Η διαφορά ανάμεσα στην επαιτεία…
Αρχίζω σιγά – σιγά να ξεπερνάω την άρνηση μου να περάσω από το ψηφιακό μου σπίτι μετά την τελευταία εγγραφή. Όμως πρέπει σιγά σιγά να προχωράμε…Έτσι ανοίγω τα παράθυρα, ξεσκονίζω, σκουπίζω και είμαι έτοιμος…
Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να βλέπεις ανθρώπους όλων των ηλικιών να κάθονται σε μια γωνία- συνήθως έξω από πολυσύχναστα μαγαζιά – με ένα κυπελλάκι στο χέρι και να ζητάνε ελεημοσύνη. Δυστυχώς η συχνότητα είχε αυξηθεί.
Χθες βρέθηκα στο Παγκράτι σε μια πολυσύχναστη διαδρομή σε κεντρικό δρόμο, είδα μια εικόνα διαφορετική. Μια κυρία μεγάλης ηλικίας, φορώντας τα καλά της, με πολύ προσεγμένη εμφάνιση, κουλουριασμένη σε μια “γωνία”, προσπαθώντας να κρύψει το πρόσωπό της, με το χέρι απλωμένο κρατώντας ένα κυπελλάκι γιουρτιού. Είναι – για εμένα τουλάχιστον – φανερό ότι αυτή η κυρία δεν είναι “επαγγελματίας”.
Μια κυρία που έβαλε τα καλά της για να βγει έξω, όπως όλες οι “γιαγιάδες”, να τη δει ο κόσμος φροντισμένη να μη τη “κουτσομπολέψει” ότι βγήκε όπως – όπως, για να ζητήσει τη βοήθεια μας. Ούτε να το γράψω μπορώ…”να ζητιανέψει”. Τη βοήθεια μας ζητούσε…
Δεν μπόρεσα να τη κοιτάξω, φοβούμενος μη τη φέρω σε αμηχανία και τη κάνω να αισθανθεί ακόμα πιο άσχημα, έψαξα τις τσέπες μου και βρήκα “κάτι” και περνώντας χωρίς να σταθώ, όπως κάθε βιαστικός Νεοέλληνας, το έριξα μέσα… και πήγε να σηκωθεί να με ευχαριστήσει… Και εκεί ήταν που “με σκότωσε”. Και έφυγα σχεδόν τρέχοντας αν και ήμουν βέβαιος ότι στα λόγια της που ψέλλισε διέκρινα το κλάμα…
Βρέθηκα σε φοβερή αμηχανία, αλλά και οργίστηκα.
Θα ήθελα να ξέρω ποιοι είναι αυτοί, και με ποιο δικαίωμα βγάζουν αυτούς τους ανθρώπους στο δρόμο. Τους ανθρώπους που μια ζωή έζησαν με αξιοπρέπεια τώρα τους βγάζουν στο δρόμο και τους φέρνουν σε αυτή τη θέση. Ήθελα να κάτσω λίγο δίπλα της να της μιλήσω, να δω αν μπορώ να κάνω κάτι, αλλά δεν τόλμησα…φοβήθηκα, ντράπηκα, δεν ξέρω. Δεν ξέρω πως θα μπορούσα να αντικρίσω αυτό το πρόσωπο που θα μπορούσε να είναι η μητέρα μου και να του πω τι…
Θα ήθελα να ξέρω ποιοι έχουν βγάλει όλους αυτούς τους υπερήλικες στο δάσος δεξιά – αριστερά στον περιφερειακό και τους έχει βάλει να μαζεύουν χόρτα για να μαγειρέψουν. Προσέξτε το αν δεν το έχετε δει. Για αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι λογικό γιατί το έχουν ξανακάνει (κάπου μετά τη κατοχή σε δύσκολα χρόνια), Γιατί να πρέπει να το ξανακάνουν τώρα;
Πολλά έχουν αλλάξει… Πολλά έχουν πάρει… Διακυβεύεται η αξιοπρέπεια μας και έχουν στο μάτι την ανθρωπιά μας…
Μπορούμε να παραμείνουμε άνθρωποι… Πρέπει να παραμείνουμε άνθρωποι.
Τη καλημέρα μου…
