Πάει και αυτό…
Ξεκίνησε το Δεκέμβρη του ’10. Η διάρκεια του 96 ώρες, και η χρονική του διάρκεια 6 μήνες. Και το όνομα αυτού “Επιμόρφωση Β’ επιπέδου”. Όπως είναι λογικό προηγήθηκε η επιμόρφωση Α επιπέδου ή καλύτερα η πιστοποίηση Α επιπέδου που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 10 (ένα χρόνο πριν) Αύριο, κλείνει ο κύκλος των σεμιναρίων. Μετά από αυτό πρέπει σε 10 μέρες να κατατεθεί μια εργασία – εκπαιδευτικό σενάριο σε ορισμένο ιστοχώρο, για αν αποκτήσω το δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις και μετά, οι εξετάσεις.
Το σεμινάριο αυτό καθεαυτό, πρέπει να πω ότι ήταν πλούσιο. Πάρα πολύ πλούσιο. Δηλαδή είχαμε ένα καταιγισμό πληροφοριών. Και μια και ο κλάδος εμπεριέχει αρκετές ειδικότητες, το πλήθος των πληροφοριών, αφορούσε όλο το κόσμο και το έκανε ακόμα περισσότερο.
Το θεωρητικό κομμάτι, όπως και στο προηγούμενο σεμινάριο για την εκπαιδευτική ψυχολογία, με βοήθησε να βάλω τις γνώσεις μου σε σειρά. Βέβαια πρόσθεσε και άλλες. Παρ’ όλα αυτά ακόμα δεν έχω καταφέρει να τα τακτοποιήσω όλα.
Στο πρακτικό κομμάτι, είδα πάρα πολλά. Δεν μπορώ να πω ότι τα έμαθα κιόλας. Όμως παραδοσιακά κινούμενος, είχα το βιβλιαράκι μου που κρατούσα σημειώσεις και πρέπει σε πρώτη ευκαιρία να το ξεσκονίσω, και να ξανακάνω όσα αναφέρονται εκεί μέσα και είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Τώρα για τις εξετάσεις αυτό είναι ζητούμενο. Από τη μια μεριά αυτό είναι καλό, μια και σίγουρα χρειάζεται χρόνος για να τα βάλεις σε μια σειρά και να τα ξεκαθαρίσεις. Από την άλλη όμως καλό θα ήταν να γίνουν οι εξετάσεις και να προχωράμε παρακάτω. Τέλος πάντων κάποια στιγμή να υποθέσω πως θα γίνει.
Η αγωνία έχει να κάνει με το ότι κλείσαμε θέση για το επόμενο. Ειδικότερα δύο θέσεις. Η μία έχει να κάνει με την επιμόρφωση για τα projects. Αυτό είναι ένα τριήμερο κατά το τέλος του μήνα ενώ το άλλο, έχει να κάνει με το πρόγραμμα της μείζονος επιμόρφωσης, όπως έχω ήδη γράψει. Οι αιτήσεις έχουν γίνει και περιμένουμε τη κρίση και την εξέλιξη. Να δούμε και από εκεί.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι, το νέο σχολείο, γύρω από το οποίο, περιστρέφονται όλα αυτά τα σεμινάρια, καλύπτεται ακόμα από μια θολούρα. Μια ασάφεια και ένα πέπλο μυστηρίου, καλύπτει ακόμα το νέο σχολείο. Έχει να κάνει με το τι θα κάνουμε, πως θα το κάνουμε (που είναι το σημαντικότερο), από που θα το κάνουμε, (το περίφημο ερώτημα : τι γίνεται με τα σχολικά βιβλία; Ο ΟΕΔΒ έκλεισε, τώρα τα βιβλία ποιος θα τα βγάζει;). Εντάξει οι σημειώσεις, μια και αυτές ούτως ή άλλως δίνονται, αλλά στο περιεχόμενο υπάρχει θέμα.
Πολλά ερωτήματα και λίγες απαντήσεις…
Ένα βήμα τη φορά, λέμε, αρκεί η απόσταση μεταξύ των βημάτων να μην είναι πολύ μεγάλη, γιατί χάνουμε τη συνέχεια. Έτσι για σήμερα το μενού προβλέπει… διόρθωση διαγωνισμάτων, και μετά βλέπουμε με τα σεμινάρια. Βλέπετε έχουμε και τις καθημερινές ανάγκες που τρέχουν…
Τη καλημέρα μου…
