2 Συνέδριο Ημ@θί@ς
Σήμερα επέστρεψα Αθήνα έχοντας παρακολουθήσει ένα τριήμερο Πανελλήνιο συνέδριο στην Ημαθία και πιο συγκεκριμένα στη Βέροια και την Νάουσα. Σήμερα θα μιλήσω γενικά για το συνέδριο, το οδοιπορικό θα ακολουθήσει αργότερα γιατί υπάρχουν κάποιες δουλειές που προηγούνται… όπως η φορολογική δήλωση ας πούμε.
Συνοψίζοντας με δυο λέξεις την άποψή μου : Πολύ καλό… αλλά (Ε! ναι τι; έτσι θα πάρουν τα εύσημα;.. Πρέπει να υπάρξει και λίγη γκρίνια….).
Πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι κρίνω εκ του ασφαλούς… Ξέρετε το στυλάκι… Εκείνου του συνάδελφου ντε, που ποτέ δεν κάνει τίποτα αλλά έχει άποψη για ό,τι κάνουν οι άλλοι. Ε!!!! Καλά αυτό το στυλ εννοώ. (έχω μια μικρή εμπειρία από μία οργάνωση διημερίδας στο σχολείο μου…Κάνει;;;; ) Πάντως θα προσπαθήσω να πω μερικά πράγματα που κατά την άποψη μου μπορούν να γίνουν καλύτερα. Βέβαια οι άνθρωποι που τρέξανε για όλα όσα είδαμε – και πιστέψτε με δεν ήταν λίγα – πιθανόν να συγχυστούν αλλά διαβεβαιώνω κατανοώντας πλήρως την σημασία των λέξεων… Η κριτική είναι καλόπιστη (Έπεισα; Χμ… Καλά θα δείξει…).
Τα καλά. Πολλά πάρα πολλά. Πρώτα από όλα κρίνοντας από το περυσινό στη Σύρο (ναι εντάξει δεν μιλάμε για την φοβερή εμπειρία σε αριθμό συνεδρίων, αλλά λέμε τώρα…) ήταν πολύ πιο ώριμο. Δηλαδή είχε κεντρικό άξονα. Πέρυσι στη Σύρο αποκόμισα την εντύπωση ότι η πολυθεματικότητα και οι πάρα πολλές εισηγήσεις κάπου έδωσαν την εντύπωση ότι “χάθηκε” ο κεντρικός άξονας. Φέτος είχε – συγκριτικά λιγότερες εισηγήσεις με αποτέλεσμα να είναι περισσότερο συγκεκριμένες. Τουλάχιστον αυτή την εικόνα αποκόμισα.
Οι συζητήσεις προσωπικά μου άρεσαν πολύ. Δώσαν πολλά πράγματα και πληροφορίες. Θεωρώ ότι ο διάλογος ήταν πολύ εποικοδομητικός.
Οργανωτικά μου άρεσε, τουλάχιστον η αρχική συζήτηση, οι συζητήσεις των ΠΕ4 και τα κοινωνικά δίκτυα. Λίγο με παίδεψε το ΙΝΤΕΡΝΕΤΙ αλλά κάπως συνδέθηκα τελικά.
Και πάμε στο “αλλά…”
Χρόνος, χρόνος και …χρόνος : Κάτι πρέπει να γίνει. Τελικά πρέπει να υπάρχει μια αυστηρότητα στο πρόγραμμα. 9.00 ξεκινάμε σημαίνει 9.00 ξεκινάμε. Ο πρώτος εισηγητής πρέπει να είναι εκεί. Γιατί ο επόμενος εισηγητής δεν φταίει σε τίποτα να έχει λιγότερο χρόνο και ο τελευταίος να προσπαθεί να πει αυτά που πρέπει σε ελάχιστο χρόνο και με την πίεση ενός διαλυμένου, πεινασμένου, κουρασμένου και “εξαφανισμένου” ακροατηρίου. Δηλαδή οι εισηγητές πρέπει με κάποιο τρόπο να δεσμεύονται ότι θα τηρήσουν τα χρονικά περιθώρια και ο εκάστοτε προεδρεύων να γίνεται “αγενής” προσπαθώντας να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα. Άλλαξαν τα προγράμματα, ο τελευταίος ομιλητής πριν το διάλειμμα έγινε ο πρώτος μετά το διάλειμμα. Το διάλειμμα κόπηκε αλλά από την συνήθεια των νεοελλήνων “ξανάρθε στα ίσα του”. Οι ερωτήσεις κόπηκαν. Για κάποιους εισηγητές δεν επιτράπηκαν οι ερωτήσεις… Νομίζω ότι όση και αν είναι η πίεση του χρόνου με αυτή την πρακτική καταργείται η ουσία του συνεδρίου που είναι ο διάλογος, η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών. Δηλαδή ο μονόλογος σαφώς δεν βοηθάει όσο μια εποικοδομητική συζήτηση. Το ίδιο φαινόμενο είχαμε και στη Σύρο. Η ανάγκη για εποικοδομητική συζήτηση φάνηκε την πρώτη μέρα που – κυριολεκτικά – μας “διώξανε” από τον “Χώρο Τεχνών” της Βέροιας. (Για να μη γίνονται παρεξηγήσεις ήταν περασμένες δέκα και έπρεπε να κλείσουν οι άνθρωποι και εμείς… εκεί στη κουβέντα.) Όπως επίσης και στην τελευταία συζήτηση για τα δίκτυα (το Σάββατο). Γλώσσα δεν βάζαμε μέσα. Αν δεν ήταν κάποια τραίνα που φεύγανε και “ο αγώνας” ώστε να φύγουν κάποιοι και να καταλάβουμε τι ώρα ήταν, πάλι θα μας διώχνανε. Και οι συζητήσεις συνεχίστηκαν στα τραπέζια. Και οι γνωριμίες και οι ανταλλαγές e-mail και τηλεφώνων δίνανε και παίρνανε. Τι σημαίνουν όλα αυτά…. Το Ε των ΤΠΕ, να το μεγαλώσουμε. Να γίνουμε λίγο “γιαπωνέζοι” με επισκεπτήρια, και να τα μοιράζουμε αφειδώς. Και ένα μίνι βιογραφικό δίπλα. Να εκμεταλλευτούμε το Τ των ΤΠΕ και ανταλλάξουμε το Π των ΤΠΕ μεταξύ μας. Τι μπορώ να προτείνω… Αυστηρότητα από τους προεδρεύοντες, υπευθυνότητα στον χρόνο από τους εισηγητές, ίσως ένας ομιλητής λιγότερος ανά συνεδρία και περισσότερος χρόνος για συζήτηση. Ας στεναχωρήσουμε κάποιους με το να μη κάνουν όλοι εισήγηση. Νομίζω ότι θα ευχαριστήσετε πολύ περισσότερους συνέδρους έτσι.
Για τις παράλληλες συνεδριάσεις δεν μπορώ να πω κάτι αλλά σίγουρα δυσκολεύει τα πράγματα όσον αφορά τις παρακολουθήσεις. Αναγκαστικά επιλέγεις και αναγκαστικά κάποια τα χάνεις. Τα ίδια είχαμε και στη Σύρο.
Οι φυλές των εισηγητών εξακολουθούν να υπάρχουν.
Συνάδελφοι δεν σας τιμάει να είστε “αναγνώστες” σε μια εργασία. Εφόσον έχετε εισήγηση, ασχοληθείτε και “μάθετέ την απέξω”. Φτιάξτε ένα Power point με τα κύρια σημεία όχι ολόκληρη την εργασία. Δεν μπορείτε να δείτε το κοινό σας – γιατί διαβάζετε – για να διαπιστώσετε πως και πόσο βαριούνται την ανάγνωση (η συγκεκριμένη πρακτική είναι το νούμερο ένα λάθος σε μια παρουσίαση : πάνω από το 70 % των συνέδρων σε συνέδρια δηλώνουν ότι είναι αυτό που τους ενοχλεί περισσότερο).
Οι θεωρητικοί, αν το αντικείμενο της μελέτης τους είναι “φρέσκο” και μέσα στο θέμα του συνεδρίου ΟΚ, αλλά το να επαναλαμβάνουν μια εργασία που εκπόνησαν κάποιο καιρό πριν… και είναι και “μακράν σχετικό” με το θέμα, ε… ας το αποφύγουν ή τέλος πάντων ας προχωρήσουν λίγο παρακάτω και ας μην είναι μεταπτυχιακό.
Οι απολογιστές δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, οπότε ας έχουν και αυτοί τον χρόνο τους.
Οι βιωματικοί είναι συνήθως οι καλύτεροι και φαίνεται από το “στήσιμό τους” στην παρουσίαση. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι δεύτερα. Επιβάλλονται στον χώρο και στην παρουσίαση. Όσοι βρέθηκαν στο “χωροχρόνο” στη Βιβλιοθήκη της Βέροιας το Σάββατο το απόγευμα μπορούν να καταλάβουν ποιος έχει δουλέψει και πως έχει δουλέψει σε ένα αντικείμενο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάτσω παραπάνω γιατί έπρεπε να “πεταχτώ” στη Νάουσα στη συζήτηση για τα δίκτυα. (6.15 – 6.45 ο “χωροχρόνος” και 7.15 στη Νάουσα τα Δίκτυα : Ευτυχώς η τροχαία δεν έκανε υπερωρίες Σάββατο βράδυ να δει εκείνο τον περίεργο τύπο που είχε κάνει Βέροια => Νάουσα, Βύρωνα => Παγκράτι.).
Εδώ βέβαια μπαίνει και η ευθύνη της επιτροπής κρίσεων. Αφενός οι εισηγητές στις οδηγίες τους πρέπει να γνωρίζουν ότι η διάρκεια της εισήγησης είναι 20 λεπτά αλλά θα μιλάνε μόνο 10. (Αυστηρά!!!). Τα άλλα 10 θα είναι για συζήτηση. Ας είναι μικρότερο το θέμα. Ας δίνουν λιγότερα δεδομένα. Ας προκαλούν μόνο και μόνο για τη συζήτηση. Να βάζουν τα βασικά ερωτήματα και να αφήνουν τη κουβέντα να ξεκινάει και όπου και όσο φτάσει. Αφετέρου η επιτροπή θα έχει μια συνολική εικόνα όλων των εργασιών όταν θα αποφασίσει ποιες εργασίες θα παρουσιαστούν.
Κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα. Υπήρχε μια κάμερα που κατέγραφε τις συνεδρίες. Μήπως να δοθεί το υλικό σε mpg στους συνέδρους μαζί με τα πρακτικά. Ας μην είναι επεξεργασμένο. Να περαστούν τα αρχεία και να δοθούν σαν data DVD σε όσους δικαιούνται τα πρακτικά. (κατά την άποψή μου το πιθανότερο είναι να δουν τα DVD παρά να διαβάσουν τα βιβλία των πρακτικών).
Από το Συνέδριο, το μεγαλύτερο μου όφελος είναι ότι γνώρισα πάρα πολλούς συναδέλφους. Συναδέλφους που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για το μέλλον. Συναδέλφους με την καθημερινή αγωνία της προόδου των μαθητών τους, και την αγωνία τους για το πως θα αξιοποιήσουν τις καινούργιες δυνατότητες, στην διδακτική καθημερινότητά τους. Γνώρισα πολλούς από εκείνους που έβλεπα στο δίκτυο του “διδάσκοντας τις φυσικές επιστήμες“, γνώρισα εκείνους που προσπάθησαν και μας μάζεψαν από όλη την Ελλάδα. Να μοιραστούμε τις σκέψεις μας, τις εμπειρίες μας , τις ανησυχίες μας, τους φόβους μας. Να μοιραστούμε τα προβλήματά μας και να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας ή ότι τα προβλήματα μας έχουν μια απλή λύση που εμείς δεν γνωρίζουμε αλλά την γνωρίζουν άλλοι και την μοιράζονται μαζί μας.
Γνώρισα πολλούς από εκείνους που έτρεξαν για πολύ καιρό πριν, για να οργανώσουν αυτό το συνέδριο και όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Από εδώ – το σπίτι μου – θέλω να τους ευχαριστήσω για όλα και κυρίως για εκείνα που δεν φαίνονται και δεν μετρώνται : τον χρόνο τους και το μεράκι τους.
Υπάρχουν πολλά να γράψω. Θα ακολουθήσει το οδοιπορικό και μετά θα περάσουμε ανάλογα με τις αφορμές σε σχολιασμό κάποιων ιδεών που ακούστηκαν.
Μέχρι τότε… τη καλησπέρα μου.
Η εργασία που είχα κάνει το 2006 για το PowerPoint. Ρίξτε μια ματιά.
