Μια ζωή στην “απέξω”… (μέρος δεύτερο)

Καινούργια μέρα, καινούργια βδομάδα και κυρίως νέα όρεξη…για όλα.

Προ ημερών είχα γράψει για το πρόγραμμα μείζονος επιμόρφωσης. Είχα εκφράσει κάποιες απορίες και  είχα περιγράψει κάποιες αντιφάσεις που εμφανίζονταν. Σε επόμενη εγγραφή είχα πει ότι θα έκανα την αίτηση και ας αποφασίζανε οι ίδιοι. Έτσι και έγινε.

Τη Τετάρτη λοιπόν βγαίνουν τα αποτελέσματα και είμαι “επιλαχών” στο Χαλάνδρι. Μετά από κάποιο ψάξιμο  με ενημερώνουν ότι στη Μάνδρα έχει κενές θέσεις και μπορώ να αλλάξω την αίτηση και να πάω εκεί. Με τη λογική ότι είναι 9 επισκέψεις όλο το σεμινάριο και βοηθάει σημαντικά η Αττική Οδός στη πρόσβαση, αλλάζω την αίτηση τη Πέμπτη και δηλώνω Μάνδρα Αττικής όπου έρχεται η απαντητική ότι ΟΚ θα παρακολουθήσω εκεί.

Τη Παρασκευή στην “ανεπιθύμητη αλληλογραφία” (γιατί το θέμα ήταν ΜΠΕ και το σύστημα το θεώρησε spam) βρίσκω “ανώνυμο” γράμμα που ξεκίνησε από τη Γραμματεία του Προγράμματος Μείζονος Εκπαίδευσης ένα γράμμα που ούτε λίγο ούτε πολύ μου έλεγε ότι είπα ψέμματα ότι είμαι μόνιμος εκπαιδευτικός στο Δημόσιο και έτσι μπήκα στη διαδικασία ενώ τελικά δεν είμαι – γιατί με κατάλαβαν μετά από ενδελεχή έλεγχο – οπότε “κόβομαι”.

Το είχα πει από την αρχή… ας ξεκαθαρίσουν τι θέλουν τελικά με όλες τις αντιφάσεις που εμφανίζονταν, αλλά όχι κύριοι… ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΑ ΤΙΠΟΤΑ ΨΕΥΔΕΣ και δεν μπορείτε απρόσωπα μέσα από το τίτλο “γραμματεία” να λέτε ότι δήλωσα καθηγητής του δημοσίου, όταν πουθενά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τέτοια αναφορά. Και από το ΙΚΑ έχω ασφάλεια (είναι για μόνιμους και όχι αναπληρωτές) όπως δήλωσα και το σχολείο που δήλωσα ότι εργάζομαι είναι δηλωμένο στα ιδιωτικά σχολεία.Σε καμία περίπτωση δεν πήγα να σας εξαπατήσω, και αν εσείς δεν μπορείτε να ελέγξετε “τα του οίκου σας” είναι δικό σας θέμα. Δεν μπορείτε να υπαινίσσεστε έστω και στο ελάχιστο ότι υπήρχε δόλος.

Το να μου πείτε ότι τελικά είναι μόνο για τους καθηγητές του Δημοσίου, να το δεχτώ γιατί είπαμε, ήταν αναμενόμενο – σε κάποιο βαθμό – λόγω των ασαφειών και των αντιφατικών ενδείξεων –  αλλά ότι πήγα να σας εξαπατήσω σε καμία περίπτωση.

Από την άλλη έχουμε και το επίσημο όργανο του κλάδου, που σε πρώτες επαφές το Σαββατοκύριακο, η ατμόσφαιρα ήταν “δεν καταλάβατε, δεν μπορούσατε να δηλώσετε…” και άλλα τέτοια. Και τα προηγούμενα τα εκ παραδρομής… έγιναν αέρας. Πάλι εμείς δεν καταλάβαμε… Κοινώς μας “άδειασαν”… και δεν ξέρω για ποιο λόγο. Ας αναρωτηθούν όμως σε κανένα πεντάμηνο, γιατί στη Γενική Συνέλευση είναι μόνοι τους ή γιατί δεν έρχεται ο κόσμος να ψηφίσει… και αν δεν θυμηθούν, θα τους το θυμίσω εγώ μια και το σχολείο μας γίνεται εκλογικό κέντρο.

Βαρέθηκα να είμαι το κεφάλι του πολιορκητικού κριού (μαζί με μια μικρή ομάδα συναδέλφων που τη ψάχνουμε τη δουλειά και τα κυνηγάμε ) σε θέματα και να με χρησιμοποιούν για να ανοίξω νέες πόρτες. Μου προκαλεί πονοκέφαλο (γιατί άραγε;)

Συνοψίζοντας όλοι οι καθηγητές δεν είναι ίσοι. Και όλοι οι μαθητές επίσης δεν είναι ίσοι. Θέλετε να πετύχει το νέο σχολείο… είναι απλό (για εμένα με την απλοϊκή κοινή λογική που έχω) : ζητείστε από κάθε λύκειο να σας στείλει 3 καθηγητές (φιλόλογο, μαθηματικό, φυσικών επιστημών = 3 άτομα χ 2500 λύκεια νάτοι χονδρικά οι 8000 καθηγητές) και ενημερώστε τους. Έτσι αυτοί θα λειτουργήσουν σαν πολλαπλασιαστές σε πρώτη φάση για τον μεγαλύτερο όγκο μαθημάτων (σε ώρες ) και κάθε σχολείο θα έχει μια ενημέρωση για το καινούργιο λύκειο. Για να ξεκινήσει σωστά. Γιατί τώρα τα μισά παιδιά (σε όγκο ) θα είναι στο “σκοτάδι” όσον αφορά τις νέες πρακτικές του νέου σχολείου. Στον απολογισμό και την αξιολόγηση θα ήθελα πολύ να δω τι γίνεται… Κατά Απρίλιο του ’12 να περιμένω; Ή να μη περιμένω καθόλου… όπως σε τόσα άλλα;

Τέλος πάντων… αν δεν ρίξω τη γκρίνια μου Δευτεριάτικα δεν πάει καλά η βδομάδα. Τώρα που ήρθα “στα ίσα μου”, μπορώ να πω σε όλους σας…

Καλημέρα, καλή βδομάδα και να περνάτε καλά….