Η μορφή των πραγμάτων που θα έρθει – Μέρος 1

Είναι δύσκολο να μπορέσεις να προβλέψεις την μορφή των πραγμάτων. Πολλές φορές λέμε πράγματα ή σκεφτόμαστε πράγματα για το πως θα είναι το πράγμα στο μέλλον  και μετά το ξεχνάμε ή το βλέπουμε να γίνεται. Σε αυτό θα θέμα θα σταθώ αναφέροντας τρία περιστατικά από τη ζωή μου με σκέψεις για το μέλλον. Τα δύο από αυτά είναι ήδη πραγματικότητα το τρίτο… θα γίνει το Σεπτέμβρη.

Είμαστε στο 1970 περίπου όταν ο αδελφός μου γύρω στα 11-13 τότε ζωγραφίζει… αυτοκίνητα. Καθόλου πρωτότυπο μια και τα αγόρια σε αυτή την ηλικία συνήθως ζωγραφίζουν αυτοκίνητα ή αεροπλάνα, μια φάση που κρατάει 5-6 χρόνια. Τότε λοιπόν σχεδίαζε κάποια αυτοκίνητα πόλης όπως τα έλεγε, περίεργα, με μικρούς προβόλους, η “κουτιά”, ή ενός όγκου, τότε που τα αυτοκίνητα ήταν δυο ειδών : ή “κούρσες” (τριών όγκων οικογενειακά) ή “νεκροφόρες” ή “του υδραυλικού” (τα station wagon).  Φυσικά και το ξεπέρασε και τα χαρτιά πετάχτηκαν προ πολλού. Σήμερα όμως αυτά τα οχήματα κυκλοφορούν στο δρόμο. Λέγονται smart, IQ, CUBE και  αλλιώς.  Εγώ έχοντας την εικόνα μπορώ να τα θυμηθώ. Φυσικά και δεν είναι τα ίδια με τα σχέδια ενός δωδεκάχρονου του 1970. Όμως οι βασικές αρχές είναι οι ίδιες. Η βασική σκέψη είναι η ίδια. Αν σε εκείνες τις εποχές υπήρχε το διαδίκτυο του σήμερα, θα μπορούσε ενδεχομένως να τα είχαν δει και άλλοι.

Είμαστε στις αρχές της νέας χιλιετίας. Σκεφτόμουνα να αποκτήσω το πρώτο μου smart phone και το συζητούσα με τον κουμπάρο μου – στέλεχος σε πολυεθνική εταιρία παραγωγής λογισμικού. Στη κουβέντα λοιπόν μου λέει. Όλα αυτά για τα notebook έχουν ημερομηνία λήξης. Σε 5-6  χρόνια όλα αυτά θα έχουν καταργηθεί και θα είναι όλα σε ένα τηλέφωνο. Σήμερα αυτός κυκλοφορεί με ένα Blackberry Storm και εγώ με ένα LG Arena στη τσέπη. Και τα δυο κάνουν πολλά περισσότερα από αυτά που συζητάγαμε σαν δυνατότητες το 2003.  Και μάλλον ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα.

Και πάμε στο σήμερα. Ή καλύτερα στο χθες.  Είχα υπηρεσία στο σχολείο. Κάθε Τετάρτη κάποιοι καθηγητές είναι στο σχολείο. Μας παίρνουν λοιπόν από την Διεύθυνση ΔΕ και μας ζήτησαν μια επίσημη βεβαίωση με τον αριθμό των μαθητών της Α΄γυμνασίου, για τα netbook και επίσης τα αριστεία και βραβεία. Και ρωτάω – γιατί δεν τα καταλαβαίνω μερικά πράγματα. Πόσοι διευθυντές Γυμνασίου είναι στο σχολείο τους 15 Ιουλίου για να υπογράψει επίσημο χαρτί με αυτές τις πληροφορίες. Και όταν το είπαμε η απάντηση ήταν απλή. Αν δεν τα έχουμε μέχρι τις 20 Ιουλίου δεν θα μπείτε στο πρόγραμμα. Φυσικά και τα είχαν. Αλλά εγώ όντας πονηρός και κακός και προκατειλημμένος και … έμπειρος σε τέτοιες διαδικασίες δεν μπορώ να μη σκεφτώ και το πονηρό και κακό, “άστους να τρέχουν και αν προλάβουν…”. Όμως αυτά τα ζητάνε μέχρι 30 Ιουνίου που  είναι όλο το σχολείο ενεργό. Και η δικιά μας διευθύντρια έφυγε 8 Ιουλίου (ίσως από τους ελάχιστους διευθυντές Γυμνασίου που “δεν το έκλεισαν” 30 Ιουνίου). Για το Λύκειο δεν συζητάμε γιατί προχθές πήραμε τα αποτελέσματα των ειδικών μαθημάτων και εχθές το γραφείο ήταν σε πλήρη σύνθεση για να ολοκληρωθούν κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Για να ενημερώσω και όσους δεν ξέρουν. Θα δοθεί για όλα τα “πρωτάκια” του γυμνασίου ένα κουπόνι 450 € για την αγορά μαθητικού υπολογιστή ορισμένων και συγκεκριμένων προδιαγραφών – που έχουν ήδη δοθεί – και ουσιαστικά παραπέμπουν σε netbook.  Αλλά εγώ όντας πονηρός και κακός και προκατειλημμένος και … έμπειρος σε τέτοιες διαδικασίες δεν μπορώ να μη σκεφτώ τα εξής: Εγώ το πήρα πριν 6 μήνες αντί 400 € και ήταν από τα “μεγάλα” – με το σκληρό των 160 GB  και τα XP και 10άρα οθόνη (LG X 110). Και από εμένα έβγαλε ο πωλητής, ο κατασκευαστής, ο μεταφορέας, ο αποθηκάριος, το κράτος με τους φόρους, ο Μήτσος, ο Γιάννης (δεν τους ξέρω αλλά δεν θα υπάρχουν…θα υπάρχουν). Που θέλω να καταλήξω. ΑΝ το υπουργείο έκανε μια παραγγελία για περίπου 60-70.000 κομμάτια, πόσο νομίζετε ότι θα τα έπαιρνε; Σε μια τέτοια παραγωγή. Εγώ λέω 100 € και ίσως έβαλα και πολλά.  Δεν ξέρω τα του εμπορίου, αλλά σκέφτομαι ότι από την μεγάλη αλυσίδα που το πήρα εγώ, τα ενοίκια, οι μισθοί των δεκάδων υπαλλήλων που είχε το κατάστημα, τα ενοίκια, το “ρεύμα” και όλα όσα σημαίνει ένα τέτοιο κατάστημα μόνο από όλα αυτά, κάποιος πρέπει να τα πληρώσει. Και αυτό ο κάποιος είμαι εγώ ο τελικός καταναλωτής. Άρα… μάλλον καλά τα έβαλα.  Είναι και η ισοτιμία δολαρίου ευρώ που λειτουργεί υπέρ μας. Όλα καλά λοιπόν.

Και εντάξει το ποσό είναι υπεραρκετό. (Αν και, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, θα μπορούσαν τα 3/4 του ποσού ΑΝ είχαν εξοικονομηθεί να διατεθούν σε άλλα εποπτικά μέσα (projectors, οθόνες, DVD players και άλλα τέτοια), τα οποία να σημειωθεί ότι το καθένα κοστίζει όση μια επιδότηση netbook. (Σε τιμές τελικού καταναλωτή και όχι χονδρικές υπουργείου)

Και ωραία τα πήραμε. Αλλά “εμένα ο μπαμπάς μου, μου το είχε πάρει δώρο το καλοκαίρι….” και τώρα θα τα χάσω τα λεφτά; Όχι βέβαια… Θα πάρω δυο;;;; Να τα κάνω τι;;; Καλά θα βρεθεί κάποια λύση. Δεν “ξέρω ποια λύση” ακριβώς αλλά τα χρήματα δεν θα χαθούν και θα έχουμε win – win situation που λένε τα αμερικανάκια.” Δεν έχω κάτι υπόψη μου αλλά άκουσα πολλά για άλλες επιδοτήσεις τέτοιου τύπου.

Και εντάξει μπήκαμε στις τάξεις με τους νέους μας υπολογιστές, γυαλισμένους, φροντισμένους κλπ κλπ κλπ. Και απέναντί μας είναι ο καθηγητής. Ο ενημερωμένος στα ψηφιακά συστήματα με τα καινούργια προγράμματα τα ψηφιακά, ξέρετε αυτά που μας δώσανε και τα πήραν πίσω, όπως έχω ήδη γράψει, και οι ενημερωμένοι και πειθαρχημένοι μαθητές από την άλλη. Και ξεκινάμε.

– Ανοίξτε το πρόγραμμα …Ιστορίας.

– Κύριε εμένα δεν μου ανοίγει, λέει ο ένας.

– Κύριε που είναι αυτό;  λέει ο δεύτερος

– Κύριε μισό  λεπτό να ανοίξει λέει ο τρίτος

– Κύριε Ιστορία είπατε; Που είναι αυτό;

– Κύριε πάτησα λάθος κουμπί…

Να συνεχίσω ή το πιάσατε το υπονοούμενο; Θα γίνει χαμός. Διότι τα προγράμματα πρέπει να είναι idiot proof.  Όχι ότι οι  μαθητές ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία. Κάθε άλλο. Αλλά είναι μάλλον βέβαιο ότι στον “κενό χρόνο” κάτι θα κάνουν, κάτι θα πατήσουν, κάποιο πρόγραμμα θα ανοίξουν, κάτι…. κάτι…. κάτι. Και αν έχει “φως” για άμεσο έλεγχο από το καθηγητή όπως διαφημίζει μια εταιρεία, ο καθηγητής μάλλον θα αλληθωρίσει για να παρακολουθήσει όλα τα φωτάκια.

Αυτό θα το δούμε μαζί να γίνεται… σε ένα δίμηνο περίπου με δεδομένο ότι όλα τα παιδιά θα προμηθευτούν έγκαιρα τα netbooks και όλα τα προγράμματα θα είναι έγκαιρα στα σχολεία, και όλες οι ψηφιακές εκδόσεις των βιβλίων θα είναι έγκαιρα έτοιμες.  Αλλά είπαμε εγώ είμαι κακός, …..

Τέλος πάντων. Τη καλημέρα μου και αφήστε τη σκέψη σας ελεύθερη να ταξιδέψει. Ονειρευτείτε και θα δείτε τελικά τα όνειρά σας να γίνονται πραγματικότητα.

Tags: netbook, smart phones, διαδίκτυο, μαθητές, σχολείο, ψηφιακή εκπαίδευση