Η διαθεματικότητα και άλλες ιστορίες… με δράκους.
Το μισό μου μάτι παίζει στο παράθυρο της τηλεόρασης μέσα στο μόνιτορ που δείχνει το Beowolf (για εκατοστή εικοστή όγδοη φορά…και μετά θα γράψουμε και εξετάσεις). Οπότε έχοντας τους δράκους μπορστά μου θυμήθηκα και το δράκο της διαθεματικότητας.
Τη διαθεματικότητα την γνώρισα πριν περίπου 10 χρόνια όταν είχε αρχίσει να συζητιέται σαν μια καινούργια διδακτική πρακτική. Θα “ανακάτευε” πολλούς κλάδους, δίνοντας την ευκαιρία στους συναδέλφους να συνεργαστούν αλλά και στους μαθητές να καταλάβουν ότι στη γνώση δεν υπάρχουν στεγανά και κάθετα διαχωριστικά. Τα διδακτικά πεδία συνδυάζονται και οι μαθητές καλούνται να ψάξουν να βρουν και να συνδυάσουν θέματα και γνώσεις. Ωραίο, στη σύλληψη, με δυνατότητες και προοπτικές… Εμείς στη Σχολή το ψάξαμε πολύ και βγάλαμε πολλές εργασίες. Δραστηριοποιήσαμε τους μαθητές μας και καταφέραμε να ανεβάσουμε το επίπεδο όσο μπορούσαμε παραπάνω. Απόδειξη είναι η βράβευση της εργασίας που πραγματοποιήθηκε πρόπερσι στη Σχολή με θέμα τη Σικελία τηνΑίτνα αλλά και τις αποικίες των Ελλήνων στη περιοχή. Βραβεύθηκε τρίτη ανάμεσα σε 470 εργασίες από όλη την Ελλάδα, (ισοψήφισε με άλλες 2 με 358 /360 βαθμό) κάτι που δείχνει ακριβώς την εμπειρία μας. Το 2007 σε ημερίδα των σχολικών συμβούλων παρουσίασα τον τρόπο με τον οποίο εμείς μπορούμε να δραστηριοποιήσουμε μεγάλη ομάδα μαθητών (70 – 80 μαθητές) να συμμετέχουν όλοι και να παραδώσουν εργασίες. Το αναφέρω γιατί αυτές οι διαθεματικές εργασίες ήταν σχεδιασμένες για μικρές ομάδες 15-20 ατόμων. Εμείς δουλέυαμε με τάξεις.
Πέρασε ο καιρός και φτάσαμε… πέρυσι, όπου ανακοινώθηκαν οι ερευνητικές εργασίες. Ένας θεσμός που επιτέλους συνδύαζε τα διαθεματικά προγράμματα, με το “μάθημα”. Τα έβαζε στη τάξη, τα έκανε κτήμα όλων των μαθητών και όχι μικρών ομάδων εθελοντών. Έγραψα πολλά για τα Project, διάβασα, έβγαλα σημειώσεις για τους συναδέλφους, έκανα παρουσιάσεις, παρεμβάσεις στην ένωση χημικών και παρουσιάσεις σε ημερίδες. Σε όλες μιλούσα για την διαθεματικότητα, και το τρόπο με τον οποίο εμείς στο σχολείο μας φροντίζαμε στις ομάδες να υπήρχαν “άσχετες” ειδικότητες. Έτσι οι μαθητές θα είχαν την δυνατότητα να ακούσουν διάφορες απόψεις και να ψάξουν στη συνέχεια να βρουν απαντήσεις. Τον Μάιο του 2012 σε ένα συνέδριο του ΕΚΠΑ ο “θεωρητικός” των ερευνητικών εργασιών, κ. Ματσαγγούρας μίλησε για την αναβάθμιση του μαθήματος με την συνδιδασκαλία από δύο καθυηγητές ταυτόχρονα μέσα στη τάξη. Αυτό που εμείς στις φυσικές επιστήμες ζητάμε μετ’ επιτάσεως στα εργασήρια και αρνούνται κατηγορηματικά δόθηκε “εν μια νυκτί” στις ερευνητικές εργασίες. Νέος αέρας… το Μάιο.
Πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε ο Σεπτέμβρης με “άλλο αέρα” και τα πήρε και τα σήκωσε όλα. Ένας καθηγητής στη τάξη μόνος του…να κάνει και τη διαθεματικότητα και τα πάντα… Πως μπορεί να κάνει κάποιος διαθεματική προσέγγιση σε ένα θέμα…μάλλον μόνο από το Υπουργείο το ξέρουν και πρέπει να το μοιραστούν μαζί μας. Πως έγινε ξαφνικά και με μια διευκρινιστική εγκύκλιο βρέθηκαν πολλοί με μειωμένο ωράριο, να ψάχνουν πως να καλύψουν το πρόγραμμά τους…πάλι κάποιοι το ξέρουν και πρέπει να το μοιραστούν μαζί μας.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά βρεθήκαμε να έχουμε μικρό καλάθι, και να ψαχνόμαστε απέναντι στους μαθητές μας. Πάλι βρεθήκαμε μόνοι να ψαχνόμαστε για το πως θα κάνουμε το μάθημα. Το πως θα φροντίσουμε τους μαθητές μας για μια ακόμα φορά είναι θέμα της φαντασίας μας και της δημιουργικότητας μας.
Και μια και μιλάμε για δημιουργικότητα…μια ιδέα του Γιώργου του Παναγιωτακόπουλου την έβαλα σε πράξη… Ποια ήταν η ιδέα; Να φωτογραφίζω τον πίνακα και να ανεβάζω τη φωτογραφία στο διαδίκτυο για τους μαθητές μου σαν σημείο αναφοράς. Ποιο το όφελος; Πρώτα απ’ όλα οι μαθητές μπορούν να ξαναδούν όσα γράφτηκαν στη τάξη. Μετά οι απόντες έχουν ένα σημείο αναφοράς για το τί έγινε στη τάξη. Μπορούν να ενημερωθούν για το τι γράφτηκε στο πίνακα και μαζί με μια σχετική ενημέρωση να είναι μέσα στα πράγματα.
Ποια είναι η διαδικασία… Ενημερώνεις τον διευθυντή σου και παίρνεις την έγκριση, να χρησιμοποιήσεις κινητό τηλέφωνο στη τάξη (από τα απαγορευμένα) και να φωτογραφίσεις το πίνακα μόνο. Αν είχες φωτογραφική μηχανή θα ήταν καλύτερα, αλλά το κινητό είναι πάντα στη τσέπη οπότε είναι πιο εύχρηστο. Ενημερώνεις τους μαθητές σου για το τι θα κάνεις…για να μη σε μιμηθούν, ανοίγεις ένα δωρεάν site (google sites για παράδειγμα με 100 ΜΒ), φτιάχνεις μια αρχειοθήκεη και ξεκινάς. Α!!!! Σημαντικό… να φτιάχνεις “καλούς πίνακες” και να μη ξεχνάς πριν σβήσεις να φωτογραφίζεις. Το αποτέλεσμα… για την Γ’ Λυκείου, μπορείτε ενα το δείτε εδώ. Οι μαθητές φαίνεται ότι το εκτιμούν γιατί μπαινουν και το βλέπουν. Όχι πολλοί αλλά μπαίνουν, και αυτό είναι θετικό.
Εδώ θα ήθελα και τη δική σας γνώμη ή ακόμα καλύτερα την γνώμη μαθητών για αυτό. Πως τους φαίνεται σαν ιδέα. Το κόστος… χρόνος. Όλα τα άλλα είναι δωρεάν. To GIMP για να κόψω και να μειώσω το μέγεθος της φωτό, το site ευγενής προσφορά της Google, άρα χρόνος… είναι το μόνο κόστος.
Από ότι φαίνεται η δημιουργικότητα των εκπαιδευτικών είναι μεγάλη… ακόμα και μετά την “μισθολογική” εκτίμηση που τους δείχνουν. Και ευτυχώς, γιατί αν οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν αυτοί που είναι, πολλά θα ήταν αλλιώς.
Τροφή για σκέψη σήμερα… Αφορμή για σχολιασμό… τον οποίο επιζητώ και περιμένω.
Τη καλησπέρα μου…
