Κόρινθος… και συνέδριο
“Ου παντός πλειν εις Κόρινθον…” λέγανε οι αρχαίοι για την Κόρινθο όταν ήταν στις μεγάλες της δόξες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα μπει ποτέ στην Κόρινθο. Τουλάχιστον δεν το θυμόμουνα.
Από τη Πέμπτη λοιπόν μέχρι και σήμερα πραγματοποιήθηκε στη Κόρινθο το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο με Διεθνή συμμετοχή για την Εφαρμογή των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην Εκπαίδευση.Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και απασχολεί πολύ τους εκπαιδευτικούς αλλά και το Υπουργείο.
Εδώ κάποιες πρώτες σκέψεις πάνω σε αυτό, οι οποίες έχουν καταγραφεί εδώ και πολύ καιρό και σε κάθε συνέδριο επιβεβαιώνονται είναι ότι…αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η νοοτροπία. Δεν έχει να κάνει με καθηγητές πληροφορικής όπως αναφέρθηκε αρκετά συχνά χθες, ούτε με υποδομές. Έχει να κάνει με το τι έχουμε στο μυαλό μας. Έχει να κάνει με το πόσο θέλουμε να ξεβολευτούμε, και πόσο θέλουμε να μάθουμε για να μπορέσουμε να περάσουμε τη γνώση στους άλλους. Διότι όταν σχολικός σύμβουλος δηλώνει ότι στην Ανατολική Αθήνα, οι καθηγητές πάνε για να πάρουνε σύνταξη… υπονοώντας ότι αφού έχουν πάρει όσες μεταθέσεις ήταν να πάρουν εκεί πάνε και “κατασταλάζουν” περιμένοντας τον καιρό να περάσει, για να βγουν στη σύνταξη. Δεν ξέρω αν το είπε σαν δήλωση ή εννοούσε ότι όλοι αυτοί οι καθηγητές πλέον δύσκολα ξεβολεύονται για κάτι νέο. Σίγουρα το θέμα της εκπαίδευσης πρέπει να το δούμε από άλλη σκοπιά. Ίσως αν κατεβούμε από την έδρα και καθήσουμε λίγο στα θρανία;
Ίσως να δούμε την τάξη και το αντικείμενο μας με τα μάτια του 15χρονου – όσο είναι δυνατόν να θυμηθούμε πως είναι αυτό. Να δώσουμε ποικιλία, ενδιαφέρον, να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε το κόσμο. Ξέρετε τι μου είπε ότι θα ήθελε να έχει ο καθηγητής του, ένας μαθητής; Έντονα χρώματα στα ρούχα του (!!!!)Μήπως η χρωματική γκάμα των ρούχων μας εκτείνεται από στο μπλέ – σκούρο μπλε μέχρι το μαύρο; Ακόμα και αυτό δείχνει κάτι για το πως αντιμετωπίζουμε τη “δουλειά” μας, κάνοντας μια εργασία, με τα ρούχα της δουλειάς… όποια και αν είναι αυτά – ο καθένας μας ξέρει – και όχι σαν να είμαστε οι οικοδεσπότες σε ένα ταξίδι γνώσης και πληροφορίας. Να μπορέσουμε να παρασύρουμε τους μαθητές μας στην ανακάλυψη και όχι στην κονσέρβα της απομνημόνευσης. Αλλά αυτό σημαίνει ότι και εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αφεθούμε, να παρασυρθούμε. Τέλος πάντων τώρα παρασύρθηκα εγώ. Πάντως οι ΤΠΕ υπόσχονται να δώσουν μια διέξοδο σε αυτά. Αλλά από την άλλη πάλι μέσα από τα συνέδρια μάλλον φαίνεται ότι η νοοτροπία θα αργήσει να αλλάξει.
Γιατί; Μα για όσο διάστημα παρακολουθώ όλη αυτή τη κίνηση (περίπου 3 χρόνια τώρα) έχω την ίδια εικόνα. Οι εργασίες έχουν την ίδια δομή (έχω ήδη αναφέρει για τις σχολές των εισηγητών σε προηγούμενη εγγραφή.) Καταγραφές δεδομένων και αριθμών που σύντομα έκαναν το κοινό να χάνει κάθε ενδιαφέρον. Και όχι μόνο αυτό. Όσο και αν έχεις καλή θέληση και διάθεση δύσκολα δέχεσαι στατιστική ανάλυση με 6 μαθητές. Όπως και να έχει. Τέλος πάντων ίσως είμαι κακός αλλά επιμένω ότι ο κόσμος διψάει για πληροφορίες και γνώσεις όχι για νούμερα. Οι συνήθεις ασθένειες των συνεδρίων ήταν εδώ και κυρίως ο χρόνος (Το είδα και στην Βέροια – Νάουσα ) Το ΙΝΤΕΡΝΕΤΙ καλό και δυνατό. Ο χώρος, όμορφος, μαζεμένος και συγκροτημένος. Λίγες αίθουσες και σχετικά λίγες εισηγήσεις. Έτσι είχες τη δυνατότητα να παρακολουθήσεις κάποιες. Και από το μεσημέρι και μετά λειτουργούσαν κάποιες στη κεντρική αίθουσα. Βέβαια η διάρκεια είχε μια μέρα παραπάνω : από Πε μέχρι Κυ. Το catering αξιοπρεπέστατο – αν και οφείλω να ομολογήσω ότι σε όσα έχω πάει μέχρι στιγμής εδώ όλοι ήταν άψογοι -. Η οργάνωση θα έλεγα ότι ήταν πολύ καλή. Σίγουρα κάποιοι τρέχανε πολύ πιο πριν για αυτό. Τα πρακτικά δόθηκαν μόνο σε ηλεκτρονική μορφή με την μορφή των περιλήψεων των εισηγήσεων. Δεν ξέρω αν τα βιβλία είναι καλύτερα αλλά εγώ είμαι της παλιάς σχολής και θέλω να “μυρίζω” χαρτί όταν διαβάζω.
Αυτά όλα έγιναν το Σάββατο. Αλλά το καλύτερο ήταν ότι εγώ πάλι Σάββατο μεσημέρι έπινα καφέ με φίλους, όχι όμως στο Βύρωνα αλλά στη Κόρινθο και οι φίλοι ήταν ο Τάσος και η Άννα. Ο συγκάτοικος μου από τα φοιτητικά μου χρόνια και η γυναίκα του – από τότε επίσης. Και μετά από πολλά χρόνια που είχαμε να βρεθούμε, χθες είπαμε αρκετά. Βέβαια το ότι ο γιος μου πήγε φαντάρος και ότι ο γιός τους είναι στο τρίτο έτος στο Πολυτεχνείο, τα χάσαμε αλλά τα άλλα τα “καλύψαμε”.
Αλλά και η Κόρινθος ήταν το κάτι άλλο. Πολύ ωραία. Με ένα φανταστικό παραθαλάσσιο πάρκο – πεζόδρομο ότι πρέπει για βόλτα αλλά και οι γύρω δρόμοι – το εμπορικό μέρος επίσης πολύ αξιόλογο. Ωραία η Κόρινθος αλλά μια ζωή περνάμε από έξω πηγαίνοντας όπου πάμε. Πάντως αξίζει για στάση και καφεδάκι. Ίσως αντί για τον Ισθμό θα ήταν μια καλή παράκαμψη.
Με το ΤΠΕ θα υπάρχει συνέχεια και θα υπάρχουν και εξελίξεις, για τις οποίες θα σας ενημερώνω. Υπομονή λοιπόν γιατί το τοπίο είναι “αχαρτογράφητο” και η χαρτογράφηση γίνεται στο χέρι με αργά βήματα.
Μέχρι τότε υπομονή και τη καλησπέρα μου…
