Υποθεση project…
Μια όχι και τόσο εύκολη υπόθεση…τελικά.
Πέρασα την πρώτη βδομάδα των διακοπών, μελετώντας για τις ερευνητικές εργασίες. Η αλήθεια είναι ότι είδα πολλά ωραία πράγματα και πολλά που αξίζει να αναφερθούν. Όμως συνδυάζοντας αυτά που διάβασα με αυτά που είδα στο σεμινάριο, και αυτά που έχω ακούσει σε διάφορες συζητήσεις σχετικά με τα projects, όπως έχουμε συνηθίσει να τα λέμε, με βάζουν σε κάποιες ανησυχίες, για την προοπτική του εγχειρήματος.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να καταλάβετε τι εννοώ.
Στο σεμινάριο, πολλοί συνάδελφοι είχαν έρθει για να μάθουν για τα projects ώστε να μπορέσουν να μάθουν τι είναι και να μπορέσουν να καλύψουν “ωράριο” μέσα από τα project. Δηλαδή ακούστηκε αρκετά ότι “εγώ χάνω ώρες στο νέο σχολείο, και θα πάρω ένα ή δυο projects να συμπληρώσω”. Έτσι το πρώτο σοκ ήρθε όταν έγινε κατανοητό ότι τα projects θα είναι σε ζώνη. Δηλαδή όλη η Α λυκείου ταυτόχρονα θα μοιράζεται στις τάξεις ενδιαφέροντος και θα γίνονται τα projects. Άρα όχι πάνω από ένα project ο καθένας. Το δεύτερο σοκ ήρθε όταν ανακοινώθηκε και έγινε κατανοητό ότι η αποζημίωση θα δίνεται στον ένα καθηγητή για δύο ώρες και στον άλλο για μία ώρα. Άρα το μέγιστο δύο ώρες στο πρόγραμμα.
Προχωρώντας παρακάτω έχουμε και άλλα. Τα περισσότερα σχολεία δεν έχουν προχωρήσει σε κατανομή ωρών, γιατί απλά δεν ξέρουν ούτε που θα είναι του χρόνου, ούτε ποιοι θα είναι στο σχολείο. (μη ξεχνάμε ότι έχουμε και κρίσεις διευθυντών αυτό το καιρό.) Τα “άλλα” αυτά ξεκινάνε από το βιβλίο του κ. Η. Ματσαγγούρα για τις καινοτόμες δράσεις. Είναι ένα βιβλίο εγχειρίδιο για τις ερευνητικές εργασίες, όπως αναφέρονται στο νέο σχολείο. (Είναι ανεβασμένο στις προηγούμενες εγγραφές).
Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν, έχουμε και λέμε, ότι στις αρχές του σχολικού έτους, δεν το προσδιορίζει αλλά λογικά εκεί βρίσκεται χρονικά, κάποιοι συνάδελφοι, ανά δύο, αφού συζητήσουν και συνεννοηθούν, θα κατεβάσουν πρόταση στο σύλλογο, αιτιολογημένη, για το ποιο θέμα θα θέλανε να βάλουν στην Α’ λυκείου. Η αιτιολόγηση συνίσταται στην συνάφεια του θέματος με την ύλη της Α’ λυκείου, και την παιδαγωγική αξία του προγράμματος, και τον τρόπο που θα “δουλευτεί” το θέμα. Επίσης θα αναφέρεται ποιος θα πληρώνεται με δύο ώρες και ποιος με μία ώρα. Και όλα αυτά θα κατατεθούν ενυπόγραφα, για να συζητηθούν στο σύλλογο. Και ο σύλλογος των καθηγητών θα μαζέψει τις προτάσεις και θα επιλέξει ν+1 θέματα, όπου ν οι διαθέσιμες τάξεις της Α’ λυκείου, και θα τις προωθήσει στους μαθητές. Και λέω εγώ, έτσι στο άσχετο… ΔΕΝ κατατίθενται προτάσεις… Τότε τι γίνεται; Έχω και άλλα σενάρια καταστροφής αλλά τα αφήνω για αργότερα.
Δηλαδή αλλιώς θα δουλέψω ένα θέμα που σκέφτηκα, προβληματίστηκα, σχεδίασα εγώ με τον συνάδελφο και φίλο (που μπορώ να δουλέψω μαζί… γνωστά πράγματα αυτά έτσι;) και αλλιώς θα δουλέψω το θέμα που μου δόθηκε “άνωθεν” (και δεν πολυγουστάρω εδώ που τα λέμε και την πρακτική του “άνωθεν”, αλλά είναι και παραπάνω δουλειά…Λέμε τώρα.)
Εδώ πρέπει να τονίσω ότι τα σχόλια, τα έχω ακούσει κατά καιρούς και δεν είναι δικά μου.
Επίσης πως θα κάνουν την ερευνητική εργασία όταν σε πολλά σχολεία δεν έχει επιμορφωθεί ούτε ένας, ενώ σε κάποια επιμορφώθηκαν καθηγητές γυμνασίου (το διάβασα σε σχόλιο – αν κατάλαβα καλά ότι συνάδελφος γυμνασίου παρακολούθησε γιατί είχε αγωνία για το παιδί της που θα πήγαινε Α’ λυκείου !!!!) Άλλωστε στα χαρτιά που συμπληρώναμε γράφαμε και τη βαθμίδα (!) που εγώ το ερμηνεύω ότι δεν ήταν η μόνη συνάδελφος. Λοιπόν, πως θα κάνουν την εργασία; Αυτοσχεδιάζοντας!!! και χρησιμοποιώντας την καλή θέληση των καθηγητών και την εμπειρία τους σαν καθηγητές και παιδαγωγοί. (Αυτές τις εκφράσεις χρησιμοποίησε ο κ. Ματσαγγούρας στη συζήτηση που είχαμε στο ΠΕΚ όταν βάλαμε κάποια πρακτικά θέματα ζόρικα…)
Και μετά η αξιολόγηση… πως θα γίνει; Και τι θα μετρήσουμε και πόσο θα μετρήσει; Μη ξεχνάμε είναι από αυτά που θα μετράνε στο φάκελλο του παιδιού. Και πως και πόσο θα μετράνε. Και πως και πόσο θα αξιολογούμε εμείς. Και αν μοιράσουμε “απλόχερα” μονάδες, πως θα το μαζέψουμε μετά, και αν από την άλλη, αξιολογήσουμε κατά το “δοκούν” (όπως πάντα κάνουμε αλλά έχουμε κάποια κριτήρια, ενώ τώρα….).Εδώ να πω ότι έχει μια κατάσταση το βιβλίο για τα κριτήρια αξιολόγησης, αλλά μιλάμε είπαμε για όσους δεν επιμορφώθηκαν.
Και πάμε στην διαχείριση της ομαδοσυνεργατικής τάξης, που λειτουργεί ανακαλυπτικά, με φθίνουσα καθοδήγηση, σε θέματα που έχουν οι ίδιοι καθορίσει και σε κύρια ερωτήματα που έχουν θέσει οι ίδιοι. Μη μου πείτε ότι δεν έχετε άγνωστες λέξεις γιατί δεν θα σας πιστέψω. Όλα καινούργια είναι… Αν κάποιος δεν συμφωνεί μπράβο του… γιατί προηγείται της εποχής του. Δύσκολα πράγματα… να δουλεύει με αυτό το τρόπο, που δεν έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια. Και εδώ έχει πράμα για συζήτηση αλλά ας το αφήσουμε προς το παρόν.
Και πάμε στο συντονισμό. Ο συντονιστής (χωρίς αποζημίωση), θα συντονίζει όλα τα τμήματα και θα έχει οργανωτικό ρόλο, το οποίο σημαίνει ότι θα φροντίζει ώστε οι συνάδελφοι να έχουν έγκαιρα τις υποδομές που χρειάζονται (αίθουσα υπολογιστών, προβολέας, βιβλιοθήκη, επίσκεψη ή ότι άλλο…μπορεί να υπάρχει διαθέσιμο και να ζητηθεί). Συντονιστής θα είναι συνήθως ο υποδιευθυντής ή κάποιος άλλος (για παράδειγμα τώρα σας γράφει ο “άλλος”).
Και φτάσαμε στο τέλος… Έχουμε την παράδοση των ατομικών φακέλλων, και του συλλογικού φακέλλου της εργασίας. Αυτά που ακούγονται για “ετοιματζίδικες” εργασίες φασόν εδώ θα φανούν. Διότι η εργασία παρουσιάζεται σε κοινό, και οι μαθητές επιχειρηματολογούν πάνω σε αυτή. Εκτός αυτού, ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς πρέπει να γίνεται μέσα στη τάξη… Τώρα πως θα κατεβάσουν υλικό, και θα το επεξεργαστούν, θα το τυπώσουν, και γενικά θα το δουλέψουν στο σχολείο, είναι ζητούμενο. Το άλλο για τις παράλληλες ημερίδες δεν το πολυκατάλαβα. Εγώ πιο εύκολα θα το έβλεπα σε μια ημερίδα για όλο το σχολείο στην αίθουσα τελετών του σχολείου για όλους τους μαθητές, μια και πολύ σύντομα σε όλους θα χρειαστεί, παρά παράλληλα σε αίθουσες για κάποιους κλπ κλπ κλπ…
Πολλά έγραψα πάλι… και λίγα είναι όμως σε σχέση με όλες τις απορίες μου. Θέλει δουλειά και σκέψη το όλο εγχείρημα και νέα νοοτροπία που ακόμα τη ψάχνουμε. Τελικά φαίνεται ότι η υπόθεση ερευνητική εργασία ή project θα είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Τη καλησπέρα μου.
