Όπου έρθει έρθει…
Και έτσι το τριήμερο βρέθηκα στα Γιάννενα. Και για μια ακόμα φορά “μύρισα” το άρωμα των λουλουδιών στο Κάστρο, περπάτησα μέσα στα σοκάκια του,λιάστηκα μπροστά στη λίμνη. Και ΔΕΝ ήπια καφέ μπροστά στη λίμνη, στο Μώλο. Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί πλέον δεν σερβίρουν καφέ στο μώλο. Βλέπετε μόνο η “κυρά Φροσύνη” είναι στο Μώλο αλλά δεν μπορώ τη “γυάλα” (εκείνα τα γυάλινα κουτιά με τα παράθυρα που ανοίγουν…).
Και φυσικά ήταν όλοι εκεί. Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που περάσαμε μαζί στα Γιάννενα τα φοιτητικά μας χρόνια και είναι γνωστό ότι είναι πάντα εκεί. Αυτό είναι ίσως η καλύτερη “αποζημίωση” για το μοναχικό ταξίδι. Οι ώρες με φίλους και ο καφές με κουβέντα απλή, καθαρή, είναι ίσως ό,τι χρειαζόμουνα, ενόψει των επερχόμενων εξετάσεων, αλλά και της επιμόρφωσης που παρακολουθώ και είναι απαιτητική και αρκετά κουραστική.
Η Αμαλία με τον Δημήτρη, ο Γιάννης με τη Κατερίνα, η Μαρία με τον Κώστα, ο Μιλτιάδης, ο Τάσος με την Άννα, ο Αντώνης… όλοι αυτοί ήταν εκεί και περάσαμε πολλές ώρες μαζί, λέγοντας, λέγοντας, λέγοντας… είπαμε πολλά και για πολλά, μιλήσαμε, σχεδιάσαμε, ονειρευτήκαμε.
Ένα υπέροχο τριήμερο που έγινε καλύτερο από τους φίλους μου που τους ευχαριστώ που πέρασα τόσο καλά.
Να σας δείξω και μερικές φωτό…από Γιάννενα.
Τη καλησπέρα μου…
