Μεγάλο Σάββατο σήμερα…
Περίεργη η Μεγάλη Εβδομάδα…Το Θείο Δράμα…πέρασε αλλά δεν είμαι σίγουρος αν το κατάλαβε κανείς. Μήπως είμαστε πολύ εγωιστές και σκεφτόμαστε μόνο το δικό μας δράμα…
Δεν ξέρω… Θέλω κάτι να γράψω αλλά δεν ξέρω τι…Φοβάμαι ότι κρύβω περίεργα συναισθήματα σήμερα…Ανάμεικτα. Έχουν να κάνουν με απογοήτευση, πίκρα, οργή ίσως…Η αβεβαιότητα του μέλλοντος…είναι αυτή που με ενοχλεί περισσότερο από όλα. Σε πολλά επίπεδα…
Τέλος πάντων…η Μεγάλη Βδομάδα πέρασε…αύριο θα φορτώσουμε τριγλυκερίδια και κιλά. Όσα πιθανόν χάσαμε λόγω νηστείας θα επανέλθουν σε πλήρη δόξα και τιμή. Μετά θα μαζευτούμε και σιγά σιγά θα μπούμε σε μια σειρά, με την προοπτική να επανέλθουμε στη δουλειά μας. Και μετά θα μας παραμυθιάσουν με τα προεκλογικά…θα ψηφίσουμε με ένα κάρο διλήματα…(συνήθως το δίλημμα είναι ένα…Τα πολλά διλήματα είναι χάος). Θα βγεί ό,τι βγεί… και μετά θα αποθέσουμε την ελπίδα μας στους σωτήρες μας…και θα θεωρήσουμε ότι κάναμε το καθήκον μας…
Τέλος πάντων… και πάλι.
Σταματάω γιατι βγάζω πολύ μαυρίλα και απογοήτευση…και δεν πρέπει. Μάλλον τελικά με έχει επηρεάσει η Μεγάλη Βδομάδα…Σε τρεις ώρες έχουμε Ανάσταση. Μακάρι να είναι σε όλα τα επίπεδα, ώστε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε διαφορετικά. Να δούμε από αύριο το κόσμο αλλιώς… Και το κυριότερο… να μπορέσουμε να περάσουμε αυτή την άλλη άποψη σε όλους…
Καλή Ανάσταση…Καλό Πάσχα σε όλους σας… Να είμαστε καλά…σημαντική παράμετρος, επιμένω… να χαμογελάμε… να εκμεταλλευτούμε τα απλά και χρήσιμα που μας περιβάλλουν…, να βγούμε έξω και να μυρίσουμε Άνοιξη και κυρίως να τη δούμε…είναι εκεί…κοιτάξτε λίγο κάτω…στα πόδια σας… στη χαραμάδα κάτω από τις πλάκες του πεζοδρομίου, στηνάκρη του τοίχου, στο λουλουδάκι που ξεφύτρωσε στη γωνία του τοίχου… Ας μας γίνει παράδειγμα…ο τρόπος που λειτουργεί η φύση…
Καλή Ανάσταση.
