Γηράσκω αεί διδασκόμενος…
Παλιό ρητό. Το είπε ο… τέλος πάντων αυτός που το είπε.
Μόλις μαζεύτηκα στο σπίτι. Έκλεισα περίπου 12 ώρες στο σχολείο και δυστυχώς μέχρι και την άλλη βδομάδα θα πηγαίνει έτσι. Τέλος πάντων. Δεν έχω διάθεση για τίποτα από δουλειά. Έφτιαξα λοιπόν καφέ χαζεύω στη τηλεόραση στον υπολογιστή και κάνω το μόνο που με ξεκουράζει. Γράφω στο blog. Δηλαδή ανοίγω το καπάκι από την “κατσαρόλα” της καθημερινότητας και αφήνω τον ατμό της σημερινής μέρας να φύγει.Μετά ίσως κάνω μια δουλειά που πρέπει να κάνω. Βλέπετε τη Δευτέρα έχουμε την πρώτη ενημέρωση γονέων και αυτό σημαίνει ότι θα μαζέψω για κάθε μαθητή μου την άποψη που έχουν όλοι οι καθηγητές του και θα βγάλω την συνολική του εικόνα. Καλό έτσι; Ναι αλλά βαρετό, κυρίως μετά από 12 ώρες στο δρόμο, σχολείο και σπίτι.
Από που ο τίτλος; Τα παιδιά είναι εκπληκτικά. Μέσα από μια ερώτηση σου δίνουν μια άλλη εικόνα. Διαφορετική από όσα είχες μέχρι τότε φανταστεί. Μετά από 22 χρόνια στο φροντιστήριο και το σχολείο, μετά από ατελείωτες ώρες διαβάσματος και διδασκαλίας νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα. Και ξαφνικά …τσακ μια ερώτηση που ανατρέπει την ηρεμία που βρίσκεσαι. Συνειδητοποιείς ότι κάποιος βλέπει με μια άλλη οπτική γωνία κάποια πράγματα. Και βάζει ορισμένα ερωτήματα που δεν φανταζόσουνα ότι μπορεί κάποιος να τα ρωτήσει. Και εκεί ανασκουμπώνεσαι και ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό που σου ξέφυγε. Τι είναι αυτό που δεν κατάλαβες ή δεν κατάλαβε το παιδί. Και εκεί λοιπόν που ψάχνεσαι βλέπεις ότι πάλι πρέπει να ξεθάψεις τα βιβλία, να ξαναστρωθείς στο διάβασμα, να ψάξεις να βρεις ερμηνείες. Και αυτή η φάση είναι η καλύτερη. Αισθάνεσαι ότι ανακαλύπτεις ξανά την γνώση. Όταν βλέπεις ότι υπάρχουν πράγματα που σου έχουν ξεφύγει και τα “μαζεύεις” είναι μια πρόκληση.
Βέβαια σε αυτή τη φάση πήρα τη…βοήθεια του κοινού. Μη μπορώντας να εντοπίσω ακριβώς αυτό που ήθελα φώναξα σε συμπαράσταση τους συναδέλφους που διδάσκουν φυσικές επιστήμες. Και φυσικά ανταποκρίθηκαν. Μέσα στις δουλειές τους και τις υποχρεώσεις τους βρήκαν το χρόνο να απαντήσουν στην ερώτηση μου και να μου στείλουν σημειώσεις, φωτοτυπίες με διαγράμματα και να απαντήσουν στην απορία μου. Μέσα από όλα αυτά αναπτύχθηκε ένας διάλογος που και εμένα με βοήθησε να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα αλλά και παραπέρα συζήτηση αναπτύχθηκε. Ωραίο πράμα η τεχνολογία. Πολύ μου άρεσε. Φυσικά οφείλω ένα ευχαριστώ σε όλους για το χρόνο και τη προσπάθεια.
Η αλήθεια είναι ότι όταν έγραψα την ερώτηση αισθάνθηκα κάπως περίεργα. Ακούγεται εγωιστικό αλλά αισθάνθηκα σαν να ομολογώ αδυναμία να απαντήσω όποια ερώτηση μπορούσε να μου κάνει ένας μαθητής. Και ζητώντας την βοήθεια από τους συναδέλφους μου φάνηκε κάπως περίεργα. Δεν ξέρω αν και άλλοι συνάδελφοι έχουν αυτή την αίσθηση. Τέλος πάντων. Τελικά ποτέ δεν θα σταματήσουμε να μαθαίνουμε. Και νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο.
Τη καλησπέρα μου.
Μανωλιό!!!! Αυτός είναι ο ολοκληρωμένος δάσκαλος. Αυτός που μαθαίνει καθημερινά. Σχήμα οξύμωρο μεν, αλλά σίγουρο δε.
Να περνάς καλά και να μιλάς πάντα όπως κάθε μέρα…
Γεια σου Γιώργο. Δεν ξέρω αν έτσι ορίζεται ο ολοκληρωμένος καθηγητής ή αυτός που είναι κάτω από τον … Lavoisier θεωρείται ολοκληρωμένος. Είμαι μόλις 22 χρόνια καθηγητής και κάθε χρόνο κάτι μου θυμίζει πόσα έχω ακόμα να μάθω.
Μονο τοτε γερναμε πραγματικα, οταν σταματησουμε καθε μερα να μαθαινουμε…
Α! Ωραία… είμαι “νινί” ακόμα. Έχω πολλά να μάθω. Γεια σου Βιβή.