Διακοπές και άλλα σχετικά και άσχετα…
Περίοδος διακοπών. Έτσι έχουμε συνηθίσει να λέμε. Έτσι ήταν συνήθως το καλοκαίρι. Ο καιρός της ξεκούρασης και της ανάπαυσης. Με δεδομένο ότι είχες δουλειά όλο το προηγούμενο χρόνο, κάποτε έπρεπε να ξεκουραστείς και να φορτίσεις τις μπαταρίες σου. Σε συνεννόηση με τους συναδέλφους έβρισκες εκείνο το δεκαήμερο ή δεκαπενθήμερο που μπορούσες να ξεκλέψεις για να μπορέσεις να φύγεις. Και μετά που γυρνούσες είχες να ξεπεράσεις την κατάθλιψη της επιστροφής όπως όλοι λένε, και να μπεις σε μια σειρά.
Αυτά μέχρι πριν 3-4 χρόνια. Από τότε σταδιακά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αρχικά μειώθηκαν τα χρήματα, και αυτό έφερε τη μείωση στις μέρες. Μετά… μειώθηκαν οι προορισμοί, γιατί τα χρήματα εξακολουθούσαν να μειώνονται. Οι συνήθεις προορισμοί, περιορίστηκαν στα συγγενικά πρόσωπα, και στα πατρικά… Αν κάποιος είχε ένα εξοχικό, συνήθως αποκτημένο σε άλλες εποχές αυτομάτως έγινε ο τελικός προορισμός αλλά και αντικείμενο “διαμοιρασμού” μεταξύ των φίλων (πολλοί δεν το σκέφτονται ή αν το έχουν σκεφτεί δεν το λένε μη προσβάλλουν τους φίλους τους αν τους καλέσουν). Και φτάσαμε στο τελευταίο στάδιο… τις αθέλητες… υποχρεωτικές “διακοπές” της απόλυσης. Σίγουρα την απόλυση την έχουν αποκαλέσει με διαφορετικούς τρόπους αλλά διακοπές σίγουρα όχι. Και αυτοί που βιώνουν αυτή τη κατάσταση, μάλλον δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτή τη κατάσταση.
Μετά από όλη αυτή την εισαγωγή, φτάσαμε στην αφορμή της εγγραφής. Η αφορμή ήταν το φατσοβιβλίο και ότι ανεβαίνει αυτές τις μέρες. Επίσης μια εγγραφή φίλου για το τι τον χαλάει – από άλλη σκοπιά – έδωσε τα παραπάνω ερεθίσματα.
Στο φατσοβιβλίο έχω περίπου 1000+ παλιούς μου μαθητές, φίλους. Βλέποντας τις εγγραφές τους θα μπορούσα να τις χωρίσω σε τρεις κατηγορίες.
1. Οι καινούργιοι απόφοιτοι (1 μ2 3 χρόνια) έχουν ανεβάσει όλες τις φάσεις των διακοπών τους. Σε όλα τα μέρη με όλες τις εκδοχές… πρωινές (εννοούμε μετά μεσονύκτιο), βραδινές, θαλασσινές, εκδρομικές… και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Αν και πάντα έλεγα μέσα στη τάξη ότι ό,τι ανεβαίνει στο διαδίκτυο… δεν κατεβαίνει ποτέ… παρόλα αυτά έχουν ανέβει τα πάντα.
2. Οι “μεσαίοι” απόφοιτοι, μέχρι 10-12 χρόνια, οι περισσότεροι σε φάση σπουδών και πανεπιστημιακών διακοπών, αλλά και με έντονο προβληματισμό για τα τεκταινόμενα, ανεβάζουν συνδέσμους με κοινωνικά, θέματα, ειδήσεις που έχουν αποκλειστεί, συγκεντρώσεις και άλλα. Επίσης βέβαια έχουν και φωτό από τις διακοπές αλλά “άλλου τύπου”.
3. Οι “μεγάλοι”, περί τα 30+ χρόνια σε ηλικία, πολλοί “οικογενειακά αποκαταστημένοι” όπως θα λέγαμε, εμφανίζουν φωτό από οικογενειακές διακοπές, με τα παιδάκια τους σε διάφορες φάσεις, να μοιράζονται οικογενειακές φάσεις.
Συνήθως οι φίλοι τους στο φατσοβιβλίο, ανήκουν στην ίδια “ηλικιακή ομάδα” με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας άτυπος διαγωνισμός – ανταγωνισμός, πάνω στο ποιος περνάει καλύτερα. Αντίθετα εγώ καλύπτοντας ένα μεγάλο ηλικιακό φάσμα (από 17 μέχρι 40 για τους απόφοιτους μου αλλά και παραπάνω για τους φίλους μου) μπορώ να έχω μια συνολική εικόνα, που γενικά μοιάζει με τη παραπάνω.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας, γενικά ασκούν κριτική και στάση αναμονής. Παρατηρούν, σχολιάζουν λίγο, και σπανίως “εκτίθενται” γράφοντας εκτενώς την άποψή τους. Βλέπετε το διαδίκτυο δεν είναι ο χώρος μας. Για εμένα η παρέα είναι να έχω το φίλο απέναντι, να τον βλέπω και να τον ακούω. Αν μοιράζομαι και το καφεδάκι, εκεί η παρέα αποκτά άλλη διάσταση.
Επανερχόμενος στην αρχή της εγγραφής. Καλοκαίρι λοιπόν. Μια εποχή για σκέψη ανασυγκρότηση και κανένα μπανάκι πότε πότε. Σε όποια φάση και αν είστε… το καλοκαίρι μπορεί να γίνει αφορμή για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Και το βασικό. Το Ιντερνετ δεν είναι το σπίτι μας. Αυτό είναι και το νόημα της εικόνας.
Τη καλησπέρα μου.
