Τα συνέδρια, εγώ και οι άλλοι…

Νομίζω μου γίνεται συνήθεια ο τίτλος… Δεν ξέρω πόσο μπορώ να τον διατηρήσω… Δεν έχω και ιδιαίτερες βλέψεις… όπως μου έρχεται κάθε φορά.

Όσοι με ξέρουν νομίζω ότι ξέρουν ότι έχω ένα “προβληματάκι”… μου αρέσει να μιλάω… Ναι το ήξερα ότι δεν περνούσε από το μυαλό σας και για αυτό το έγραψα αμέσως. Από την άλλη έχω ένα θέμα να ψάχνομαι… και να προσπαθώ να είμαι μέσα στα πράγματα… Το ήξερα ότι ούτε αυτό περνούσε από το μυαλό σας… οπότε το έγραψα και αυτό…

Παρασκευή λοιπόν σήμερα, η πρώτη Παρασκευή του σχολικού έτους, με αρκετό τρέξιμο και ήδη τρεις μέρες μάθημα… (το έχω ξαναγράψει ότι ξεκινάμε νωρίς…από τη Τετάρτη μπήκαμε σε τάξη για μάθημα) και είπα να λουφάρω λίγο από τον εαυτό μου, και να γράψω δυο αράδες… Το θέμα σήμερα είναι τα Συνέδρια…

Ας τα πάρουμε από την αρχή… και η αρχή είναι περίπου στο 2000. Τότε υπήρχαν κάποιοι “τύποι” οι οποίοι ονειρεύονταν μια αλλαγή στην εκπαίδευση… κάτι διαφορετικό. Σε αυτό το διαφορετικό άρχισε να παίζει ο υπολογιστής. Το καιρό εκείνο οι υπολογιστές δεν είχαν την ανάπτυξη που έχουν σήμερα και λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν την διάδοση τους σε δώδεκα χρόνια. Από την άλλη η εκπαίδευση, ακολουθώντας ένα βιομηχανικό μοντέλο εκπαίδευσης περίπου 150 χρόνων, με συγκεκριμένο τρόπο και μέθοδο (ανεξάρτητα αν η παιδαγωγική και η διδακτική έχει αλλάξει η βασική δομή παραμένει). Αυτοί λοιπόν οι οραματιστές άρχισαν να μιάνε για e-learning, για μικτή μάθηση (blended learning) και άλλα τέτοια περίεργα πράγματα… Κάποιοι άκουσαν και μέσα σε αυτούς τους κάποιους ήμουνα και εγώ… Προσπάθησα λοιπόν να καταλάβω τι γίνεται και “που πάει το πράμα”… όπως λένε. Έκανα και εγώ τα δικά μου όνειρα και προσπάθησα να σκεφτώ τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να αλλάξω και εγώ κάποια πράγματα. Στην αρχή άκουγα… αλλά πολύ σύντομα άρχισα να λέω…

Το 2000 περίπου – δεν θυμάμαι ακριβώς – στη Σχολή κάναμε μια ημερίδα για την εκπαίδευση και εκεί είχα φτιάξει ένα excel – άκι, το οποίο βάζοντας τον όγκο και το ρΗ της μέτρησης, έβγαζε τη γραφική παράσταση… απλοϊκό για τα σημερινά δεδομένα, αλλά κάτι διαφορετικό.  Μετά άρχισαν οι ημερίδες από τους σχολικούς συμβούλους… και πάλι παρών με εισηγήσεις… το 2004 εισήγηση με θέμα τα λάθη στο Power Point, (τότε αυτό ήταν το must στην εκπαίδευση), το 2005 εισήγηση με θέμα την αξιολόγηση και τα συστήματα αξιολόγησης, και το 2006 εισήγηση με θέμα την οργάνωση διαθεματικού ερευνητικού προγράμματος για μεγάλες ομάδες μαθητών (τάξη 70-80 άτομων).  Τα χρόνια εκείνα τα περιβαλλοντικά προγράμματα και οι διαθεματικές εργασίες, ήταν η νέα άποψη στην εκπαίδευση. Μετά κάναμε στη Σχολή μια ημερίδα φυσικών επιστημών όπου η εργασία που παρουσίασα ήταν ουσιαστικά μια εργασία μικτής εκπαιδευσης (blended learning)  μια και μιλούσα για την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην εκπαίδευση.

Τελείωσε η περίοδος την ημερίδων και των διημερίδων και περάσαμε στην περίοδο των συνεδρίων. Οι οργανώσεις των καθηγητών άρχισαν να οργανώνουν συνέδρια πανελλαδικά για να μπορέσουν οι ιδέες και οι απόψεις να διαδοθούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Η αλήθεια είναι αυτό με φόβισε λιγάκι… Η ημερίδα σε τοπικό επίπεδο παρέχει μια ασφάλεια όταν μιλάς… αλλά να μιλάς σε κοινό από όλη την Ελλάδα… είναι κάπως σαν να λέμε “αλλαγή επιπέδου”.  Είπα λοιπόν να δοκιμάσω και… δοκίμασα το 2009 στη Σύρο όπου παρουσίασα μια εργασία πάνω στα blog. Ακολούθησε το 2010 το συνέδριο της Ημαθίας, όπου ναι μεν εγώ δεν είχα εισήγηση αλλά ο συνοδοιπόρος μου τα τελευταία χρόνια σε αυτή τη πορεία, καθηγητής της πληροφορικής, Κώστας Σχοινάς, κόλησε το “μικρόβιο” και παρουσίασε εισήγηση στη κεντρική καταληκτική συνεδρίαση πάνω στην ασφάλεια στο διαδίκτυο, μια εργασία η οποία του ζητήθηκε να παρουσιασθεί και σε άλλα δύο συνέδρια, κάτι που για πρακτικούς και οικονομικούς λόγους δεν έγινε δυνατόν. Στο 2011 στη Σύρο πάλι παρουσίασα εργασία με θέμα “Πόσο έτοιμοι είμαστε για το διαδίκτυο”. Η εργασία στηρίχτηκε σε μία έρευνα που κάναμε με την φίλη και συνάδελφο από τα Πανεπιστημιακά χρόνια Έφη Λουκέρη, ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές, για το κατά πόσο μπορούμε να αξιοποιήσουμε το διαδίκτυο στην εκπαίδευση. Σε αυτό το συνέδριο πέρασα για πρώτη φορά και από την πλευρά των κριτών, μια διάκριση σημαντική.

Πέρυσι δεν είχε εισήγηση αλλά είχε παρακολούθηση συνεδρίων στη Κόρινθο και τη Πάτρα και φέτος αρχίζοντας από τον Οκτώβριο 5 – 6 – 7 του μήνα στον Πειραιά θα έχουμε διπλή εισήγηση και ο Κώστας και εγώ. Κοπιάστε να σας δούμε. Δεν σας λέω λεπτομέρειες για να σας έχω σε εγρήγορση. Ελάτε να δείτε και να κρίνετε.

Πολλά είπα για το εγώ… πάμε τώρα στο “οι άλλοι”.

Αυτό αναφέρεται σε δύο άξονες…

Πρώτα η Σχολή, η οποία έχοντας υιοθετήσει την πρακτική της παρακολούθησης των συνεδρίων, μας δίνει την πρακτική και οικονομική δυνατότητα, να συμμετέχουμε σε αυτά τα Συνέδρια… γιατί κακά τα ψέματα… είναι δύσκολοι καιροί και αυτές οι μετακινήσεις έχουν ένα υπολογίσιμο κόστος.

Μετά όλοι οι άλλοι συμμετέχοντες στα συνέδρια. Μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι ακόμα ονειρεύονται το καινούργιο, το διαφορετικό, το άλλο για τα παιδιά όλου του κόσμου. Άνθρωποι που έχουν βάλει σκοπό στη ζωή τους, να μπορέσουν να αξιοποιήσουν όλες αυτές τις νέες δυνατότητες που δίνει το διαδίκτυο, δυνατότητες που κανείς μας δεν θα μπορούσε να φανταστεί πριν μερικά χρόνια. Όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί χαράζουν ένα καινούργιο δρόμο. Δυστυχώς είναι αρκετά μοναχικός μια και δεν υπάρχει κάποιος κεντρικός σχεδιασμός και φυσικά δεν υπάρχει κάποια υποστήριξη για να διαδοθεί παραπέρα σε περισσότερους συναδέλφους. Παρ’ όλα αυτά κάθε συνέδριο είναι μια γιορτή… οι άνθρωποι που συμμετέχουν έχουν μια θετική αύρα που είναι φανερή σε κάθε συγκέντρωση. Η διάθεση είναι θετική. Οι συζητήσεις δεν σταματάνε. Ο κύκλος των γνωριμιών διευρύνεται συνέχεια, και αυτό σημαίνει ότι σιγά σιγά γνωριζόμαστε και δίνονται μεγαλύτερες δυνατότητες να διαδοθούν αυτές οι νέες απόψεις.

Έτσι σε ένα μήνα από σήμερα, ελάτε να σας δούμε και να μας δείτε στο Πειραιά. Να βρεθείτε σε αυτή τη γιορτή της καινοτομίας, όπου προσπαθούμε να βρούμε τα σταθερά σημεία πάνω στα οποία θα πατήσουμε  για να κάνουμε το επόμενο βήμα. Ποιο θα είναι αυτό δεν είμαστε σίγουροι. Θα το δούμε όταν βρούμε που θα πατήσουμε.

Πιθανότατα να έχουμε και επόμενο γύρο τον Απρίλιο στη Σύρο. Θα δείξει… βλέπετε ότι με τις τρέχουσες συνθήκες δεν μπορούμε να κάνουμε μακρόπνοα σχέδια. Θα δείξει.

Ξέφυγα πάλι… σταματάω εδώ και σας περιμένουμε…

Καλό βράδυ και καλό σαββατοκύριακο.