“Περίεργα” συναισθήματα…
Δεν σταματώ να με εκπλήσσω. Έτσι έγινε και εχθές και πραγματικά απόρησα με εμένα. Δεν περίμενα να αντιδράσω έτσι. Είδα και έπαθα να τα συνειδητοποιήσω. Να σας τα εξηγήσω για να καταλάβετε και εσείς.
Σας είχα μιλήσει για ένα συνέδριο στη Βέροια. Είχα ετοιμάσει λοιπόν μια εισήγηση και την είχα στείλει για κρίση από την επιτροπή του συνεδρίου. Χθες λοιπόν ήρθε η απάντηση της επιτροπής. Θα προσπαθήσω να περιγράψω ένα ένα τα βήματα και τα συναισθήματα, όπως και τι με παραξένεψε σε αυτά.
Έρχεται λοιπόν η απάντηση. Το βλέπω στο “γραμματοκιβώτιο” και όλο αγωνία (πρώτο συναίσθημα) πάω να το ανοίξω. Όπως ακριβώς περιμένουμε ένα πολύ σημαντικό γράμμα και όλο αγωνία σκίζουμε το φάκελλο. Το ίδιο ακριβώς. Και είδα κάτι πίνακες με νουμεράκια, δεν έδωσα και πολύ σημασία, και φτάνω γρήγορα στο τέλος, όπου είχε την απόφαση.
Η απόφαση έλεγε ότι η εργασία ΔΕΝ θα διαβαστεί στο συνέδριο. Μεγάλη έκπληξη (το δεύτερο συναίσθημα). Εργασία ΜΟΥ και να ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ (!!!). Κάποιο λάθος θα έγινε. Να το ξαναδώ.
Βλέπετε τόσα χρόνια αυθεντία, και δεν έχω “ξαναφάει απόρριψη”. Μπορώ να πω ότι τσαντίστηκα (τρίτο συναίσθημα). Αλλά δεν είχα προσδιορίσει γιατί τσαντίστηκα. Με εμένα ή με τους άλλους. Δεν το περίμενα απλά.
Για να δω με ποια κριτήρια με έκριναν, για να μπορέσω να κρίνω αν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η αμφισβήτηση της απόφασης (τέταρτο “συναίσθημα”). Για να δω τι γίνεται. Ναι εδώ καλά τα λέει, και εδώ και εδώ , χμ εδώ όχι και τόσο, μμμ εδώ τα λέει καλύτερα… κλπ κλπ. Δηλαδή κρίνω του κρίνοντες. Δηλαδή προσπαθώ να υποβαθμίσω τα κριτήρια και την απόφασή τους.
Μετά βλέπω στην κρίση ότι τη χαρακτήρισαν πολύ απλή και θεμελιώδη… Αυτό ήταν. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν το πνεύμα του “ποιητή”. Μα αυτό ήθελα, να είναι απλή, θεμελιώδης. Μα πως δεν το κατάλαβαν (!!!) Κάτι πρέπει να κάνω. Πρέπει να δράσω… να τους εξηγήσω…(πέμπτο “συναίσθημα”). Να καταλάβουν.
Και γράφω ένα μηνυματάκι ότι ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος και εσείς δεν το καταλάβατε. Δεν ξέρω αν έκανα μετάθεση ευθυνών, λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι εγώ είμαι εντάξει αλλά εσείς δεν μπορέσατε να το καταλάβετε. Και έτσι θα στερηθείτε την εργασία ΜΟΥ. Και αν εσείς θέλετε να ανεβάσετε το επίπεδο του συνεδρίου, εσείς θα χάσετε που δεν θα έχετε θεμελιώδεις εισηγήσεις. (βαρέθηκα να μετράω “συναισθήματα”)
Μετά σκέφτηκα να περάσω στην “αντεπίθεση…” Να στείλω μια άλλη εργασία… Τι σκ… πόσο δύσκολο είναι πια να φτιάξω μια εργασία. Αλλά από την άλλη η τεκμηρίωση που μου έστειλαν ήταν σωστή. Αφού σχολίασαν ακριβώς τα σημεία που είχα επιλέξει να είναι έτσι. Και γιατί να στείλω άλλη. Για να δείξω ότι μπορώ; Να ικανοποιήσω τον πληγωμένο μου εγωισμό; Μα δεν είχα κάτι να κερδίσω. Η συγκεκριμένη επιλογή μου προφανώς ξέφευγε από τα κριτήρια που είχαν βάλει. Άρα ήμουν εκτός. Είναι απλό.
Γιατί τα γράφω πάλι όλα αυτά… Θέλω να το σκεφτούμε όλοι όσοι έχουμε κόσμο μπροστά μας στη δουλειά μας. Είτε είμαστε καθηγητές είτε μάνατζερς. Λέμε ότι οι καθηγητές κρινόμαστε καθημερινά από τους μαθητές, αλλά πόσοι μαθητές εκφράζουν αυτή τη κρίση. Χμ !!!Μάλλον κανείς ή κάποιος “ανάγωγος” ίσως. Για τους μάνατζερς δεν συζητάω. Εκεί έχει απόλυση. Έτσι πολύ εύκολα περνάμε στο αλάθητο. Και όταν έρθει “η ώρα της κρίσης” και δεν είναι αυτή που περιμένουμε αρχικά βγάζουμε οργή. Αλλά μετά τι βλέπουμε… ότι πάντα υπάρχει περιθώριο για κάτι καινούργιο και διαφορετικό και πάντα υπάρχει χώρος για κάτι καλύτερο.
Βέβαια εγώ “παρασύρθηκα” από το σχόλιο μιας συναδέλφου στη Σύρο, που είπε το εξής πολύ απλό : “Επιτέλους και μια εισήγηση που μπορέσαμε να καταλάβουμε…” Παίρνοντας αυτό σαν αφορμή, έκανα τη γενίκευση ότι πολλοί από τους συναδέλφους έχουν “άγνωστες” λέξεις στις ΤΠΕ και είπα ότι από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε για να μπορέσουμε να καταλάβουμε για το τι λέμε.
Νομίζω ότι όλοι μας πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο και κυρίως να δεχόμαστε την κριτική, για να μπορέσουμε να δούμε πράγματα που αλλιώς δεν θα βλέπαμε.
Τη καλησπέρα μου.
ειδες, τοπες και μονος σου:
Βλέπετε τόσα χρόνια αυθεντία, και δεν έχω “ξαναφάει απόρριψη”.
Αλλα ειναι καλο να τρωμε καμμια απορριψη που και που. Μας ξυπναει. Μας ταρακουναει. Μας δειχνει οτι ο κοσμος γυριζει. Κι οτι παντα εχουμε την ευκαιρια να γινουμε καλυτεροι…
Γεια σου Βιβή.
Η αλήθεια είναι ότι τσαντίστηκα με εμένα. Δεν περίμενα να έχω τέτοιες αντιδράσεις. Σίγουρα είναι εύκολο να “καβαλήσεις το καλάμι” ότι είσαι και ο πρώτος.
Καλό είναι να συνειδητοποιείς κάποια πράγματα. Το κειμενάκι παραπάνω γράφτηκε “κατόπιν ωρίμου σκέψεως” και αφού πέρασαν οι πρώτες αντιδράσεις. Τα κατέγραψα με τη σειρά που μου έρχονταν περισσότερο για να έχω τα δεδομένα να τα ξαναδιαβάσω και να χωνέψω καλύτερα. Τα βρήκα – και εξακολουθώ να τα βρίσκω – υπερβολικά όλα αυτά τα συναισθήματα.
Για όλα υπάρχει πρώτη φορά…ακόμα και στην απόρριψη.:-D Τη εργασία σου κράτησε την…ίσως να σου χρειαστεί στο μέλλον και την ξανά στείλεις σε άλλο συνέδριο….που ξέρεις…μπορεί να στην εγκρίνουν. 🙂
Γεια σου Θοδωρή.
Την εργασία θα την κρατήσω και θα την ολοκληρώσω μια και έλειπε η παρουσίαση του PowerPoint. Για άλλο συνέδριο δεν νομίζω, αλλά στο σχολείο – στους συναδέλφους μου – σίγουρα θα παρουσιαστεί μια και σε ένα ερωτηματολόγιο που είχα μοιράσει είδα ότι πολλοί είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν αυτές τις έννοιες. Το επόμενο συνέδριο που θα “κατέβω” θα είναι στη Σύρο (…το 2011) όπου τους έχω υποσχεθεί ότι θα κατέβω με MOODLE, και εκεί πρέπει να δω πως θα τα χωρέσω όλα αυτά που θέλω να πω. Μάλλον θα έχω ένα πολύ ειδικό θέμα να παρουσιάσω. Όσον αφορά τις απορρίψεις…πέρασε από το σπίτι να σου δείξω τη συλλογή μου… ( 😉 )
Αυτό που πραγματικά με εκπλήσσει και μπαίνω στη διαδικασία του σχολιασμού, είναι το εξής:
Αν δεν είχες στειλει την εργασία
Αν δεν είχες φαει πόρτα
Αν δεν τα είχες παίξει που ενώ από τόσο σίγουρος βρέθηκες με την εργασία στο συρτάρι, υποθέτω
Αν δεν ήσουν φιλόσοφος
Αν δεν ήσουν ειλικρινής
Αν δεν είχες το θαρρος να κάνεις πέντε συλλογισμούς
Όλα αυτά δεν θα τα είχες σκεφτεί ποτέ σου;
Αρα μια Βέροια χρειάζεται σε όλους και κυρίως σε αυτούς που δεν την σκέφτονται πριν την επισκεφτούν. Μάλλον πρέπει να προσφέρεις δώρα στο διαδίκτυο.
Συμπέρασμα: Μην είσαι σίγουρος ούτε για τη Σύρο. Σε παραπέμπω στο σχετικό ¨Πρώτα ο Θεός….”
Όλα τα συναισθήματα κατανοητά. Το θέμα δεν είναι απλό πάντως. Είναι πολύ σχετική μία απόρριψη, Μπορεί να είναι αντικειμενική, αλλά και μονόπλευρη. Θα επανέλθω.
Επειδή στην προκειμένη περίπτωση “έφαγες x, σου επισυνάπτω το σύνδεσμο παλιότερης διαφήμισης για να το δεις και αλλιώς.
http://www.youtube.com/watch?v=VMvD_SLoQME
Αντώνη καλώς ήρθες από τη γειτονιά μου.
Θα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω σε κάθε σημείο χωριστά.
1. Αν δεν είχα στείλει την εργασία, δεν θα έβλεπα τη πρόκληση για κάτι διαφορετικό και καινούργιο.
2. Αν δεν είχα φάει πόρτα θα ήμουν … Πάπας. Το ότι “έφαγα πόρτα” σημαίνει ότι κάνω και λάθη (σπάνια βέβαια αλλά… να πότε πότε μου ξεφεύγει κανένα).
3. Ναι η αλήθεια είναι ότι τα έπαιξα και αυτό με αιφνιδίασε, βέβαια δείχνει ότι είμαι ζωντανός.
4. Ναι η αλήθεια είναι ότι τα ψάχνω πολύ. Ίσως πάρα πολύ. Δεν μπορώ όμως να δεχτώ κάτι χωρίς να ψάξω το γιατί.
5. Αυτό δεν το ξέρω. Έτσι μου λένε…
6. Πιστεύω ότι αν δεν δεις και την άλλη άποψη, να τη σκεφτείς και να προβληματιστείς πάνω σε αυτή δεν έχει νόημα. Σε κάθε τι πρέπει να βγουν συμπεράσματα.Δεν έχει σημασία θετικά ή αρνητικά.
Και πάμε στο κερασάκι. Δυστυχώς τα σκέφτομαι συνέχεια Αντώνη. Δεν χρειαζόταν η Βέροια.Ο λόγος είναι η καθημερινή ανασφάλεια και το ψάξιμο. Αν ψάξεις και σε παλαιότερες εγγραφές μου (δεν ξέρω πόσο καιρό με διαβάζεις) θα δεις ότι πολύ συχνά εμφανίζεται το θέμα της ασφάλειας, εκτίμησης, και άλλα τέτοια. Τα “δώρα” μου στο διαδίκτυο (αν και ποτέ δεν το είδα έτσι) είναι να λέω αυτά που σκέφτομαι όπως τα σκέφτομαι και αν κανείς δει ορισμένα πράγματα μέσα σε αυτά που γράφω να τα σκεφτεί και αυτός. (Το ξαναδιάβασα αυτό για τα δώρα… και δεν είμαι σίγουρος ότι το ερμήνευσα σωστά. Εγωιστική προσέγγιση μου φαίνεται έκανα. Δώσε μου μια διευκρίνηση)
Το τελευταίο δυστυχώς με τα απρόοπτα το έχω κάνει “σημαία” και αυτή τη σημασία είχαν οι “τελίτσες” μπροστά από το 2011. Το βλέπω μακρινό. Αλλά από την άλλη πάλι αν δεν βάλεις κάποιο στόχο, χρονικό ή αποτελέσματος, πως θα προχωρήσεις. Εμπρός για Σύρο λοιπόν!!!!
Πάλι βρήκα πληκτρολόγια και ξέφυγα…
Αμαλία καλημέρα…
Δηλαδή αν κρίνω από τη διαφήμιση, όσο τρώω μαθαίνω…. Δηλαδή πρέπει να φάω και άλλη απόρριψη;;; ( 🙁 ) Είναι όντως πολύπλοκο. Η κριτική ήταν σωστή. Και η “απόρριψη” δεν είχε λόγο μην είναι αντικειμενική. Εγώ σχολιάζω τις δικές μου αντιδράσεις. Όπως σχολιάζω και το γεγονός πόσο εύκολα θεωρείς ότι τα ξέρεις όλα και όπου και να πας “θα σκίσεις”.
Με την έκφραση “δώρα στο διαδίκτυο” εννοώ ότι πρέπει να είσαι τόσο χαρούμενος για την απόρριψη που αποτέλεσε ευκαιρία σκέψεων, προσδιορισμών και ίσως και επανατοποθετήσεων, που άντε κάνε μας (εμάς στο διαδίκτυο) και κανένα δωράκι από την πολλή χαρά σου. Έτσι απλά μια έκφραση, χωρίς κανένα άλλο νόημα.
Καλημέρα Αντώνη.
Όλη αυτή η ιστορία είναι ένα δώρο, άλλα όχι στο διαδίκτυο. Όλη αυτή η κατάσταση με τις σκέψεις, τα σχόλια, την ανταλλαγή των απόψεων είναι το δώρο. Και είναι από όλους μας σε όλους μας. Άρα δεν ήμουνα εντελώς εκτός θέματος στο σχολιασμό για τα δώρα.
Όπως έγραψα και παραπάνω οι σκέψεις αυτές πάντα υπάρχουν. Απλά εδώ κοινοποιούνται και “προκαλούν” – με το τρόπο τους – συζητήσεις.
Από την άλλη το δώρο το δικό μου στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ – αν πάλι έχει νόημα κάτι τέτοιο – είναι ο χρόνος που του “αφιερώνω”. Και αυτό όπως όλοι γνωρίζουμε είναι πολύτιμο δώρο.
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο.