Όταν η ξινίλα περισσεύει
Σήμερα δόθηκε το σύνθημα της εφόδου… Ορδές καταναλωτών όρμησαν στα σούπερ μάρκετ με διπλό στόχο.
Ο πρώτος ήταν να μην αφήσουν τίποτα στα ράφια.
Ο δεύτερος να εξαντλήσουν το προσωπικό του σούπερ μάρκετ.
Έ!!! Έτσι και εγώ σαν γνήσιος καταναλωτής που σέβεται τον εαυτό του βρέθηκα πρωί πρωί στο σούπερ μάρκετ. Πάντα το αποφεύγω… αλλά δυστυχώς φροντίζουν άλλοι να μου ζητάνε τα “ξεχασμένα” ή Σάββατο ή τέτοιες χρονιάρες μέρες. Έτσι και σήμερα.
Βρέθηκα λοιπόν με τη “νταλίκα” μου ( Μόλις 4.80 μέτρα μήκος κάτι λίγο παραπάνω από SMART) στο σούπερ μάρκετ. Με το που φτάνω… βλέπω μια θέση ζεστή – ζεστή να με περιμένει (μόλις είχε ξεπαρκάρει το PANDA), κοιτάζω αν όλα αυτά τα αυτοκίνητα που είχαν διπλοπαρκάρει με το alarm είχαν κάποιο μέσα, αλλά όλοι τα είχαν παρατήσει και έτσι…τσουπ… νάμαι πρώτο τραπέζι πίστα, μπροστά από την είσοδο του μαγαζιού.
Δεν παίρνω καρότσι για να είμαι ευκίνητος ( το έχω από φυσικού μου, αλλά το καρότσι με δυσκολεύει στις μανούβρες) και ρίχνω ένα κατοστάρι για τα τυριά και τα αλλαντικά…
Φτάνω, παίρνω νούμερο…27, κοιτάζω τη πινακίδα… 83 ( γμτ από αλλού πήρα νούμερο). Ψάχνω δεξιά αριστερά… Οχι καλά είμαι. Εντάξει 44 άτομα πριν από εμένα. Πάω στα αλλαντικά…τσακ 76 κοιτάζω… 55. Χμ καλύτερα είναι εδώ.( μόλις 21 άτομα πριν από εμένα). Εκεί πραγματικά χαζεύοντας, αφού είχα είδη πάρει τα άλλα είδη που ήθελα στο καλάθι, ( εκεί είναι η τέχνη : να τρέχεις κατοστάρι και ταυτόχρονα να επιλέγεις τη διαδρομή ώστε φτάνοντας να έχεις ήδη μαζέψει όλα όσα χρειάζεσαι. Όχι παίζουμε.) θαύμασα τους ανθρώπους πίσω από το ψυγείο. Προσπάθησα – έτσι για πλάκα – να δω πόσοι όταν ήρθε η σειρά τους ξεκίνησαν με ένα “καλημέρα – χρόνια πολλά”. Δυστυχώς ελάχιστοι. Σε μια περίπτωση μάλιστα παρά λίγο να έχουμε επεισόδιο όταν λόγω μίας κακοτυπίας στα νούμερα δυό τρία νούμερα μοιάζανε πολύ ( 66, 68, 69). Παρόλα αυτά η ψυχραιμία της υπαλλήλου έλυσε το πρόβλημα δίνοντας την δική της ερμηνεία και σειρά, αλλιώς θα είχαμε show πάνω από τα τυριά και τα σαλάμια. Πόσοι ξέρανε τι θέλουν… οι περισσότεροι η αλήθεια είναι, αλλά και πάλι υπήρχαν κάποιοι που ήταν αναποφάσιστοι που παιδεύανε τους υπαλλήλους.
Βιασύνη, εκνευρισμός, άγχος για τα ψώνια…
Μετά από μία ώρα αναμονή και πέντε λεπτά εξυπηρέτηση, πάω στα ταμεία. Α!!! Όλα κι όλα. Εδώ δουλεύανε όλα…Και η έξοδος πολύ γρήγορη… ( κυριολεκτικά ).
Και βγαίνω λοιπόν, φορτώνω και βλέπω το SUZUKI φαρδύ πλατύ να έχει κλείσει τρία αυτοκίνητα. ( έδειξε ιδιαίτερη συμπάθεια σε εμένα γιατί με έβαλε στο κέντρο…Οι άλλοι δύο μπορούσαν να φύγουν με λίγες μανούβρες. Εγώ όχι. Η διαδικασία γνωστή. Παίρνω τον αριθμό, μπαίνω πάλι μέσα και ζητάω να ενημερώσουν τον οδηγό του αυτοκινήτου με αριθμό …. να το μετακινήσει…Περιμένω κανένα δεκάλεπτο “φευ… εις μάτην”… Ξανά μέσα, ξανά παράκληση για ανακοίνωση, ξανά ανακοίνωση και τώρα έπιασε… εμφανίζεται μια κυρία περί τα 35 με ένα μωρό στην αγκαλιά χωρίς ψώνια και με ένα κλειδί αυτοκινήτου στα χέρια (jack pοt σκέφτηκα, θα με δει στο σπίτι μου φέτος). Βγαίνει βιαστικά έξω με τη τσαντίλα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της – που την ενοχλήσαμε (ενώ ξέραμε ότι ψώνιζε : απαράδεκτο). Κοιτάζει να δει ποιος την ενόχλησε, ξεκλειδώνω για να με πάρει χαμπάρι, δεν λέει λέξη, ( μιλάμε για τον ορισμό της ευγένειας) δένει το μικρό στο καθισματάκι του ( εδώ σωστή, δεν το συζητάμε), το αφήνει να τσουλίσει λίγο πίσω και περιμένει “η νταλίκα” να εξαϋλωθεί για να μανουβράρει… Η αλήθεια είναι ότι με την πειθώ του πίσω προφυλακτήρα μου κατάλαβε ότι έπρεπε να μου δώσει λίγο περισσότερο χώρο… όχι υπερβολές για να φύγω μετά από 4-5 μπρος πίσω.
Έτσι λοιπόν η σημερινή μου περιπέτεια στο σούπερ μάρκετ έληξε, μέσα στην ευγένεια και το χαμόγελο… μια χαρά δηλαδή…
Για τον καινούργιο χρόνο, λοιπόν εύχομαι υγεία… γιατί δυστυχώς δεν βγήκαμε σωστοί στο μέτρημα. Πάλι φέτος τέτοιες μέρες είμαστε λιγότεροι από όσοι ήμασταν πέρυσι. Άρα
ΥΓΕΙΑ
ΕΥΓΕΝΕΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΈΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ – ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ( κάτι σαν θεραπεία).
ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ( κάτι σαν τα προσκοπάκια αλλά είναι κάτι απλό… ακόμα και ένα τηλέφωνο σε ανθρώπους που είναι μόνοι είναι πολλά.)
Τα άλλα νομίζω ότι γίνονται…
Και για να μη ξεχνιόμαστε… αύριο έχει απολογισμό – προγραμματισμό… ( η χαρά μου…)
Καλή σας μέρα και καλή χρονιά.
