Μα που έβαλα το λούκι;
Κυριακή μεσημέρι 1.30 στην Εθνική Οδό Αθηνών Κορίνθου στο καλό κομμάτι. Γύρω στο 50 χιλιόμετρο. Μπορείτε να καμαρώσετε εικόνες.
Πλησιάζοντας βλέπουμε το ποταμάκι. Πιο πριν χάσαμε τους καταρράκτες από το βουνό. Αλλιώς θα τρακάριζα.
Α! Να και η λιμνούλα…
Α! Έχει και βαρκούλες…
Και μια άσπρη βαρκούλα…
Δεν μπόρεσα να βγάλω το κόσμο που περίμενε στην άκρη γιατί έπρεπε και να οδηγήσω. Αυτές βγήκαν εν κινήσει – με 2-3 χιλιόμετρα την ώρα αλλά μετά έπρεπε να φύγω.
Σε όλες τις φωτογραφίες μπορείτε να δείτε τη στάθμη της λίμνης είναι οριακά έως το κράσπεδο. Πιθανότατα τώρα έχει ξεχειλίσει και στο αντίθετο ρεύμα. Φυσικά να μη πούμε για τους άλλους που περιμένουν. Μου κάνει εντύπωση όμως γιατί αυτό δείχνει να έγινε σε λεπτά. Δηλαδή τα πρώτα αυτοκίνητα είναι άτσαλα φρεναρισμένα και τα μισά μέσα στο νερό. Δηλαδή δεν το είδαν και έπεσαν στα φρένα; Δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν; Δεν βρέθηκε κάποιο να σβήσει μέσα στη μέση για να τους προειδοποιήσει; Νομίζω ότι πρέπει να έγινα όλα πολύ γρήγορα.
Ωραίο έτσι, και τους ακριβοπληρώνουμε αυτούς τους δρόμους. Και ρωτάω… Αυτοί που βλέπουν τα αυτοκίνητα τους να …κολυμπάνε από που θα αποζημιωθούν; Μήπως θα φταίει ο καιρός;
Καλησπέρα σε όλους.
(ΥΓ Δεν έλιωσα κιόλας στη δουλειά… Για το Nοrgesic λέω… Αλλά αυτό αύριο.)
Δε τους χρυσοπληρωνουμε μονο τους δρομους. Τους προπληρωνουμε κιολας. Και το νερο επισης. Γιατι ειναι λιγο. (Παπιτσες δεν ειχε στη λιμνη; Δε βλεπω παπιτσες!)
Καλησπέρα Βιβή. Όχι δεν είχε παπίτσες, αλλά επιπλέανε πολλά πράγματα, ξυλαράκια, κουτσουράκια και … αυτοκινητάκια. Είχε αρκετό ντεκόρ και…δεν χωράγανε τα παπάκια.
Τρόμος είναι το πρώτο συναίσθημα που μου έρχεται βλέποντας τις φωτογραφίες σου. Τρόμος για τη δύναμη της φύσης που αργά ή γρήγορα θα στραφεί εναντίον μας!
(Το Norgesic φέρνει λίγο υπνηλία)
Καλησπέρα. Όντως φέρνει υπνηλία ( το είχα δοκιμάσει μια φορά 2-3 μέρες όταν πρωτοξεκίνησα το γυμναστήριο). Τώρα όσον αφορά τη φύση και την εκδίκησή της… έχουμε πολλά να δούμε. Βλέποντας εκ των υστέρων στη ΤιΒι τον χείμαρρο και από που κατέβαινε, είδα και το σπιτάκι πάνω στη κοίτη του, είδα και τον ψηλό χοντρό τοίχο που έστελνε το νερό στο δρόμο και φυσικά δεν είδα το …λούκι.