Και έτσι κλείσαμε … λογω γρίπης.
Από χθες είμαστε σε υποχρεωτική αργία. Τα παιδιά κάνανε διαδήλωση ζητώντας το σχολείο να μη κλείσει. Είχαν δεθεί στα κάγκελα ζητώντας μας επίμονα να μη επιτρέψουμε να κάτσουν μια βδομάδα στο σπίτι. Σκηνές τραγικές εκτυλίχτηκαν στην είσοδο του σχολείου. Από τις 8 το βράδυ της Τρίτης είχε αρχίσει η κινδυνολογία. Η αγωνία είχε κορυφωθεί και μόνο όταν στις 11.15 ανακοινώθηκε στο site της Νομαρχίας άρχισαν οι κινητοποιήσεις.
Το MSN πήρε φωτιά. “Τα έμαθες… Μας κλείσανε… Κάτι πρέπει να κάνουνε… Δεν μπορεί να περάσει έτσι…Διέδωσε το νέο… Πές το και στους υπόλοιπους… ” και άλλα τέτοια. Πολύ σύντομα ήταν όλοι ενήμεροι. Την επόμενη το πρωί όλα ήταν έτοιμα. Μόνο 10 άτομα δεν ήρθαν στο σχολείο και οι απόντες – κυριολεκτικά – λόγω ασθενείας. Οι δραστηριότητες είχαν καθορισθεί στην εντέλεια.
Εμείς προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Είμαστε υποχρεωμένοι να κλείσουμε, μας υποχρεώνει η Νομαρχία. Σκηνές σκληρές ξετυλίχτηκαν οι μαθητές μέσα από τα κάγκελα και εμείς από έξω. Τίποτα. Καμία αλλαγή. Επιμένανε να κάνουν μάθημα. Και “ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς…” και άλλα τέτοια.
Μόλις πήρατε μια ιδέα τι μπορεί να φανταστεί κανείς – άμα θέλει. Η φαντασία – ως γνωστόν – δεν έχει όρια.
Λοιπόν αφού βεβαιωθήκαμε ότι φύγανε οι 10 μαθητές που κοιμούνται νωρίς σε όλο το σχολείο και δεν έχουν MSN άρα δεν είχαν ενημερωθεί, είπαμε και εμείς (οι 10 που πήγαμε για να βοηθήσουμε αν χρειαζόταν κάτι στο σχολείο), να πάμε για κανένα καφέ πρωινό και χαλαρά. Και έτσι ήπιαμε ένα πρωινό καφέ δύο ολόκληρες ώρες, χωρίς να χτυπάει κουδούνι, χωρίς να έχουμε φωτοτυπίες ή διορθώσεις ή όλα εκείνα που συνήθως κάνουμε το πρωί κάθε μέρας. Όμως αυτό που ακούστηκε πολύ συχνά στη κουβέντα ήταν…”πως θα καλύψουμε την ύλη… τι θα κάνουμε με τις κατευθύνσεις… που θα βρούμε ώρες… ” και άλλα τέτοια. Βίτσιο; Ίσως. Αλλά αν εσείς βρείτε πολλούς εργαζομένους που τους κλείνουν για μια εβδομάδα (με αποδοχές) και να κάθονται να δούνε πότε θα διορθώσουν τα γραπτά, να ανεβάσουν εργασίες στο διαδίκτυο, να δούμε πως θα καλύψουμε τις ώρες που χάνονται. Νομίζω ότι είναι θέμα μελέτης αυτό. (Διατριβής ίσως σε …αποκλίνουσες συμπεριφορές εργαζομένων…).
Αυτά για τα χθεσινά και …όχι μόνο.
Κάτι άλλο τώρα. Εδώ και μέρες προσπαθούν να με πείσουν ότι ο λογαριασμός μου στο GMail θέλει επιβεβαίωση. Αλλά τη ψιλιάστηκα τη δουλειά και κοιτάζοντας το site που είναι πανομοιότυπο με αυτό του GMail, είδα κάτω στη τελευταία γραμμή και είδα ότι είναι Hosted σε κάποιον Free Web Server. Και λέω, τόσο άσχημα πάει η Google που ψάχνει για Free Servers για να την φιλοξενήσουν (!!!). Νομίζω δεν θέλει και πολύ φαντασία για το τι γίνεται…Άρα αφήστε το “GMail” να θέλει να κάνει επιβεβαίωση. Μη τσιμπάτε γιατί θέλει και το password και μετά θα αρχίσει να ψαχουλεύει στο γραμματοκιβώτιό σας – σαν να είστε εσείς. Το καλύτερο είναι να στείλει spam στις επαφές σας – σαν να είστε εσείς. Αν έχετε κάνει όμως διαδικτυακές αγορές – πράγμα πολύ πιθανό – τότε όλοι οι κωδικοί και οι συνδέσεις… που κάνατε γίνονται δικοί τους. Αυτά τα ολίγα για να μη ξεχνιόμαστε.
Τη καλημέρα μου.
