Γιατί να φταίω πάντα εγώ;

Χθες είχαμε ενημέρωση γονέων. Είναι δυο φορές το χρόνο και κάθε φορά είναι μια πρόκληση στις φυσικές αλλά ψυχολογικές αντοχές. Συνήθως γίνονται μετά από το σχολείο και κρατάνε περίπου 4 ώρες (για μένα που έχω περίπου 200 παιδάκια.)

Να εξηγήσω για όσους δεν καταλαβαίνουν : Τα λιγόωρα μαθήματα έχουν πολλά τμήματα. Εγώ έχω συνολικά 5 τμήματα γενικής παιδείας που σημαίνει “χονδρικα” 140 παιδιά και 4 τμήματα κατευθύνσεων (άλλα 60 περίπου). Μη βιαστείτε να πείτε ότι στις κατευθύνσεις είναι τα ίδια παιδιά, γιατί το μάθημα είναι διαφορετικό και η ενημέρωση είναι σαν να είναι “νέος” μαθητής. Άρα χθες κλείσαμε 12-ωρο στο σχολείο (8 με 8 και ξύπνημα από τις 6 με 7 ώρες μάθημα) ,οπότε νομίζω το θέμα των φυσικών αντοχών έγινε κατανοητό.  Για να το κλείσουμε στις 10 “οριζοντιώθηκα” και έκλεισα γενικούς… (κν ξεράθηκα).

Πάμε στα άλλα. Λογικά λοιπόν είχα πολύ κόσμο. Γιατί όμως;

Εντάξει δέχτηκα πολλούς γονείς (καμιά 80-αριά υπολογίζω), αλλά ενώ υπήρχε γκρίνια όση ώρα ήταν έξω μόλις μπαίνανε μέσα τα ξεχνάγανε όλα. Θεώρησα ότι η στοιχειώδης ευγένεια επέβαλλε να έχουν ένα κάθισμα να κάτσουν και να μιλήσουμε σαν “άνθρωποι” για το παιδί τους και μαθητή μου. Όσο όμως έβλεπα ότι κάποιοι, ευτυχώς όχι όλοι, αφού ενημερώνονταν άρχιζαν να βάζουν θέματα παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά που ξεκινάς σήμερα και τελειώνεις αύριο τη συζήτηση, εκεί διακριτικά στην αρχή του έδειχνες ότι είναι ένα “πολύ μεγάλο θέμα” αυτό και “θα το έχω υπόψη μου” και έτεινα το χέρι για να χαιρετήσω… δείχνοντας εμμέσως πλην σαφώς την έξοδο. Τι να κάνω; Όταν έχεις 20 γονείς απ’ έξω να είναι στημένοι και περιμένουν, δεν μπορείς να ανοίγεις συζήτηση. Η μισή ντροπή δική μου και η μισή δική τους.  Και μετά ξανά από την αρχή με τον επόμενο, μέχρι πλέον που τους δεχόμουνα “στα όρθια”. Ένας – δυο πήγαν να καθήσουν αλλά εγώ δεν έκανα αντίστοιχη κίνηση και το “έπιασαν το νόημα”

Μετά στην ενημέρωση. Δεν μπορώ να καταλάβω, τι πρέπει να κάνω για να κάνω για να κάνω ένα μάθημα ενδιαφέρον… καμία  κωλοτούμπα (!!!) (Μόνο αυτό δεν κάνω, γιατί δυσκολεύομαι στη… κυβίστηση) διότι κύριε μου όταν σας λένε ότι το παιδάκι σας είναι πολύ καλός έως άριστος μαθητής στα γραπτά του αλλά η συμπεριφορά του είναι ενοχλητική και μιλάει συνέχεια, δεν μπορεί η απάντηση να είναι ότι “εσείς πρέπει να κάνετε το μάθημα πιο ενδιαφέρον” και “λογικό είναι αν δεν βρίσκει ενδιαφέρον στο μάθημα να ξεφεύγει”… Μήπως πιο σωστό θα ήταν να του μάθετε να σέβεται τους καθηγητές του και την προσπάθειά τους να τον μάθουν αυτά που προβλέπεται από το Υπουργείο.  Αλλά αν ο κόσμος γυρνάει μόνο γύρω από εσάς και την οικογένειά σας… τότε οι άλλοι φταίνε.

Από την άλλη όταν λες σε ένα γονέα ότι το παιδάκι του έχει ένα μικρό μονοψήφιο γραπτό, και ότι όσες φορές το ρώτησα δεν του πήρα λέξη (σαν γνήσιος πατριώτης απέναντι στα “βασανιστήρια” του κακού και αυταρχικού καθηγητή), άρα οι “ενδείξεις” είναι ότι μάλλον δεν προσπαθεί και θα πρέπει να κάνει κάτι παραπάνω, δεν μπορείς να του λες… “το αποκλείω γιατί θα πάει θετική κατεύθυνση και δεν είναι έτσι γιατί είναι πάντα διαβασμένο και εγώ το ξέρω” Δηλαδή εσύ δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Τότε κύριέ μου το παιδάκι σας είναι πολύ καλό στο να κρατάει μυστικά γιατί όσα γνωρίζει – όπως λέτε – δεν τα λέει σε κανένα. Εγώ είπα ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζει το μάθημα και να μου δώσει τα δεδομένα να διορθώσω την εικόνα.  Όσο δεν παίρνω λέξη… δεν μπορώ να βγάλω συμπεράσματα.

Αυτά τα δυο μικρά παραδείγματα τα γράφω για δυο λόγους. Μήπως κάποιος γονέας τα διαβάσει, πριν πάει να δει τους καθηγητές του παιδιού του, να σκεφτεί και δεύτερη φορά πριν πει κάτι και από την άλλη μήπως θα έπρεπε να συζητάνε η να παρατηρούν λίγο καλύτερα τι κάνουν και πως πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο. Μερικοί εξεπλάγησαν και όχι όλοι ευχάριστα.

Αυτά και σήμερα… Τη καλησπέρα μου.