Παίζουμε;
Ένα παιγνιδάκι βόλεϊ έτσι στα γρήγορα…
Θα προσπαθήσω να σας κάνω αναμετάδοση στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα ενός αγώνα :
– Play (ένα ξερό ντουπ)
…ντουπ….
– Ωωωωωω!!!! πόντος.
Καλό; δεν καταλάβατε έτσι. ΟΚ να το ξαναπάμε αλλά τώρα θα τα γράψω όλα όπως τα βλέπει ο μεσαίος πίσω παίκτης.
– Πρέπει να κάτσω στη μέση για να ελέγχω το περισσότερο γήπεδο. Οι πίσω θα έχουν τις άκριες, εγώ πρέπει να κρατήσω το κέντρο. Τι σερβίς να κάνει άραγε..
– Play (ένα ξερό ντουπ)
Ώπα έφυγε… Ώχ πολύ δυνατό σερβις και χαμηλό, ξυστά θα περάσει από το φιλέ.Έρχεται για μένα… να πάω λίγο πιο πίσω… να κερδίσω χώρο… Πλάκα θα έχει να έρθει κάποιος για να χτυπήσει τη μπάλλα και τελικά χάσουμε… – Δικιά μου φωνάζω… Στην υποδοχή πρέπει να της κόψω τη φόρα, άρα θα πρέπει τα χέρια μου να φύγουν λίγο πίσω… Να τη στείλω στο Νίκο που κάνει καλές πάσες να καρφώσει ο Γιάννης. Άρα πρέπει να στρίψω λίγο τα χέρια και να φροντίσω η μπάλλα να φτάσει μισό μέτρο μπροστά του και λίγο πάνω από το κεφάλι του για να μπορέσει να σηκώσει…
…ντουπ….
Εντάξει έφυγε σωστά η μπάλλα, ωραία σήκωσε ο Νίκος και…
– Ωωωωωω!!!! πόντος.
Τι είναι όλα αυτά… έτσι μου ήρθε και τα έγραψα. Αλήθεια σκεφτήκατε ποτέ τι σημαίνει ένα ομαδικό παιγνίδι για τα παιδιά; Πόσες αποφάσεις παίρνονται σε ελάχιστο χρόνο. Πόσες παράμετροι πρέπει ελεγχθούν και σε πόσο – ελάχιστο – χρόνο να γίνουν οι “κατάλληλες ρυθμίσεις” για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Πόσο πρέπει να γνωρίζουμε τους συνεργάτες μας… συμπαίκτες ήθελα να πω. Την ευθύνη που έχουμε για το αποτέλεσμα και την νίκη της ομάδας…
Τα ομαδικά παιγνίδια ανήκουν σε αυτό που λέω “εκπαίδευση αλλιώς”. Βέβαια τη γυμναστική συνήθως τη χρησιμοποιούμε “για να ξεδίνουν τα παιδιά”, για “να αδειάζουμε αίθουσες” για κατευθύνσεις, για την ώρα του παιδιού. Όμως αν ενισχύαμε την ομαδική άθληση, οι μαθητές μας θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη κριτική τους ικανότητα, τη λήψη πρωτοβουλιών, το ομαδικό πνεύμα στη συνεργασία και φυσικά τη φυσική τους κατάσταση.
Αυτή τη περίοδο έχουμε πολλούς αγώνες. Κάποιοι έχουν ευτυχή έκβαση, κάποιοι όχι… αλλά το παιγνίδι είναι ο στόχος. Έτσι σε τουρνουά βόλεϊ που οργανώθηκε στα αγόρια πήραμε τη κούπα. Ας δούμε πως μας τα εμφανίζει η Μαριάννα:
“Την Παρασκευή 1-2-13 η ανδρική ομάδα βόλεϊ του σχολείου μας συμμετείχε στο τουρνουά για το κύπελλο προς τιμήν του Γεωργίου Ιβάνοφ Σαινόβιτς. Στο τουρνουά έλαβαν μέρος ένα ιταλικό, ένα πολωνικό, ένα ελληνικό και ένα γαλλικό σχολείο. Ύστερα από τρεις αγώνες με τρεις νίκες η ομάδα μας κατάφερε να σηκώσει το κύπελλο και να φύγει με το χρυσό μετάλλιο.”
Και φωτογραφία από την τελετή παράδοσης της κούπας στους μαθητές στη πρωινή συγκέντρωση.
Έχουμε όμως και από τον αγώνα.
Αλλά και την κλασσική ομαδική στο τέλος.
Αλλά στο βόλεϊ κοριτσιών χάσαμε από το Λύκειο Μελισσίων σε αγώνα knock out τερματίζοντας με αυτό το τρόπο την πορεία της ομάδας. Η ανταπόκριση λέει ότι οι κοπελλιές μας κέρδισαν στις εντυπώσεις, που σημαίνει ότι αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις. Δεν έχω λεπτομέρειες αν ήταν η κακιά στιγμή ή απλά η άλλη ομάδα ήταν καλύτερη. Όπως και να έχει και οι δύο ομάδες αξίζουν συγχαρητήρια αλλά και οι άλλες ομάδες που θα μπουν στα γήπεδα σύντομα.
Ο ομαδικός αθλητισμός είναι μια εκπαίδευση “αλλιώς”. Αξίζει να τον δούμε έτσι και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τα παιδιά μας να συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα. Μόνο οφέλη μπορούν να έχουν.
Τη καλησπέρα μου.
