Θέλω, θέλω, θέλω….
Με πιάνει μερικές φορές να θέλω να κάνω πολλά.
Έτσι θέλω να ξαναρχίσω να ασχολιέμαι με το βίντεο. Οι “πελάτες” μου περιμένουν. Έχω να κάνω το νέο ΑΣΜΠΕΤΑ, έχω τους φίλους χημικούς που περιμένουν τη ταινία από τη μάζωξη στα Γιάννενα, έχω ακόμα να φτιάξω τη ταινία από τη περυσινή εκδρομή στη Σκοτία. Αλλά έχω βάλει στόχο να αλλάξω τον υπολογιστή, μια και ο σημερινός έχει αρχίσει να δείχνει τα χρόνια του.
Θέλω να μάθω το JOOMLA αλλά και το FLASH και το MOODLE και… και… και… Μου αρέσει να φτιάχνω προγραμματάκια και animations αλλά τελικά μαθαίνω λίγο απ΄όλα και μετά τίποτα.
Θέλω να γίνω πιστοποιημένος. Τόσα χρόνια μπροστά στον υπολογιστή δεν έχω κάποιο χαρτί να πιστοποιεί τι ξέρω. Είδαμε και πάθαμε να μπορέσουμε οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να μπορέσουμε να πάρουμε τη πιστοποίηση χωρίς να πρέπει να παρακολουθήσουμε όλες τις ώρες του σεμιναρίου. Δικαίωμα που έχουν τόσο οι μόνιμοι συνάδελφοι του όσο και οι αναπληρωτές. Και τώρα που δόθηκε το δικαίωμα μπορεί να γίνει κάτω από πολλές προϋποθέσεις. Πάντως έγινε.
Θέλω να πάρω ένα δίπλωμα στα Γαλλικά. Γιατί; Γιατί έτσι. Δεν μπορώ τη γκρίνια.
Θέλω να μπορέσω να οργανώσω επιτέλους την εκπαιδευτική ιστοσελίδα και να μπορέσω να δω πως θα γίνει πιο χρηστική.
Θέλω να φτιάξω επιτέλους τις σημειώσεις μου για τη δουλειά μου. Έχω περίπου … άπειρες σελίδες αλλά δυστυχώς δεν ξέρω που έχω τι. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά παινευόμουνα στη Φερενίκη πριν κάποιο καιρό ότι ξέρω τι έχω και που… (πάει το παραδέχτηκα).
Τι νομίζατε από το τίτλο… Ότι θα ήθελα σπίτι, εξοχικό, σπορ αυτοκίνητο ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο; Μπα!!!! ‘Οχι ότι έχω αποδεσμευτεί από τις υλικές ανάγκες μου αλλά επιτέλους έχω καταλάβει ότι όσα και αν έχεις θέλεις και άλλο. Άρα δεν έχει νόημα. Αξιοποιώ αυτά που έχω και ανανεώνω ό,τι μου χρειάζεται. Απλό είναι. Αλλά τη γνώση … δεν τη βρίσκεις εύκολα.
Και μιλώντας για τη γνώση…Θυμάστε που έγραφα προ καιρού για τα περιοδικά μου, που χάριζα σε όποιον τα ήθελε; Εντάξει τελικά τα “έφαγε” ο κουβάς της ανακύκλωσης. Δεν ήμουν καθόλου, μα καθόλου χαρούμενος με αυτή την εξέλιξη και πραγματικά θα ήθελα να είχαν μια ακόμα ευκαιρία και να μπορέσουν να βοηθήσουν κάποιους ανθρώπους. Ε!!! σήμερα βρήκα ένα μαγαζάκι στο Παγκράτι που είχε μεταχειρισμένα περιοδικά. Φυσικά και τα πουλούσε, αλλά δεν είναι αυτό. Αν κάποιος ήθελε να βρει αυτά τα περιοδικά θα μπορούσε. Τώρα…ποιος ξέρει σαν τι τα χρησιμοποιούμε. Πιάνοντας συζήτηση με τον μαγαζάτορα, δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν, να μη μπορέσω να τα χαρίσω κάπου και να μπουν σε μια βιβλιοθήκη. Τώρα όμως το μαρκάρισα το μαγαζάκι και την επόμενη φορά που θα έχω περιοδικά για δόσιμο, θα περάσω από εκεί. Έτσι θα δώσω στα περιοδικά μια ακόμα ευκαιρία.
Δύσκολη μέρα σήμερα. Ευτυχώς τελείωσε. Έτσι αύριο ξεκινάει μια καινούργια μέρα με νέες προκλήσεις και καινούργιες εμπειρίες.
Τη καλησπέρα μου.
Το μόνο πρόβλημα στα θέλω μας είναι ο άτιμος χρόνος που ποτέ δε φτάνει. Αλλά ξέρεις τι λένε… Δεν υπάρχει δε μπορώ… μόνο δε θέλω! Και εσύ θέλεις!
Δηλαδή γιατρέ μου είμαι σε καλό δρόμο;Μόνο να τα βάλω σε μια σειρά… γιατί μπερδεύομαι ποιο να κάνω …πρώτο.
Μανώλη, αυτό ισχύει για πολλούς από μας, αν αυτό σε παρηγορεί. Θέλουμε να οργανώσουμε, να τελειοποιήσουμε, να ολοκληρώσουμε πράγματα… ποτέ δεν τελειώνουν. (Μήπως να υπάρχει και κάτι ατελείωτο; λέω εγώ τώρα…)
Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο;
Νίκος Καζαντζάκης: Για μένα ο χρόνος. Όπως είπε ο αισθητικός Μπέρναρντ Μπέρενσον, που αποτραβήχτηκε στη Φλωρεντία κι είναι ενενήντα χρονώ, μου έρχεται να κατέβω στο δρόμο και ν’ απλώσω το χέρι μου στους διαβάτες και να τους πω: «Δώστε μου λίγο από το χρόνο που χάνετε…».
Και στους καφενέδες μεγάλε Καζαντζάκη κι εκεί άπλωσε το χέρι σου!
Βρε καλώς τους!!!
Ναι Αμαλία η αλήθεια είναι ότι αν τα τελειώσουμε… όλα (λέμε τώρα) τελικά τι θα κάνουμε. Γιαυτό το κάνω και εγώ και αφήνω …μερικά να “σέρνονται”.
Κώστα η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω καταφέρει να ελέγξω το χρόνο μου. Αλλά σίγουρα έχει μια γοητεία ακόμα και αυτό. Όσο για το καφέ θα διαφωνήσω κάθετα και οριζόντια γιατί ο καφές ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ περίπτωση δεν είναι χάσιμο χρόνου – αν εννοείς αυτό…
Αγαπητέ Μανώλη δεν εννοώ την εβδομαδιαία συνάντηση φίλων, αλλά τους ρεμπεσκέδες που συχνάζουν όλη την ημέρα στα καφενεία.
Αααααα! Εντάξει τότε… Προς στιγμήν ανησύχησα. Ναι ναι έτσι είναι συμφωνώ απόλυτα ( 🙂 )
Φίλε Μανόλη, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Ο κόσμος χωρίζεται σε πιστοποιημένους και απιστοποίητους
Χμ!!! Το σχόλιο το θεωρώ υποβολιμιαίο (αν είναι και σωστή η λέξη). Θα σε πετύχω αύριο δεν θα σε πετύχω….( 😉 )