Μια σχολική τάξη αλλιώτικη
Βρέθηκα χθες το απόγευμα σε μια διαφορετική σχολική τάξη. Τη λέγανε CLASSROOM 2.0. Είμασταν πολλοί Μέχρι 95 φτάσαμε και είμασταν από παντού… από όλο το κόσμο. Δάσκαλοι μικρών τάξεων κυρίως και καθηγητές (λιγότεροι από ότι κατάλαβα). Όλοι όμως είχαμε ένα κοινό παρονομαστή. Τη ψάχναμε τη δουλειά για το πως θα κάνουμε το μάθημα μας καλύτερο μέσα από τη νέα τεχνολογία.
Το θέμα ήταν πως μπορούμε να βάλουμε ένα widget στην ιστοσελίδα μας. (Καλά δεν το συζητάμε… εμείς τα ξέρουμε αυτά και τα παίζουμε στα ακροδάκτυλα…τσ !!! 🙂 ) Αλλά ήθελα να δω πως είναι η “τηλε τάξη” Θα έλεγα ότι είναι πολύ μα πολύ αξιόλογη.
Για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολούθησα το μάθημα (!!!! τσκ τσκ τσκ θα έπρεπε να ντρέπομαι…) Όμως ΔΕΝ φταίω εγώ…….Η “δασκάλα” σε κάποιο σημείο μπλέχτηκε με τις διαφάνειες και έτσι … βαρέθηκα να περιμένω και χάζευα γύρω γύρω. Εκεί “είδα” την Ann και την Carol. Με ρώτησαν από που είμαι (μάλλον φοβήθηκαν για… άραβες – έχουν ένα κάτι τις με τους μελαχρινούς τύπους – είδες τι έπαθε ο παπάς (τι το ήθελες το μεταπτυχιακό στη Καλιφόρνια. Έπεσες σε πεζοναύτη με γρύλο). Τέλος πάντων …Ναι… είπα λοιπόν Ελλάδα και άνοιξε το πρόσωπό τους (έχει μια μαγεία η χώρα μας πως να το κάνουμε.Τσσσσ!!!!!). Ανταλλάξαμε e-mail και θέλανε κονέ με Ελλάδα αλλά τις έπιασε το Γαλλικό σχολείο (γμτ καμία χημεία έστω… κάτι τις… Τίποτα. Εκεί κολλήσανε στο Γαλλικό σχολείο). Τέλος πάντων. Άντε να το “καταπιώ” και αυτό. Μετά τις ρώτησα τι ακριβώς θέλανε από το σχολείο. Η μία ήταν φιλόλογος και δίδασκε Ελληνικά αλλά δεν ξέρω παραπάνω. Δεν μπήκαν στο κόπο να απαντήσουν σε λεπτομέρειες. Αν θέλουν καλώς. Αν δεν θέλουν πάλι καλώς.
Πάμε στη τάξη. Να τη περιγράψω… Καλά ας το προσπεράσω αυτό… (Τι να περιγράψω… το μόνιτορ;) Να σας πω πως έγινε η διάλεξη. Η εισηγήτρια λοιπόν παρουσίασε σε μια κεντρική οθόνη κάποια sites και links για widgets και έδειξε πως μπορεί να τα εγκαταστήσει. Δίπλα όμως το chat room οργίαζε. Ό,τι θέλεις γραφότανε. Κάποια ήτανε μέσα στο θέμα, κάποια -τα πιο πολλά – άσχετα. Σκέφτηκα προς στιγμή μήπως έριξα μια κλεφτή ματιά στις σχολικές τάξεις ενός ελληνικού σχολείου καμιά δεκαριά χρόνια μετά. Μπορούσε να σηκώσεις το χέρι και να ρωτήσεις σε πραγματικό χρόνο με μικρόφωνο. Αυτό μου άρεσε αλλά δεν το χρησιμοποίησα (είμαι βλέπετε ντροπαλούλης). Είχε ένα “προεδρείο” από τρία άτομα, που μοιράζανε το δικαίωμα λόγου.
Γενικά μου άρεσε σαν εμπειρία αλλά το θέμα δεν μπορώ να πω ότι με κάλυψε. Αν το άκουγα ίσως. Πάντων δίνει τη δυνατότητα να αποθηκεύσεις το chat room πριν φύγεις. (Εγώ το ανακάλυψα αφού έφυγα αλλά δεν πειράζει την άλλη φορά θα ξέρω). Επίσης έγινε εγγραφή όλης της παρουσίασης και θα αναρτηθεί στο site μέσα στη βδομάδα. Δεν ξέρω αν θα είναι ηχητικό η video. Πάντως θα είναι μεγάλο για video γιατί κράτησε περίπου μιάμιση ώρα (με τη συζήτηση μετά). Μία ώρα η εισήγηση και περίπου μισή ώρα η συζήτηση για όποιους θέλανε.
Μια κλεφτή ματιά στο μέλλον λοιπόν και θα έλεγα μάλλον ενδιαφέρουσα.
Τη καλημέρα μου.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ : Αποφάσισα να ξανανοίξω το blog με τις φωτογραφίες. Βρίσκεται εδώ για όποιον θέλει να βγει καμία βόλτα.
Α ρε τεχνολογία!!
Μια φορά μαθητής, μια ζωή μαθητής…Συνέχεια μ΄ένα βιβλίο στο χέρι είμαι μπας και μάθω τίποτα. Και ότι τίποτα άλλο… δεν τα παίρνω πια πολύ τα γράμματα ( 🙂 )