Τελειώνει ο μαραθώνιος των εξετάσεων.
Αύριο είναι η τελευταία μέρα των εξετάσεων. Όπως γίνεται πάντα σε κάθε τέλος έχουμε και μια αρχή. Έτσι μετά από 34 μέρες εξετάσεων επιτέλους αύριο είναι η τελευταία μέρα. Οι μαθητές είναι αυτοί που ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο μια και στα είκοσι μου χρόνια δεν θυμάμαι εξετάσεις να έχουν τόσο μεγάλη διάρκεια. Αύριο θα ζητήσουμε από τους μαθητές να αφήσουν τις πετσέτες και τα βατραχοπέδιλα έξω από τη τάξη και να κάτσουν τουλάχιστον για μισή ώρα. Γιατί τα λέω αυτά…
Μα είναι φανερό ότι αύριο θα είναι “φευγάτοι” και όχι άδικα. Άρα το τελευταίο μάθημα… θα είναι συνοπτικό. Πάει και αυτό. Καθόμουν στην επιτήρηση προ ημερών και έβλεπα πάλι τους καινούργιους απόφοιτους. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις προσπαθώ να θυμηθώ τι μου μένει από όλα αυτά τα παιδιά. Και το μόνο που μπορώ να πω και αυτό με επιφύλαξη είναι αν είναι καλοί μαθητές. Και αναλογίζομαι αν έχοντας αυτά τα παιδιά στη τάξη δύο ή τρία χρόνια, το μόνο που γνωρίζω για αυτά είναι τι βαθμό πήραν στη χημεία(!). Και προσπαθώ να σκεφτώ αν είναι τελικά αυτό που αξίζει…Τι γνωρίζουμε από το χαρακτήρα των παιδιών; Εντάξει κάτι βγαίνει αλλά και πάλι είναι σε μια ηλικία “ρευστή” με αποτέλεσμα και αυτό να μην είναι κάτι σίγουρο. Μη ξεχνάμε ότι σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά λειτουργούν προσωποκεντρικά. Σε απλά ελληνικά αν “δεν σε πάνε” θα δεις το χειρότερο χαρακτήρα τους, και όταν τα ξανασυναντήσεις μετά από κάποια χρόνια βρίσκεσαι προ εκπλήξεως. (ευχάριστης). Δεν ξέρω. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα έχω αυτή την ανησυχία. Και ακόμα σκέφτομαι ότι πάλι “φύγανε” 80 παιδιά και θα έρθουν τα επόμενα. Και πάλι τα ίδια. Και τι μένει… μια εικόνα ασαφής.
Και πάμε στην αρχή… Αύριο βγαίνουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Θα αναρτηθούν – αν γίνουν όπως λένε – σε όλα τα σχολεία. Και αρχίζουν οι υπολογισμοί, τα μόρια, οι αλγόριθμοι και έρχονται τα όνειρα, οι αγωνίες, οι διαδικασίες, η γραφειοκρατία και όλα όσα είναι απαραίτητα για ένα καινούργιο ξεκίνημα… η για ένα απολογισμό και προγραμματισμό για το επόμενο βήμα.
Πάμε μετά… άλλο ξεκίνημα.
Οι μαθητές της Β’ Λυκείου ξεκινάνε τη καινούργια διαδικασία για τις εξετάσεις της επόμενης χρονιάς.
Και συνεχίζουμε έχει και τρίτο…
Για τους καθηγητές έχουμε ένα αγώνα δρόμου, να βγουν αποτελέσματα, να αναρτηθούν, να περαστούν στα ατομικά δελτία, να γίνουν οι νέες εγγραφές, για να προλάβουμε την ερχόμενη Τρίτη να το κλείσουμε το “μαγαζί”. Κάποιοι θα παραμείνουν για καμιά δεκαριά μέρες – όπως ο γράφων – γιατί πρέπει να είναι εκεί μήπως χρειαστεί κάτι από το σύστημα Βέβαια έχουμε ένα “όραμα” αυτό του καλοκαιριού. Και δεν θέλω να ακούω τα τετριμμένα περί τριών μηνών διακοπών κλπ κλπ. Σκεφτείτε το εξής απλό : Πόσοι από εσάς αντέχουν τα 2 δικά σας παιδιά όταν έχουν το κάτι τις τους (κν νευράκια). Εμείς έχουμε τριάντα “διαφορετικά” και δεν είναι και δικά μας. (για να δείχνουμε υπομονή και ανοχή). Με τριάντα διαφορετικές ανατροφές – όχι πάντα οι καλύτερες – και μετά τα διδάσκουμε κάποια μαθήματα που τα περισσότερα από αυτά δεν τους ενδιαφέρουν… και εμείς πρέπει να τα κρατήσουμε και να τα διδάξουμε. Και σε πολλές περιπτώσεις να τα ακούσουμε, να τα συμβουλέψουμε, να τα παρηγορήσουμε, να τα μάθουμε να εκτιμούν και να συμπεριφέρονται σωστά, και γενικά να κάνουμε πολλά πράγματα που δεν είναι όλα μέσα στην περιγραφή του επαγγέλματος… (αν με εννοείτε τι εννοώ). Αν τα σκεφτείτε όλα αυτά, νομίζω ότι μπορείτε να καταλάβετε τη σημασία της “αποτοξίνωσης” των δυο μηνών. Και από την άλλη δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί πάντα κάτι θα πρέπει να κάνεις για την επόμενη χρονιά, να προετοιμαστείς, να προγραμματίσεις… με δυο λόγια να προετοιμάσεις την επόμενη χρονιά. Τέλος πάντων δεν νομίζω ότι σας πολυενδιαφέρουν όλα αυτά. Άλλωστε είτε έτσι είτε αλλιώς οι εκπαιδευτικοί έχουν δυο μήνες άδεια το καλοκαίρι.
Τέλος πάντων. Τη καλησπέρα μου σε όλους.
