Μια ζωή στην “απ’ έξω”…

Είμαι 23 χρόνια ιδιωτικός εκπαιδευτικός, και όλα αυτά τα χρόνια έχω αντιληφθεί ότι η εξομοίωση ιδιωτικών και δημόσιων εκπαιδευτικών μάλλον μοιάζει με μύθο.

Το 1999 με το καινούργιο σύστημα, αυτό που τελειώνει σε 2 χρόνια, κληθήκαμε να διορθώσουμε γραπτά, και να επιτηρήσουμε αλλά δεν πληρωθήκαμε, γιατί η εγκύκλιος, έλεγε ότι οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί, που εμπλέκονται στη διαδικασία των εξετάσεων, αποζημιώνονται…. Αυτή η λέξη “δημόσιοι” που ήταν σε μια εγκύκλιο του 1984 ήταν η αφορμή που δεν πληρώθηκε όλος ο κλάδος το 1999. Το 2000 έγινε μια διορθωτική εγκύκλιος και από τότε αποζημιωνόμαστε όπως οι άλλοι συνάδελφοι του δημοσίου.

Μέχρι πέρυσι, δεν είχαμε δικαίωμα να εγγραφούμε στο Σχολικό Δίκτυο αν και το σχολείο ήταν “δηλωμένο”, και συμμετείχε στις δραστηριότητες. Αυτό αποκαταστάθηκε φέτος μόλις.

Μέχρι πέρυσι το Μάιο, δεν είχαμε δικαίωμα να συμμετάσχουμε στην επιμόρφωση Α και Β επιπέδου. Ή πιο σωστά, στη τελευταία επιμόρφωση, συμμετείχαμε με μια ποσόστωση και αν και εφόσον υπήρχαν θέσεις και εφόσον είχαμε παρακολουθήσει τις 48 ώρες σεμιναρίου. Αυτό άνοιξε όπως είπαμε το Μάιο του 2010.

Το λογισμικά που είχαν μοιρασθεί σε όλα τα σχολεία, σε εμάς δεν δόθηκαν ποτέ.

Με την εφαρμογή του νέου εκπαιδευτικού συστήματος, που άλλαξαν τα βιβλία, τα βιβλία των καθηγητών δεν φτάσανε ποτέ σε εμάς.

Η αιτιολογία, και εν μέρει δικαιολογημένη, είναι ότι τα οικονομικά του ιδιωτικού σχολείου, το διαχειρίζεται ο ιδιοκτήτης και όχι το δημόσιο.

Έτσι και φέτος, με το πρόγραμμα μείζονος επιμόρφωσης που ξεκινάει τον Ιούνιο, συνεχίζεται τον Σεπτέμβριο και ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο, με 55 ώρες φυσικής διδασκαλίας και 150 ώρες, διαδικτυακής εργασίας και παρακολούθησης, που κρίθηκε απαραίτητο να γίνει ενόψει του νέου ψηφιακού σχολείου, δεν προβλέπει επιμόρφωση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.

Και δεν μπορώ παρά να εκφράσω κάποιες απορίες…

Δηλαδή όλα τα παιδιά που θα πάνε στα ιδιωτικά σχολεία, στην Α’ λυκείου, οι καθηγητές τους θα έχουν επιμορφωθεί, για το καινούργιο σχολείο; Τα μαθήματα θα γίνονται με βάση το νέο σχεδιασμό, του Υπουργείου Παιδείας, ή θα μείνουμε στα ίδια, όπως τα έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια. Και το καινούργιο σύστημα, που θέλει την ύλη να τρέχει από την Α’ λυκείου, τι θα γίνει όσο προχωράει ο χρόνος; Οι σύλλογοι γονέων, των ιδιωτικών σχολείων, μήπως θα έπρεπε να δουν τι μπορεί να γίνει; Και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί μήπως θα έπρεπε να πιέσουν να διεκδικήσουν την συμμετοχή στο πρόγραμμα μείζονος επιμόρφωσης. Η αίσθηση που έχω είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία, γίνεται μια κατάφωρη διάκριση κατά των μαθητών της Α΄λυκείου του 2011-12 των ιδιωτικών σχολείων.

Δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ που το βλέπω έτσι. Άλλωστε είμαι ο τελευταίος που θα έπρεπε να ανησυχώ. Με 26 χρόνια εμπειρία στη χρήση Η/Υ, με συνεχείς επιμορφώσεις και παρακολούθηση συνεδρίων, σεμιναρίων, διαδικτυακών μαθημάτων, υποστήριξη ψηφιακών πλατφορμών εκπαίδευσης, … και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο κυκλοφορεί…Όμως πόσοι εκπαιδευτικοί, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, μπορούν να αντιμετωπίσουν το νέο ψηφιακό σχολείο έτσι;

Νομίζω ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το θέμα της επιμόρφωσης πρέπει να αναθεωρηθεί. Και σε αυτό πρέπει να πιέσουμε όλοι. Μια καλή λύση θα ήταν να κάνουμε όλοι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί αίτηση για συμμετοχή στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, για να γίνει αντιληπτό ότι υπάρχει ενδιαφέρον. Γιατί νομίζω ότι αυτό τον προβληματισμό, δεν τον μοιράζονται πολλοί. Αν έχω κάνει λάθος, ας κάνουμε τη κίνηση. Στο παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεξιά υπάρχει το πρόγραμμα και η φόρμα εγγραφής, και η υποβολή της αίτησης.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αντίφαση. Δηλαδή για παράδειγμα σήμερα, ήλθε στο σχολείο από την διεύθυνση Δευτεροβάθμιας, e-mail με την εγκύκλιο και μοιράστηκε σε όλους τους συναδέλφους. Δηλαδή αν δεν μας αφορά, τότε γιατί επισήμως, μας κοινοποιήθηκε και μας δόθηκε η υπόδειξη από τη δική μας Διεύθυνση  να δηλώσουμε συμμετοχή; Μπλεγμένα τα βλέπω όλα αυτά.

Κλείνοντας. Ας σταματήσει πια αυτό το “γαϊτανάκι” με τους ιδιωτικούς και δημόσιους εκπαιδευτικούς.  Τα παιδιά της Α΄λυκείου την επόμενη σχολική χρονιά, είναι παιδιά δικά μας, και για να προχωρήσει σωστά το νέο σχολείο, πρέπει να μπουν όλοι στο παιγνίδι.

Όταν στον εορτασμό για τα τριαντάχρονα του σχολείου, στελέχη του υπουργείου επισκέφτηκαν το σχολείο και είδαν την πλατφόρμα που συντηρούμε, με στόχο την ένταξη των μαθητών στις νέες τεχνολογίες, εδώ και δυο χρόνια, και είδαν ότι το θέμα της διαδραστικότητας και της αλληλεπίδρασης των μαθητών το δουλεύουμε και το προσπαθούμε όλα αυτά τα χρόνια, το σχόλιο που έκαναν εκτός από το ότι άρεσε σαν δουλειά, και είναι μέσα στη λογική του νέου σχολείου, ήταν γιατί δεν χρησιμοποιούμε μια πλατφόρμα, του σχολικού δικτύου, που θα έδινε τη δυνατότητα και σε άλλους να δουν αυτή τη δουλειά. Από τη μια όλοι μαζί και ο “ψωριάρης” χώρια, και από την άλλη τι καλά που θα ήταν να είμασταν όλοι μαζί…

Μπερδεύομαι…

Λοιπόν… ας προβληματιστούμε όλοι και ας κάνουμε ότι ο καθένας θεωρεί σωστό. Μη ξεχνάτε… οι αιτήσεις κλείνουν 29 Μαΐου…

Τη καλησπέρα μου…