Και αν σβήσουν τα φώτα…
Το έχω ανάγκη τώρα και έτσι κάνω διάλειμμα πριν ξεκινήσω. Σήμερα στο σχολείο είχαμε μαραθώνιο. Μετά ένα σπέσιαλ οκτάωρο διδασκαλίας, στις 3.30 άρχισε η παιδαγωγική συνεδρίαση του τετραμήνου – για τα αποτελέσματα και όχι μόνο – η οποία τελείωσε μόλις στις 6 το απόγευμα. Βουρ για το σούπερ μάρκετ για “φόρτωμα” και τώρα είναι μια ώρα που έχω γυρίσει στο σπίτι. Πρέπει να καθαρογράψω τις βαθμολογίες αλλά δεν έχω το κουράγιο. Διάλειμμα προεόρτιο για να ξελαμπικάρω λίγο και μετά … τα κεφάλια μέσα.
Αφορμή παίρνω από τα παιδάκια μου… όταν πριν κάποιο καιρό έγινε μια διακοπή ρεύματος, και έρχονται και τα τρία ξαφνικά πανικόβλητα και μου λένε…
-Κόπηκε το ρεύμα….
-Πω πω δεν το κατάλαβα (όλο το σπίτι στο σκοτάδι εν τω μεταξύ…).
– Και τι θα κάνουμε τώρα…;
– Θα περιμένουμε…
Οι σωστές ερωτήσεις ήταν : Τι θα κάνουμε χωρίς ΙΝΤΕΡΝΕΤ;Έχασα το παιγνίδι που έπαιζα… Και πως θα σερφάρω στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ… και άλλα τέτοια. Μετά τους έπιασε πείνα, αλλά η τοστιέρα ή ο φούρνος μικροκυμάτων δεν δούλευε… Μετά δεν μπορούσαν να δουν τηλεόραση… Ένα δράμα δηλαδή…
Με τα χίλια ζόρια τους έπεισα ότι μπορούμε να ανάψουμε κεράκια, και να καθίσουμε να μιλήσουμε λίγο, να πούμε μια κουβέντα έτσι απλά…
Δεν ήξεραν ακριβώς πως γίνεται αυτό το πράγμα…
Πως μου ήρθε πάλι;
Βρέθηκα προ ημερών σε μια Δευτέρα Γυμνασίου. Δεν κάνω μάθημα στο Γυμνάσιο αλλά μπήκα σε αναπλήρωση (θέση συναδέλφου που έτυχε να λείπει).Τι να κάνω λοιπόν; Baby sitting; Όχι… το σκέφτηκα καλά και είπα να τους κάνω Ιστορία…Επιστημών. Για να τους βάλω λοιπόν στο κλίμα… τους έκανα της εξής ερώτηση : Γίνεται διακοπή ρεύματος για 5 ώρες… τι κάνετε; Γιατί την έκανα την ερώτηση αυτή; Ήθελα να τους δείξω την εξάρτηση από κάποια πράγματα και μετά ήθελα να τους πω ότι δεν ήταν πάντα έτσι… και βήμα βήμα να τους πάω στον Αρχιμήδη και τον Αριστοτέλη για να φτάσουμε όσο μπορούσαμε πιο κοντά στις μέρες μας.
Οι απαντήσεις τους δεν με απογήτευσαν και μου δώσανε όλες εκείνες τις λαβές που ήθελα για να τους πάω εκεί που ήθελα.
Διαβάστε μερικές…
– Θα παίξω με το κινητό μου…, Θα παίξω PSP…, θα ανάψω ένα φακό…, θα ανάψω κεράκια…
Όταν σχολίασα γιατί δεν ψάχνετε για κανένα επιτραπέζιο ή να κάνετε καμία κουβέντα… η απάντηση ήταν “…μα είμαστε μόνοι στο σπίτι (!!!)”
Σχολιάζοντας για το πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς φως, ή χωρίς τηλέφωνο, η χωρίς τηλεόραση, έγινε φανερό ότι δεν υπήρχαν τέτοια δεδομένα… για να τα σκεφτούν.
Η αλήθεια είναι ότι είχαν δίκιο τα παιδιά… Αυτά τα δεδομένα είχαν. Τι άλλο να γνωρίζουν…
Πόσο άραγε είμαστε όλοι μας έτοιμοι να διαχειριστούμε μια μέρα, χωρίς τηλεόραση, ραδιόφωνο, τηλέφωνο. Πόσο καλά είμαστε με τον εαυτό μας. Ή πόσοι άνθρωποι είναι κοντά μας, ώστε να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε χωρίς να έχουν προηγηθεί οι άπειρες συνεννοήσεις. Η Αθήνα είναι μοναδική στο να μην μπορείς να επικοινωνήσεις.
Πάντως νομίζω ότι οι γονείς πρέπει να εξοικειώσουμε λίγο τα παιδάκια μας με εναλλακτικές μορφές απασχόλησης ώστε να μπορούν να διαχειριστούν τέτοιες “κρίσεις”.
Δεν γράφω άλλο. Είμαι deforme σήμερα. Νομίζω ότι μετά από ένα δωδεκάωρο… μάλλον δεν τραβάω…
Δείτε το πάντως… Σκεφτείτε λιγάκι τι θα γίνει αν σβήσουν τα φώτα… Επ!!!!!! Σεμνά… Δεν μιλάμε για baby boom μετά από 9 μήνες…Καλά κάντε ό,τι θέλετε…
Τη καλησπέρα μου…
η αληθεια ειναι οτι ενα σοκ το παθαινεις. Οχι μονο τα παιδια, ακομα και μεις το παθαινουμε, ετσι; Μεχρι να ανακαλυψουμε τουλαχιστον οτι ο Θανασης υπο το φως των κεριων αποκτα αλλη γλυκα, αρκει να μην παρουνε φωτια τα τραπουλοχαρτα….
Καλησπέρα Βιβή.
Το ξέρω Όλοι έτσι έχουμε μάθει. Γι’ αυτό και μας ξενίζει όταν γίνει κάτι τέτοιο. Και μετά το πρώτο βρίσιμο για τη ΔΕΗ κλπ κλπ κλπ
αρχίζουμε ΔΕΗσεις για γρήγορη αποκατάσταση… και περνάει η ώρα….