Πίνω τον καφέ μου και… κάθομαι στον υπολογιστή.
Σάββατο βραδάκι. Έχω φτιάξει ένα καφέ όπως μου αρέσει. Λίγο καπουτσίνο, λίγο εσπρέσσο (τα γνωστά σε σκόνη), το πολύ γάλα που μου αρέσει και βρίσκομαι μπροστά στο μόνιτορ και γράφω. Το ερώτημα είναι γιατί να είμαι μπροστά στο μόνιτορ.
Γιατί δεν έχω σχέδια για έξοδο. Θα μπορούσα να πάω μια βόλτα. Αλλά που να πάω; Να πάω προς παραλία μεριά. Αλλά εκεί θα πηγαίνει η μισή Αθήνα. Και να κάνω τι; Να πάω να κάτσω σε κάποια καφετέρια; Να πιω το καφέ μου; Εντάξει και το έκανα. Με ποιον θα πάω; Και αυτό είναι ένα θέμα. Με φίλους… οι περισσότεροι είναι “κλεισμένοι”.
Να πάμε κανένα σινεμαδάκι. Έχουμε καιρό να πάμε… έλα όμως που όλα παίζουν τις ίδιες ταινίες – εντάξει λογικό είναι – αλλά καμία δεν μας κάνει κλικ.
Να φορτωθούμε και να πάμε επίσκεψη…ούτε σαν σκέψη. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να προηγηθούν άπειρες συνεννοήσεις και προγραμματισμός… Άσε καλύτερα.
Τελικά τι μένει… Πάλι τα ίδια. Τηλεόραση, για λίγο… και μετά καμιά ταινία από το DVD club της γειτονιάς. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να πω ότι με καλύπτει σαν λύση αλλά στις δεδομένες συνθήκες δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Τελικά μπορούμε να μιλήσουμε για πρόβλημα επικοινωνίας. Είχε πει ένας φίλος προ ημερών ότι λόγω επαγγέλματος, μου έχει μείνει το “σύνδρομο” του κόσμου. Δηλαδή θέλω κοινό. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο δικό μου. Όλοι θέλουμε να έχουμε κόσμο γύρω μας. Ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας κλίματος στην Ελλάδα έχουμε μάθει να είμαστε έξω και να αλλάζουμε εικόνες και παραστάσεις. Ακόμα και όταν είμαστε με φίλους που έχουμε καιρό να δούμε επιλέγουμε θέση κοντά σε παράθυρο – βιτρίνα ώστε να έχουμε παραστάσεις από “το δρόμο”.
Η επικοινωνία είναι μεγάλη “υπόθεση”. Τελικά όμως μου φαίνεται ότι πολύ εύκολα βρίσκουμε δικαιολογίες και “αποφεύγουμε” να μιλάμε. Για να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Για παράδειγμα αύριο γιορτάζουν οι :
Αγγελος, Αγγελής, Αγγελική, Αντζελα, Ατζελα, Αντζυ, Αγγέλα, Αγγέλλω, Αγγελίνα, Αγγελικούλα, Γαβριέλα, Γαβρίλα, Γαβριηλίτσα, Γαβριλίτσα, Αραβέλα, Αραμπέλα, Γαβριήλ, Γαβρίλος, Γαβρίλης, Ματίνα, Μεταξία, Μεταξούλα, Ταξούλα, Μιχαήλ, Μιχάλης, Μιχαλός, Μιχαλιός, Μιχαλάκης, Μίχος, Μιχελής, Μιχαηλός, Ραφαήλ, Ραφαήλος, Ραφαέλος, Ραφαέλα, Ραφαήλα, Σταμάτιος, Σταμάτης, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς, Ταξιάρχης, Μιχαέλα, Μιχαέλλα, Μιχαήλα, Μιχαηλίτσα, Μιχαλίτσα, Μισέλ, Μιχαλία, Στρατηγός, Στρατηγούλα, Στρατής (Λέσβος), Σταματία, Σταματίνα, Σταμάτα, Μάτα, Ματούλα, Σταμέλα, Σταμούλα, Ματίνα, Σταματή, Μάτω, Σταματέλλα, Ευστρατία (από το εορτολόγιο η αντιγραφή). Ας πάρουμε τηλέφωνο λοιπόν να πούμε μια καλημέρα/σπέρα και φυσικά χρόνια πολλά.
Τη καλησπέρα μου.
Χρονια πολλα στους εορταζοντες λοιπον… Επιστρεφοντας απο το γνωστο, κρασακι με φιλους και κουβεντουλα στο σπιτι, ευχομαι καλη Κυριακη: χωρις “κοινο”, αλλα με ανθρωπους που να επικοινωνεις γυρω σου!