάρχει ένας καλός λόγος για ένα μικρό δώρο. Το ποσό που θα κοστίσει είναι δεύτερο. Η αξία που έχει είναι το πρώτο.

Μετά έχουμε το δώρο. Και αυτό πάλι δεν έχει χρόνο. Σταμπάρεται και κλειδώνει. Αν είναι κάτι που σπανίζει αγοράζεται άμεσα. Αν είναι κάτι κοινό, μπορεί να περιμένει. Αν δεν υπάρχει παραγγέλνεται. Σε αυτό πρέπει να πω ότι το ΙΝΤΕΡΝΕΤΙ είναι σημαντική βοήθεια. Με βοηθάει να εντοπίσω το αντικείμενο, και να δω που κυκλοφορεί. Να ξέρω τι ψάχνω και με τι μοιάζει.

Θυμάμαι μια κουβέντα με φίλη και συνάδελφο, προ ετών, όπου σε άσχετη φάση μου λέει ότι…”πάντα μου άρεσε η μουσική με κιθάρα…” Αυτό ήταν… “κλείδωσε”.  Πέρασε ο καιρός, και ήρθε η ώρα για να της πάρω κάποιο δώρο. Και φυσικά έψαξα για μουσική με κιθάρα. Έλα όμως που δεν “υπήρχε”. Δηλαδή να γίνω σαφής… υπήρχε και υπήρχαν πολλά CD.  Αλλά το κάθε ένα είχε ένα δικό του χαρακτήρα. Να μιλήσω για Μαυρουδή, Al Di Meola,  Mc Laughin, Santana … (για ορθογραφία συγχωρείστε μου τα λάθη). Όλοι είχαν δικό τους ύφος, χαρακτήρα, και συγκεκριμένη μουσική χροιά. Τελικά το πήρα απόφαση… και έφτιαξα τα δικά μου CD. Ένα με κλασσική κιθάρα, ένα με latin και ένα με άλλη κιθάρα ροκ, κλπ. Ένα όμορφο εξώφυλλο… και έτοιμο το δώρο. Κόστος ελάχιστο (όταν το μετράς σε €) αλλά ο χρόνος, το ενδιαφέρον, η προσπάθεια να “πιάσω” το πνεύμα του “δωρολήπτη”. Δεν ξέρω πως βγαίνει προς τα έξω. Εγώ ξέρω ότι μέσα σε αυτά τα CD έβαλα τον καλύτερο μου εαυτό. Ο “δωρολήπτης” πάντως ενθουσιάστηκε και το καταευχαριστήθηκε. Εμένα αυτό είναι που μετράει.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα  αποφασίσετε να κάνετε ένα δώρο, σκεφτείτε σε ποιον θα το κάνετε και τι θα τους άρεσε. Ψάξτε το. Σκεφτείτε με τα μάτια του ανθρώπου που θα πάρει το δώρο.

Πως μου ήρθε τώρα αυτό; Απλά αυτές τις μέρες έχω βάλει στο μάτι κάποιον που γιορτάζει λίαν συντόμως. Και έχει ήδη ομολογήσει τι θέλει. Μένει να το βρω… Το ψάχνω πάντως…Εσείς;

Τη καλησπέρα μου.