Εκδρομή στα Αιόλια Νησιά…(ημέρα τρίτη…)
Τι πράμα και αυτό. Πρωί πρωί Κυριακάτικα ξυπνήσαμε στις 6.00 πρωινό στις 6.30 αναχώρηση στις 7.00.Ούτε για όργωμα στα χωράφια να πηγαίναμε… Λέμε τώρα.
Κατεύθυνση Milazzo ή Μηλιές αν το θέλετε αλλιώς (πριν 2500 χρόνια). Στις 9.00 είμασταν ήδη 20 λεπτά στο καραβάκι. Δεν του φαινόταν αλλά έπαιρνε 450 άτομα. Και ξεκινήσαμε, σαν σε βαρκάδα, στην αρχή παραπλεύσαμε το κάστρο του Milazzo ήρεμα και απλά…Δείτε το κάστρο…
Καλά η πρώτη δεν είναι ακριβώς το κάστρο αλλά μου άρεσε. Πάντως για την ιστορία, το δεξί μου χέρι που ήταν εκτεθειμένο στον ήλιο, στο τέλος της ημέρας είχε ένα υπέροχο “αστακί” χρώμα.
Ναι αυτό είναι το κάστρο μέσα από το λιμάνι.
Και μετά “γκάζωσε” και πήγαινε με 22 μίλια (καμιά 40 χιλιόμετρα την ώρα – στο νερό). Έτσι έλεγε το GPS του που έδειχνε στο σαλόνι. Τα νερά το δείχνανε άλλωστε.
Και μετά από μια ώρα περίπου (σκάρτη) φτάσαμε στο Volcano. Να σας δείξω γιατί το λένε έτσι…
Το καταλάβατε έτσι… Original ηφαίστειο, με τα όλα του. Άλλωστε όλα τα Αιόλια νησιά είναι ηφαίστεια. Το πιο γνωστό από αυτά είναι το Stroboli. Είμαι σίγουρος ότι το Stroboli το ξέρατε, ότι ανήκει στα Αιόλια νησιά δεν το ξέρατε.
Λοιπόν το Volcano τα είχε όλα. Έχανε από παντού ατμούς, είχε κανονικότατο κώνο και κρατήρα επίσης κανονικότατο. Οι πλαγιές του είχαν τις ραβδώσεις της λάβας που τρέχει. Όλα όσα πρέπει να έχει ένα ηφαίστειο δηλαδή. Και όνομα τιμημένο. Του εργαστηρίου του Ήφαιστου. Τι άλλο μπορεί να θέλει ένα ηφαίστειο. Α!!! Ναι είχε και ένα μικρό οικισμό στα πόδια του. Τώρα αν αυτοί κοιμούνται στις βάρκες για να φύγουν γρήγορα, δεν το ξέρω. Πάντως είχε κόσμο.
Και μετά φτάσαμε στο Λίπαρι. Μία από τα ίδια. Ηφαιστειάκι original επίσης αλλά αρκετά μεγαλύτερο από το προηγούμενο, με το κρατήρα λίγο πιο μακριά και μάλλον πιο ήρεμο, μια και είχε ανέπαφα μνημεία από όλες τις εποχές. Κάστρο Νορμανδικό – αν το συγκράτησα καλά, πολλά μνημεία από τους κλασσικούς χρόνους αλλά και πιο πριν. Τα εκθέματα στο μουσείο πηγαίνανε μέχρι το 4000 πχ. Δυστυχώς το μουσείο δεν μας επέτρεψαν να το φωτογραφίσουμε αλλά τον καθεδρικό ναό που είναι διπλα ακριβώς, τον είδαμε να ενσωματώνει έναν αρχαίο ναό, κλασσικής εποχής, να έχει την “σφραγίδα” του Μπαραμπαρόσσα, να έχει ίχνη των Καρχηδονίων και και και… που ο γεροντάκος φύλακας του ναού, μας έδειξε και ό,τι αρπάξαμε από τα ιταολοαγγλικά- νοηματικά που μιλάγαμε. Δείτε μερικές φωτό…
Αυτό το ξέχασα… είχαμε και 4 δελφινάκια παρέα… Αλλά πολύ γρήγορα βρε παιδάκι μου… δεν μπορείς να τα πιάσεις. Πάντως φαίνονται λίγο εδώ, μέσα στο νερό, πριν εξαφανιστούν.
Ξανά για Λίπαρι λοιπόν…
Βόλτα στους δρόμους κατεβαίνοντας από το κάστρο.
Και μια έτσι λίγο ειδυλλιακή φωτό και κλείσαμε από Λίπαρι. Μετά το απογευματάκι επιστροφή στο Milazzo, μια μικρή βόλτα για ξεμούδιασμα…
Και μετά επιστροφή στη βάση… Το Giardini Naxos, στα πόδια της Taormina.
Μένει η τελευταία μέρα…με αποχώρηση και Συρακούσες…
Τη καλημέρα μου….
