Η εκπαίδευση…αλλιώς…
Ένα από το προσόντα που έχει το σχολείο είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα να βρεθείς σε μέρη που αλλιώς δεν θα μπορούσε να πας. Μέσα από τις εκπαιδευτικές επισκέψεις αποκτάς πρόσβαση σε μέρη που σαν ιδιώτης ή μόνος σου δεν θα μπορούσες να επισκεφτείς. Ένα τέτοιο μέρος είναι το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στη Βασιλέως Γεωργίου. Αν και είναι ένα δημόσιο ερευνητικό κέντρο, από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει η δυνατότητα σε κάποιον να το επισκεφτεί, πάνω στα εργαστήρια (διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη).
Όπως και να έχει κάθε χρόνο οργανώνω μια επίσκεψη στο χώρο, για να έχουν οι μαθητές του θετικού προσανατολισμού μια εικόνα του τι σημαίνει έρευνα στην Ελλάδα αλλά να αποκτήσουν μια μικρή εμπειρία πάνω στα αντικείμενα που θα μπορούσε κάποιος να ασχοληθεί μετά το “πρώτο πτυχίο”.
Φέτος αν και αρχικά είχαν δηλώσει συμμετοχή 13 περίπου μαθητές ( γίνεται πάντα στις αργίες γύρω στην 28η Οκτωβρίου που έχουμε στη Σχολή μας και η συμμετοχή είναι ελεύθερη) που ήταν μια ικανή ομάδα για ξενάγηση τελικά ήρθαν μόνο τρεις μαθητές. Το άγχος για διάβασμα και να καλυφτεί κάποια ύλη τελικά κέρδισε απέναντι στην ενημέρωση πάνω στην έρευνα. Δεν γνωρίζω αν και πότε θα τους δοθεί ξανά η ευκαιρία να έχουν αυτή την ενημέρωση. Από την άλλη αυτό έδωσε σαφώς μια μεγαλύτερη ευελιξία στην ομάδα και μια “προσωπική ενημέρωση” σε ό,τι απορίες είχαν οι μαθητές. Ταυτόχρονα επειδή η επίσκεψη γίνεται σε ώρες εργασίας του ιδρύματος ( δηλαδή σταματούν τις δουλειές τους για να μας δεχτούν ) υπήρξε μια έκπληξη όταν εμφανιζόμασταν μόνο τέσσερις επισκέπτες αλλά αμέσως μετά υπήρχε μια οικειότητα και μια εξαιρετική διάθεση να μας πουν και να μοιραστούν μαζί μας ιδέες, σκέψεις, τεχνικές… Σε καμία περίπτωση δεν αισθανθήκαμε “ανεπιθύμητοι” ή “αγγαρεία” και αυτό ήταν κάτι το οποίο έγινε φανερό αμέσως.
Αρχικά ενημερωθήκαμε για τα βασικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας του Εθνικού ιδρύματος Ερευνών από το κ. Σωτηρούδη Γιώργο ( που ήταν και ο συντονιστής της επίσκεψης ).
Επισκεφτήκαμε πολλά εργαστήρια ξεκινώντας από το Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας όπου ενημερωθήκαμε για τα υλικά, και πως σχεδιάζονται με βάση τις απαιτήσεις που υπάρχουν και τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για να γίνει δυνατή η απομόνωση των υλικών. Ξεναγός μας σε αυτό το ταξίδι ήταν ο κ. Γκιώνης τον οποίο για μια ακόμα φορά ευχαριστούμε.
Μετά η Ιωάννα Θεοχάρη μας ταξίδεψε στο μικρόκοσμο των μικροκολλοειδών συστημάτων όπου μας έδειξε το τρόπο με τον οποίο “συσκευάζονται” οι ουσίες για να ταξιδέψουν μέσα στον οργανισμό μας και να φτάσουν εκεί που πρέπει. Μάλιστα μας έφτιαξε και ένα μικροκολλοειδές διάλυμα λαδιού σε νερό ( και όμως το λάδι “διαλύεται” μέσα στο νερό, τουλάχιστον έτσι φαίνεται).
Τη στιγμή που το λάδι “διαλύεται” στο νερό.
Στη συνέχεια περάσαμε στο Ινστιτούτο Βιολογίας, Φαρμακευτικής Χημείας και Βιοτεχνολογίας όπου στο εργαστήριο που επισκεφτήκαμε μάθαμε τον μηχανισμό με τον οποίο “κόβουμε” και “κολλάμε” κομμάτια από μικροοργανισμούς προκειμένου να κρατήσουμε εκείνα τα χαρακτηριστικά που επιθυμούμε. Είναι πολύ χονδρική προσέγγιση ίσως και με λανθασμένη ορολογία, αλλά η ουσία ήταν αυτή. Στη φωτό μια από τις ερευνήτριες εξηγεί τον μηχανισμό που γίνεται αυτή η διεργασία.
Στο τελευταίο εργαστήριο ο κ. Κώστας μας ξενάγησε σε βασικές φυσικοχημικές πρακτικές εργαστηρίων, υγροποίησε το ατμοσφαιρικό οξυγόνο για να το δούμε και μας έδωσε μια πολύ άμεση εικόνα πάνω στο τρόπο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εργαστηριακά αυτές τις τεχνικές.
Παγώνοντας το ατμοσφαιρικό οξυγόνο σε υγρό άζωτο.
Τέλος η βιβλιοθήκη… ένας χώρος εργασίας και μελέτης σχεδιασμένος από τους αρχιτέκτονες Δοξιάδη και Πικιώνη με διάχυτο φυσικό φωτισμό σε όλη της την έκταση. Πρέπει να το προσέξεις ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν υπάρχει αναμμένο φως στη τεράστια κεντρική αίθουσα. Με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους ( χρειάζεται μια απλή ανέξοδη εγγραφή ) αποκτάς πρόσβαση σε 16000 περιοδικά στα οποία η βιβλιοθήκη είναι συνδρομητής. Προτιμήθηκε η συνδρομή σε έγκριτα περιοδικά τα οποία παρέχουν επίκαιρη ενημέρωση σε εκατοντάδες θέματα και όλα είναι προσβάσιμα από το χώρο της βιβλιοθήκης. Έχει συγκριτικά λίγα βιβλία γιατί τα βιβλία μετά από κάποιο χρόνο, “ξεπερνιώνται”. Εκεί η επίσκεψη με τον προσωπικό σου υπολογιστή σου δίνει ελεύθερη και απεριόριστη πρόσβαση σε όλη αυτή τη πληροφορία. Επίσης λειτουργεί αποθετήριο όλων των διδακτορικών διατριβών που έχουν κατά καιρούς εκπονηθεί σε όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Άρα είναι ο ιδανικός χώρος δουλειάς για να ξεκινήσει κάποιος μια εργασία.
Συζητώντας με την υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης του ΕΙΕ.
Κλείνοντας οφείλω να ευχαριστήσω τον κ Σωτηρούδη αλλά και όλους τους οικοδεσπότες μας οι οποίοι μας έκαναν να περάσουμε τρεισήμισι ώρες “χωρίς να το καταλάβουμε” μέσα στο χώρο που παράγεται η νέα γνώση, ένα από τα πολλά ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το Ίδρυμα μπορεί να το επισκεφτεί οποιοδήποτε σχολείο και είναι κρίμα να μη μπορέσουν όλοι οι μαθητές να δουν και να ενημερωθούν για το τι σημαίνει έρευνα. Και πραγματικά είναι “δυο τηλέφωνα μακριά” για να το επισκεφτεί κανείς.
Πρέπει να παρατηρήσω ότι με τη καινούργια δομή της ύλης στη Χημεία, οι μαθητές έχουν πολλά κομμάτια που δεν έχουν διδαχθεί – και ούτε και πρόκειται να διδαχθούν στο λύκειο – με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να υπάρξει ανάγκη να πούμε πολύ βασικά πράγματα ώστε να μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Τι να κάνουμε…
Πέρυσι είχαμε επισκεφτεί περισσότερα τμήματα και μπορείτε να διαβάσετε σχετικά ΕΔΩ
Τη καλησπέρα μου…
