Ο καφές…
…είναι μια ιεροτελεστία.
Όλοι γκρινιάζουμε ότι ο καφές στην Ελλάδα είναι από τους ακριβότερους στην Ευρώπη. Τουλάχιστον έτσι λένε οι στατιστικές.Κάνουν λάθος όμως. Ο καφές στην Ελλάδα είναι πανάκριβος… αλλά και μονάκριβος.
Αυτές τις μέρες ήπια δυο καφέδες που δεν θα τους άλλαζα με τίποτα.
Χθες το μεσημεράκι λοιπόν στο κέντρο έπινα το καφέ μου με το Βασίλη. Βρέθηκε στην Αθήνα για 3 μέρες από το Denver και φυσικά δεν θα έφευγε έτσι. Έτσι περάσαμε ένα πολύ ωραίο τρίωρο πίνοντας καφέ στην ταράτσα του Τιτάνια και βλέποντας την Ακρόπολη. Τι κι αν γύρισα παπί από τη βροχή μετά. Το τρίωρο ήταν φανταστικό. Είπαμε όλα όσα δεν προλάβαμε να πούμε στα Γιάννενα τον Σεπτέμβρη. Βλέπετε με τον Βασίλη γνωριζόμαστε μόλις 30 χρόνια και κάτι ψιλά μια και σπουδάζαμε μαζί στα Γιάννενα και είχε έρθει ειδικά για την επανένωση των 30 χρόνων τον Σεπτέμβρη. Έτσι μόλις πήρε τηλέφωνο και είπε “είμαι Ελλάδα”, δεν το άφησα λεπτό. Σε 25 λεπτά τα λέγαμε στη ταράτσα.Μέσα από αυτή τη συζήτηση ίσως πραγματοποιήσω το πρώτο υπερατλαντικό ιντερνετικό φροντιστήριο. Θα σας ενημερώσω για την εμπειρία. Κόστος καφέ… ακριβό. Αξία … ανεκτίμητη.
Προ ημερών είχα πάλι ένα τρίωρο καφέ. Με την φίλη μου την Έφη στη Κηφισιά τώρα. Άλλο στυλ. Εκεί αφήσαμε τον “ατμό” από τη πίεση της δουλειάς να φύγει. Ξεκλέψαμε τις ελάχιστες ακτίνες του ήλιου που ξεφεύγανε από τα σύννεφα και είπαμε όσε δεν είχαμε πει 30 χρόνια τώρα. Βλέπετε και με την Έφη σπουδάζαμε μαζί στα Γιάννενα. Και έτσι εδώ και 30 χρόνια και κάτι ψιλά λέμε, λέμε, λέμε και τελειωμό δεν έχουμε. Και πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο. Και πάντα μετά τον καφέ, κανονίζουμε τον επόμενο. Σκέφτηκα τι καλά που θα ήταν να τα κανόνιζα να βρεθούμε όλοι μαζί πάλι… αλλά στην Αθήνα δεν γίνεται. Άλλωστε η Αθήνα είναι γνωστή παρεοφόνισσα. Κόστος καφέ … μεγάλο. Αξία… Διπλά ανεκτίμητη.
Ωραία αυτά αλλά έχουμε και προγραμματισμό. Το Σαββατοκύριακο πάλι θα έχουμε καφέ… στο Θησείο αυτή τη φορά. Και πάλι με χημικούς… γμτ τι κακό είναι αυτό να μη μπορούμε να βρεθούμε όλοι μαζί αλλά σε δόσεις. Αλλά σε αυτό είπαμε φταίει η Αθήνα… Είπαμε μόνο στα Γιάννενα δένουμε . Θα το κανονίσω που θα μου πάει… Θα πάμε για καφέ στα Γιάννενα… Ναι δεν το γλυτώνουνε. Κόστος “καφέ”… όσο βγάλει. Αξία … ανυπολόγιστη.
Και φυσικά μεθαύριο Σάββατο έχουμε καφέ με συμμαθητές από το σχολείο “ως είθισται”. Κόστος καφέ…μεγάλο. Αξία … τεράστια.
Μήπως πρέπει να προσέχω τα νεύρα μου…Και όχι τίποτα άλλο έχω και δυο τρεις ακόμα στη λίστα. Λοιπόν… κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το κόστος του καφέ στην Ελλάδα είναι μεγάλο. Αλλά νομίζω ότι το βάζουμε σε λάθος διάσταση. Ποια είναι η αξία του…
Ποια είναι η αξία του να είσαι με φίλους; Ποια είναι η αξία του να μοιράζεσαι το χρόνο σου με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν; Ποια είναι η αξία της συζήτησης με ειλικρίνεια, χωρίς να μετράς τα λόγια σου και αναγνωρίζοντας ότι αυτά που ακούς είναι αυτά που ακούς και δεν κρύβονται άλλα πράγματα από πίσω από τις λέξεις; Ποια είναι η αξία του να μπορείς να πιεις καφέ και να βλέπεις την Ακρόπολη, ή την απέναντι βιτρίνα παπουτσιών; Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι η αξία είναι …ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ.
Μετά την παραπάνω επιχειρηματολογία νομίζω γίνεται σαφές ότι ο καφές στην Ελλάδα είναι φτηνός, αρκεί να ξέρεις να τον αξιοποιείς σωστά. Αν απλά πίνεις καφέ…ναι είναι ακριβός. Αν όμως μοιράζεσαι το καφέ με φίλους… τότε είναι πολύ φτηνός.
Έτσι την επόμενη φορά που θα σας πούνε…”πάμε για ένα καφέ…” μη διστάσετε.
Τη καλησπέρα μου.
