Κύριε…τι είναι η ασπαρτάμη;
Μπαίνω σήμερα στη Α’ λυκείου, και ετοιμάζομαι για να μπω στις αντιδράσεις. Να πω ότι το κοινό μου ήταν ενθουσιασμένο;;; Θα ήταν ψέμματα. Γενικά το κοινό μου εμφάνιζε σημάδια κόπωσης πριν καν ξεκινήσω.Κάτω έπρεπε να κάνω. Μετά από τα γραφειοκρατικά (απουσιολόγια – ύλη κλπ ) ρωτάω για τις απορίες του προηγούμενου μαθήματος.
Σηκώνει το χέρι η… Μαρία και ρωτάει…
– Κύριε τι είναι η ασπαρτάμη;
Κόκκαλο ο “μικρός” (εγώ είμαι αυτός…ψιτ γέλασες σε είδα…).
– Που είναι παιδί μου αυτό στο βιβλίο; ρώτησα προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο. (Αηδίες ήξερα πολύ καλά ότι δεν υπήρχε στο βιβλίο ούτε φυσικά είχε σχέση με το μάθημα, απλά ήθελα χρόνο να δω πως θα το διαχειριστώ μια και είχα μια τάξη σε κατάσταση ημιυπνώσεως (δεν είχα ξεκινήσει μάθημα και να σας λείπουν τα σχόλια). Ταυτόχρονα μετρούσα τον διαθέσιμο χρόνο όπως και την ύλη που είχα βγάλει και τι είχα να κάνω ακόμα και είδα ότι με έπαιρνε…)
– Ξέρετε… δεν είναι στο βιβλίο. Αλλά κάπου το διάβασα και δεν ξέρω τι είναι.
– Χμ!!! Καλά να σου πω δυο πράγματα. (άνεση και αντιμετώπιση αφ’ “υψηλού” – λέμε τώρα )
Και ξεκινάει μια συζήτηση κάπου ανάμεσα στη χημεία στη βιολογία, στην ψυχολογία, και κατέληξε στα… μοντέλα που μας προβάλλουν από τα περιοδικά και τις τηλεοράσεις.
Μιλήσαμε για γευστικούς κάλυκες στη γλώσσα, μιλήσαμε για φυσικές γλυκαντικές ουσίες όπως η ζάχαρη. Μιλήσαμε για τις θερμίδες, για το ποσοστό του “ζαχάρου” στο αίμα και τη σημασία του. Για τη σημασία της ζάχαρης στο ξύπνημα του μυαλού. Περάσαμε στη σημασία του πρωινού για το ξεκίνημα της μέρας. Από το πρωινό, περάσαμε στις δίαιτες – που το πρώτο που κόβουν είναι το πρωινό – μετά περάσαμε στη νευρική ανορεξία και τι ακριβώς γίνεται. Μετά από το τι γίνεται περάσαμε στο γιατί γίνεται και φτάσαμε τελικά στα πρότυπα που μας προβάλλουν από τις τηλεοράσεις και τα περιοδικά. Εκεί λοιπόν μπήκε το θέμα της ένταξης στις παρέες και το πως βελτιώνουμε την εικόνα μας με βάση τα πρότυπα που μας βάζουν και μπήκε τέλος το θέμα… του τι πρέπει να κάνουμε με όλα αυτά. Πρότεινα να μη κάνουμε τίποτα με τα μοντέλα που μας πλασάρουν και να χαρούμε κάθε μέρα της ζωής μας.
Η τάξη είχε γενική συμμετοχή και όλοι παρακολουθούσαν για να δουν ποια είναι η επόμενη ερώτηση… Και όπως έλεγαν κάποτε… “δώστου κλότσο να γυρίσει… (για το παραμύθι μιλάγανε αλλά εδώ είναι το παιγνίδι των ερωτήσεων). Και δώστου και γυρίζανε οι ερωτήσεις. Μετά από περίπου 20 λεπτά θεώρησα ότι είχαν “ξυπνήσει” αρκετά και κάπου να “το μαζέψω το πράμα”. Κάνω λοιπόν ανακεφαλαίωση της “παράδοσης” και σιγά σιγά το κλείνω. Ανακοινώνω ότι δεν θα “εξετάσω” σήμερα… γιατί δεν έχω χρόνο… και παραδίδω κάτι ελάχιστο συμπλήρωμα στο προηγούμενο κεφάλαιο.
Κάνω δε και το σχόλιο.
– Μπράβο σας σήμερα ήσασταν περισσότερο ήσυχοι από κάθε άλλη φορά.
Και από μέσα μου σκεφτόμουν….”ρε μπας και δεν τους αρέσει η Χημεία; Μπα!!! αποκλείεται 🙂 )
Τη καλησπέρα μου.
Το σιγουρο ειναι οτι ξερεις να ξυπνας μια κοιμισμενη ταξη!
Το ερώτημα είναι αυτά τα 20 λεπτά ήταν μέσα στη στοχοθεσία της μέρας ή απλά δεν πρόσφεραν κάτι. Αν αυριο σε ρωτήσουν κάτι άλλο τι θα κάνεις; Αν εσύ αύριο τους ρωτήσεις τι είναι η απαρτάμη θα απαντήσουν:
Καλησπέρα Βιβή. Η “διαχείριση” της τάξης είναι δύσκολη υπόθεση. Μάλλον κάτι καταφέρνω. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι μαθητές εύκολα ξεκινούν κουβέντα “προκειμένου να χάσουν μάθημα”.
Αντώνη καλησπέρα. Φαντάζομαι θα είδες ήδη τη νέα εγγραφή.